Το νέο άγαλμα, το οποίο έγινε από το παγκοσμίως γνωστό μάρμαρο Θάσου, αποτελεί ένα πραγματικό αριστούργημα. Είναι ακριβές πιστοποιημένο αντίγραφο του αγάλματος στο Μουσείο του Λούβρου, σε φυσικές διαστάσεις με ακρίβεια χιλιοστού (ύψους 2,44 μέτρων) και με βάρος περίπου 6,5 τόνους. Χρειάστηκε ένας μήνας για την κοπή-διαμόρφωση του αρχικού κομματιού μαρμάρου (βάρους 18 τόνων) από το ρομποτικό μηχάνημα τελευταίας τεχνολογίας που σμίλευσε τη φτερωτή Νίκη. «Το έργο φιλοτεχνήθηκε με βάση την τρισδιάστατη ψηφιοποίηση αρχείων, που εστάλησαν από τον Λούβρο, μετά την υπογραφή συμφωνίας με την Περιφέρειά μας. Τρεις γλύπτες της σχολής της Τήνου, εργάστηκαν ακόμη ένα μήνα εντατικά, για το τελικό φινίρισμα του αγάλματος», δήλωσε στον «Ε.Τ.» ο αντιπεριφερειάρχης Εβρου, Δημήτρης Πέτροβιτς.

Η ιδέα

Αποκάλυψε ότι η σύλληψη της ιδέας έγινε το 2012, όταν μαζί με τον αείμνηστο περιφερειάρχη Γιώργο Παυλίδη επισκέφτηκαν τον αρχαιολογικό χώρο της Σαμοθράκης. Εγινε πραγματικότητα χάρη στην ευγενική δωρεά του ευπατρίδη επιχειρηματία Ηλία Κυριακίδη, ο οποίος όταν ρωτήθηκε από τον κ. Πέτροβιτς ποια είναι η αξία του πιστοποιημένου αντιγράφου της «Νίκης» απάντησε: «Ανεκτίμητη. Αποτελεί ένα κορυφαίο σύμβολο όχι μόνο για τη Σαμοθράκη, τον Εβρο, την Περιφέρειά μας αλλά και για όλη τη χώρα», πρόσθεσε ο αντιπεριφερειάρχης. Πλέον, ο κ. Πέτροβιτς θα έρθει σε επικοινωνία με την αρχαιολογική υπηρεσία προκειμένου να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος για να στηθεί το άγαλμα. «Καθότι πρόκειται για καθαρό μάρμαρο, θα επιθυμούσαμε να τοποθετηθεί σε εξωτερικό χώρο. Κάπου στον αρχαιολογικό χώρο της Παλαιόπολης Σαμοθράκης. Υπερυψωμένο, πάνω σε μεγάλο βάθρο ώστε να φαίνεται τόσο από τον δρόμο όσο και από τη θάλασσα», κατέληξε.

Το γλυπτό

Η «Νίκη της Σαμοθράκης» είναι ελληνιστικής εποχής που βρέθηκε στο ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη, και παριστάνει φτερωτή τη θεά Νίκη. Το γλυπτό εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου από το 1884. Φιλοτεχνήθηκε για να τιμήσει τη θεά Νίκη αλλά και μια ναυμαχία – δεν είναι βέβαιο ποια. Ηταν αφιερωμένο σε ναό της Σαμοθράκης και χρονολογείται μεταξύ και 220 και 190 π.Χ. – οι περισσότερες εκτιμήσεις συγκλίνουν στο 190 π.Χ. Σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου είναι τοποθετημένο σε βάση και αυτή με τη σειρά της είναι στερεωμένη σε μαρμάρινη πλώρη πλοίου. Στην αρχαιότητα εικάζεται ότι εκείνος που αφιέρωσε το έργο στον ναό της Σαμοθράκης (τόπο φημισμένο στην αρχαιότητα για την ιερότητά του) είχε δώσει παραγγελία να σχεδιαστεί ένα μικρό σύμπλεγμα θεάς και πλοίου. Η μεν θεά φιλοτεχνήθηκε χωριστά από λευκό παριανό μάρμαρο και ίσως κρατούσε στεφάνι για τον νικητή ή είχε υψωμένο το χέρι της στο στόμα για να διαλαλήσει τη νίκη χωρίς να κρατά τίποτα ή, τέλος, ίσως χαιρετούσε.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]