Το μήνυμα Φλαμπουράρη – Γεροβασίλη, κυρίως προς την πλευρά της «Ομπρέλας», ήταν σαφές. Αν προκληθεί εσωκομματικό ζήτημα, η στάση του Αλέξη Τσίπρα την Κυριακή στο κλείσιμο θα είναι σκληρή. Θα καταγγείλει υπονόμευση του ιδίου και του κόμματος, στην τελική ευθεία προς τις εκλογές.

Αυτό όμως δεν είναι κάτι νέο. Ηδη οι στρατευμένες πένες του Αλέξη Τσίπρα καταγγέλλουν τους υπονομευτές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, από την ημέρα της συνεδρίασης της Πολιτικής Γραμματείας, Φίλης, Σκουρλέτης και άλλοι έθεσαν ζήτημα για την πολιτική συνεργασιών και την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προσεγγίσει το Κέντρο, ζήτησαν τον λόγο για τις επιδόσεις του κόμματος στις δημοσκοπήσεις, ενώ είχαν ήδη δημοσιοποιήσει την επιστολή για τη διαφωνία τους με το «ναι» του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.

Κρίση ρεαλισμού

Αυτό που είναι νέο είναι η κρίση ρεαλισμού που «χτύπησε» την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες ημέρες, ειδικότερα μετά το τελευταίο κύμα των δημοσκοπήσεων. Και την ίδια ώρα που τις κατήγγελλαν ως «χαλκευμένες» και «στημένες» και διαμηνύουν μπας και «τσιμπήσει» η κοινή γνώμη ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα 4 μονάδες μπροστά», στο παρασκήνιο άρχισαν να διαμορφώνουν το σχέδιο-«ασπίδα» για τον Αλέξη Τσίπρα, έτσι ώστε να καταφέρει να προετοιμάσει το κόμμα και τη βάση του για την επερχόμενη ήττα αλλά και να ακυρώσει ή να αντιμετωπίσει σχέδια αμφισβήτησής του, σε περίπτωση νέας εκλογικής ήττας ή ηττών του ΣΥΡΙΖΑ.

Εν αρχή, η περιγραφή του γενικού πολιτικού τοπίου.

Αρχισαν ήδη να γράφονται άρθρα από φίλα προσκείμενους αρθρογράφους και δημοσιολόγους που στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα και όχι κατ’ ανάγκην τον ΣΥΡΙΖΑ ότι η πανδημία αποτέλεσε τον καλύτερο «σύμμαχο» του Κυριάκου Μητσοτάκη καθώς «πάγωσε» τον πολιτικό χρόνο και δεν επέτρεψε στον Αλέξη Τσίπρα να οργανώσει αντιπολίτευση. Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει αποτελεσματική αντιπολίτευση, επειδή τα κυρίαρχα ΜΜΕ ελέγχονται από την κυβέρνηση. Αλλά και ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στάθηκε τυχερός καθώς οι Βρυξέλλες κατάργησαν την ανάγκη για πλεονάσματα και αγόρασαν ξανά τα ελληνικά ομόλογα, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση Μητσοτάκη να διευκολυνθεί από τον φθηνό δανεισμό.

Ολα αυτά περικλείονται στη φράση που πρόσφατα είπε δημοσίως ο κ. Τσίπρας για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και κυρίως για να δικαιολογήσει τις διαφορές στις δημοσκοπήσεις. «Και εγώ αν έδινα 56 δισ. ευρώ, θα ήμουν ακόμα πρωθυπουργός» είπε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι τη σημασία αυτής της φράσης έσπευσαν να πολλαπλασιάσουν γνωστές και έμπειρες πένες με (αστοιχείωτες, πλην όμως «βαρύγδουπες») διαπιστώσεις όπως π.χ. ότι στη νεότερη πολιτική ιστορία κυβέρνηση που μοίρασε λεφτά δεν έχασε τις εκλογές…

Στην περιγραφή του γενικού πολιτικού τοπίου που θεωρείται δυσμενές για τον κ. Τσίπρα, περιλαμβάνεται και το ότι η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις βοηθά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι ο Ερντογάν δηλώνει ότι δεν θέλει πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη και κατ’ ουσίαν τον ενισχύει κ.λπ., αλλά και η γενική επισήμανση ότι σε περιόδους έντασης στα εθνικά θέματα η κοινή γνώμη συσπειρώνεται γύρω από την κυβέρνηση.

Χαμηλώνει ο πήχης

Η διαχείριση περιλαμβάνει και αναδιάταξη στόχων. Δηλαδή, χαμήλωμα των στόχων. Εκεί που διά στόματος Αλέξη Τσίπρα από τη ΔΕΘ, στόχος του είναι η νίκη στις εκλογές, καθώς μόνο έτσι θα αποκτήσει σάρκα και οστά το εγχείρημα της προοδευτικής διακυβέρνησης με ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΜεΡΑ 25, τώρα ο στόχος θα είναι «να μην πάρει ο Μητσοτάκης την αυτοδυναμία».

Βεβαίως, όλος αυτός ο σχεδιασμός έχει στόχο τη διάσωση του Αλέξη Τσίπρα την επόμενη ημέρα των εκλογών και γι’ αυτό δεν περιλαμβάνει -ούτε καν ακροθιγώς- οποιεσδήποτε δικές του ευθύνες για το πρωτοφανές γεγονός στα νεότερα ελληνικά πολιτικά χρονικά, κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρίσκεται όχι μόνο σταθερά πίσω από το κυβερνών κόμμα στις δημοσκοπήσεις επί 3,5 χρόνια, αλλά να βρίσκεται και πολλές μονάδες πίσω από το εκλογικό του ποσοστό.

Γι’ αυτό και ανάμεσα στα πράγματα που οφείλει να κάνει ο αρχηγός για να… μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες που έχει να κερδίσει τις εκλογές, δεν συμπεριλαμβάνεται τίποτε που να τον αφορά. Εκείνος τα κάνει όλα τέλεια. Τότε τι φταίει;

Φταίει που ακόμα δεν έχει αναδειχθεί η βασική ομάδα με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας θα κυβερνήσει. Φταίει ότι η κοινή γνώμη δεν γνωρίζει κάτι για το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και το νέο όραμα που έχει ο Αλέξης για τη χώρα. Φταίει επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διστάζει να κάνει πραγματικά ανοίγματα στα κόμματα με τα οποία θέλει να συνεργαστεί μετεκλογικά, έτσι ώστε να αναλάβουν εκείνα την ευθύνη της απόρριψης της πρότασης του Αλέξη Τσίπρα. Φταίει ακόμα το ότι δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα οι υποψήφιοι βουλευτές, αλλά και υποψήφιοι περιφερειάρχες και δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα σε πολλές περιοχές της χώρας οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ακέφαλες ή αδύναμες.

Και φυσικά, φταίει και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ασχοληθεί ακόμα με τη νεολαία και τα μαζικά κινήματα, δεξαμενές από τις οποίες περιμένει να τον ψηφίσουν στις εκλογές και να μην αδιαφορήσουν ή να μην ψηφίσουν άλλα κόμματα.

Στο βάθος… ήττα

Αυτά είναι, επιγραμματικά, τα βασικά σημεία του «άλλοθι» που χτίζουν για τον Αλέξη Τσίπρα και την επερχόμενη εκλογική του ήττα. Δεν είναι εύκολη δουλειά ούτε είναι διασφαλισμένη η επιτυχία. Επίσης, κάποιος πρέπει να σημειώσει ότι όχι μόνο έχουν αφήσει εκτός σημαντικά κομμάτια του παζλ. Δεν αναφέρουν τίποτα για το ότι με ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα διατηρούνται στο κάδρο του ΣΥΡΙΖΑ πρόσωπα που προκαλούν αρνητικά αντανακλαστικά στην κοινή γνώμη, αλλά και ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει μετά από 3,5 χρόνια μία σαφή, εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης να παρουσιάσει.

Εκτός από τις ελλείψεις όμως, άργησαν κιόλας στην προετοιμασία του άλλοθι της ήττας. Διότι στέλεχος που είχε στο επιτελείο του ο Αλέξης Τσίπρας στην κυβέρνηση 2015-2019, γνωστός οικονομολόγος που τώρα βιοπορίζεται στον ιδιωτικό τομέα σε σημαντική επιτελική θέση, διαβεβαίωνε τον Αλέξη Τσίπρα και τους συνεργάτες του, πριν αρχίσει η πανδημία και πριν απ’ την οικονομική στήριξη από την κυβέρνηση σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά που ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά απαξιώνει, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει και δεύτερη ευκαιρία από τον λαό και καλά θα κάνουν να προετοιμάζονται γι’ αυτό.

Διχάζει η προσέγγιση με το ΠΑΣΟΚ

 Η εικόνα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές, είναι στην πραγματικότητα διχαστική και εύθραυστη. Ο Τσίπρας και οι «προεδρικοί» βλέπουν ως μονόδρομο την προσέγγιση με το ΠΑΣΟΚ, είτε για να το ζημιώσουν είτε για να βαδίσουν σε κοινό μονοπάτι μετά τις εκλογές του 2023 ως αντιπολίτευση. Η «Ομπρέλα» θεωρεί λάθος αυτήν την πολιτική στόχευση, για τρεις λόγους.

» Πρώτον, διότι εκτιμούν πως στον λεγόμενο κεντρώο χώρο τον πρώτο λόγο έχουν η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη.

» Δεύτερον, επειδή βλέπουν ότι η στροφή αυτή αλλάζει το πολιτικό και ιδεολογικό DNA του κόμματος.

» Τρίτον, διότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει την αριστερή και κινηματική, όπως οι ίδιοι λένε, ταυτότητά του, τότε θα χάσει και ένα μεγάλο κομμάτι των σημερινών ψηφοφόρων του, οι οποίοι θα στραφούν στις κοινοβουλευτικές ή εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις που έχει στα αριστερά του.

Ο κ. Τσίπρας δεν απειλείται άμεσα από κάποιο πρόσωπο εντός του ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ.: ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει από καιρό ενημερώσει την «Ομπρέλα» ότι δεν ενδιαφέρεται για την αρχηγία του κόμματος) και δεν αντιμετωπίζει κάποια οργανωμένη κίνηση αμφισβήτησής του. Εχει τη στενή του ομάδα το δημοφιλέστερο πρόσωπο του κόμματος, σύμφωνα με τις μετρήσεις, την Εφη Αχτσιόγλου, ενώ φρόντισε προσυνεδριακά αλλά και στο συνέδριο να «ξεδοντιάσει» την «Ομπρέλα», περιορίζοντάς τη στο 25% αλλά, κυρίως, θέτοντάς την εκτός θέσεων ευθύνης και επιρροής. Μετά τους τομεάρχες και οι τμηματάρχες που πρότεινε στην κεντρική επιτροπή προς έγκριση, είναι προσωπικές του επιλογές, προεδρικοί και πασοκογενείς.

Υπάρχει όμως και η πραγματικότητα. Και το βάσιμο εκλογικό σενάριο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη Κυριακή των εκλογών φέρνει ένα αποτέλεσμα πολύ κάτω του 32% του 2019 και μένει δεύτερος, ενώ στη δεύτερη Κυριακή ο Κυριάκος Μητσοτάκης πετυχαίνει την αυτοδυναμία. Σε αυτό το σενάριο ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει σοβαρό πρόβλημα στην προσπάθειά του να παραμείνει στην καρέκλα, παρά το σχέδιο-ασπίδα που ήδη έχει τεθεί σε εφαρμογή.

H απειλή εξ αριστερών

Τα βάσανα του Αλέξη δεν σταματούν εδώ. Εξω από τον ΣΥΡΙΖΑ, για την ακρίβεια στα… αριστερά του, υπάρχει μεγάλη κινητικότητα. Οι παλιοί του «σύντροφοι» του Αριστερού Ρεύματος και μετά ΛΑΕ κινούνται έντονα, για να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνει η απλή αναλογική. Ο Δημήτρης Στρατούλης (φωτό), ο Στάθης Λεουτσάκος, η Νάντια Βαλαβάνη και ο Κώστας Ησυχος, χωρίς τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, έφτιαξαν κόμμα και συνομιλούν και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με το Μέρα25. Προσπάθησαν να μιλήσουν και με το ΚΚΕ, αλλά δεν τα κατάφεραν, καθώς το ΚΚΕ δεν μπαίνει και δεν πρόκειται να μπει σε κουβέντες για συνεργασίες με κανέναν. «Ψήνεται» κοινό σχήμα εν όψει της πρώτης Κυριακής των εθνικών εκλογών στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και προφανώς απέναντί του.

Και δεν είναι να υποτιμάται από την Κουμουνδούρου.

Προχθές, στο συνέδριο που έκαναν στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο συγκεντρώθηκαν περί τα 2.000 άτομα, τα οποία εξέλεξαν για γραμματέα τους τον Δημήτρη Στρατούλη. Εκπρόσωπος του ΚΚΕ δεν παραβρέθηκε, αλλά παραβρέθηκε εκπρόσωπος του ΜεΡΑ25 και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και αν όλοι αυτοί καταφέρουν να βρεθούν μαζί, μάλλον θα έχουν καλύτερο πέρασμα στα κινήματα και τη νεολαία από τον ΣΥΡΙΖΑ…

Ειδήσεις σήμερα