Άλλες φορές ο θεατής του θεάτρου αναζητά τις πειραματικές σκηνές, άλλες τις οργανωμένες, αλλά μικρές παραστάσεις που ποιούν το θέατρο της φαντασίας και της κίνησης. Άλλες πάλι το ίδιο το θέατρο σου γεννά ανάγκες που ίσως να υπήρχαν και να μην τις είχες αντιληφθεί ή ίσως να μην υπήρχαν καν.

Η παράσταση του Γιάννη Κακλέα Ερωτευμένος Σαίξπηρ είναι μια τέτοια περίπτωση. Πρώτα και κύρια είναι μια τεράστια παραγωγή, στημένη άρτια σε κάθε της λεπτομέρεια και η επένδυση που έχει γίνει φαίνεται σε κάθε σκηνοθετική και σκηνογραφική επιλογή. Συνήθως η έλλειψη πραγματικών εικόνων είναι που πυροδοτεί τη φαντασία και υποκινεί και τον ηθοποιό να υπερβεί εαυτόν για να οδηγήσει τον θεατή στην παραίσθηση.

Εδώ, αν και υπάρχει πληθώρα πραγματικών εικόνων και έχει φτιαχτεί η παράσταση ώστε ο θεατής να μη χρειάζεται να καλύψει πολλά κουτάκια με τη φαντασία του, ο Γιάννης Κακλέας και ο θίασος του καταφέρνουν να «πυροβολήσουν» με ερείσματα τον θεατή. Του σχηματίζουν ένα μεγάλο μέρος στα μονοπάτια που καλείται να περπατήσει, αλλά ποτέ το τέλος. Το τέλος το αφήνουν στη δική του ευχέρεια. Κι αυτό είναι κάτι που θέλει μεγάλη μαεστρία για να επιτευχθεί.

Ο Ερωτευμένος Σαίξπηρ είναι βασισμένος στην ομώνυμη οσκαρική ταινία που έδωσε και στη Γκουίνεθ Πάλτροου τον μοναδικό λόγο να θεωρεί ότι είναι καλή ηθοποιός. Θεωρητικά μια χολιγουντιανή παραγωγή ως μέτρο σύγκρισης θα έπρεπε να μειώνει μια θεατρική παραγωγή. Για μια σπάνια φορά βλέπουμε το αντίθετο. Μια θεατρική παραγωγή να είναι τόσο μεγαλειώδης, τόσο στομφώδης όσο δεν μπόρεσε να υπάρξει μια κατά τ΄άλλα καλή ταινία.

Ο Σαίξπηρ είναι ένας ποιητής, ένας συγγραφέας που ελάχιστοι εκτιμούν στο Λονδίνο. Δεν έχει γράφει ιδιαίτερα πολλά έργα και η ζωή του αναλώνεται σε κρασί και χαμαιτυπεία. Μαζί με τον φίλο του Κρίστοφερ Μάρλοου φαντάζονται σενάρια, αλλά μόνο ο δεύτερος τα γράφει και τα κάνει πράξη. Ο Γουίλιαμ έχει απλώς ιδέες που τις διανθίζει με σκέψεις της στιγμής και κάπως έτσι πείθει έναν θεατρικό παραγωγό να ανεβάσει το έργο του.

Αυτό που ξεκινάει ως ένας θίασος τσαρλατάνων, μπεκρήδων και ατάλαντων, εξελίσσεται σιγά σιγά σε έναν θίασο που μπορεί να παίξει. Συμβολή σε αυτό έχει η ινκόγκνιτο παρουσία της Βιόλα, της κόρης ενός πλούσιου Δούκα, η οποία ντύνεται άντρας, ο Τόμας Κεντ, και πάει στην οντισιόν για τον ρόλο του Ρωμαίου, σε ένα έργο που λέγεται «Ρωμαίος και Έθελ, η κόρη του Πειρατή».

Όταν ο Σαίξπηρ θα γνωρίσει την Βιόλα και θα την ερωτευτεί πιο πάνω κι από τη ζωή του, η Έθελ θα εξαφανιστεί και ο Ρωμαίος θα κυνηγήσει την Ιουλιέτα, την κόρη των Καπουλέτων, κάπου στη Βερόνα. Ο έρωτας είναι δυνατός, μοιάζει άτρωτος, υπερπηδάει τα εμπόδια, αλλά δεν γίνεται πάντα οι έρωτες να καταλήγουν σε happy ending. Κάποιοι έρωτες για να μη φθαρούν πρέπει να μείνουν ατελείς. Στιγμιαίοι και φευγαλέοι.

Η Βιόλα και ο Γουίλιαμ ζουν έναν τέτοιο έρωτα και στο τέλος τον αφήνουν να φύγει από τα χέρια τους και οι δρόμοι τους χωρίζουν.

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Τρίγγου στους κεντρικούς ρόλους του Σαίξπηρ και της Βιόλα είναι υποδειγματικοί στο πως θα τοποθετήσουν κάθε αντίδραση στο σωστό συναίσθημα και διατηρούν ισχυρή τη φλόγα της ελεγείας που συνοδεύει τους χαρακτήρες τους.

Έχουν όμως αμέριστη συμπαράσταση σε αυτό από τους υπόλοιπους ηθοποιούς που πετυχαίνουν τις απαιτήσεις του σκηνοθέτη. Το Ερωτευμένος Σαίξπηρ δεν είναι ένα δράμα ή μια σκέτη κωμωδία. Είναι και τα δύο, με την κωμωδία όμως να αποτελεί το άρμα του δράματος. Σαν άρμα τρώει όλη την τριβή με το έδαφος και τις πέτρες, ώστε να καλπάσει η δραματουργία. Ο Κακλέας το αναπτύσσει αυτό δίνοντας μερικά χιουμοριστικά χαρακτηριστικά σε συγκεκριμένους ρόλους.

Ένας είναι κεκές. Ένας άλλος μιλάει σαν χωριαταρέος και δεν ξέρει τις πτώσεις των λέξεων. Ένας τρίτος είναι μεθύστακας και παίζει το ρόλο της παραμάνας στο έργο του Σαίξπηρ. Ο Χένσλοου ο θεατρικός παραγωγός επαναλαμβάνει διαρκώς κάποιες φράσεις. Ο Φένιμαν από άπληστος τοκογλύφος γίνεται ένας στοργικός και ευαίσθητος παραγωγός που έχει κάψα να παίξει στο θέατρο. Ο Μπέρμπατς είναι ένας ευτραφής και χρυσοντυμένος παραγωγός. Γενικότερα ο κάθε ένας έχει αυτό το «κάτι».

Ο Ερωτευμένος Σαίξπηρ είναι από τις παραστάσεις που «γεννιούνται» περίλαμπρα και αποδεικνύουν σε κάθε τους βήμα ότι τους αξίζει όλη αυτή η λάμψη.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας

Μετάφραση: Λουίζα Μητσάκου

Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης

Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδήρη

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Χορογραφίες: Αγγελική Τρομπούκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ

Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος & Έλλη Τρίγγου

Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Γιώργος Κοψιδάς, Δήμητρα Λημνιού, Θάνος Μπίρκος, Νίκος Ορφανός, Σωκράτης Πατσίκας, Γιάννης Ποιμενίδης

Και οι: Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Αναστασία Κελέση, Νεφέλη Μαϊστράλη, Φραγκίσκη Μουστάκη, Κωστής Μπούντας, Στράτος Τρογκάνης, Αγγελική Τρομπούκη, Κώνσταντίνα Τσιριμώνα, Αχιλλέας Σκεύης, Αναστασία Στυλιανίδη, Δημήτρης Φουρλής, Θανάσης Χαλκιάς ,Βασίλης Ψυλλάς.

Στο ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ η Μπέτυ Λιβανού

Στο ρόλο της Παραμάνας η Μίνα Αδαμάκη

Πληροφορίες: 5 Δεκ – 13 Ιαν 2019, Ελληνικός Κόσμος – ΘΕΑΤΡΟΝ, Πειραιώς 254, Ημέρες & Ώρες: Τετάρτη 19:00, Πέμπτη-Σάββατο 20:00, Κυριακή 18:30, Τιμές εισιτηρίων: 7-31,5€

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]