Πολλοί θυμούνται, για παράδειγμα, την πρώτη φορά που η διαπραγματευτική ομάδα του Αλέξη Τσίπρα κάθισε απέναντι σε αυτήν της Ανγκελα Μέρκελ. Εχασαν τον φάκελο με τις ελληνικές θέσεις και ο ένας ρωτούσε τον άλλο για το πού είναι… Η καγκελάριος της Γερμανίας ρωτούσε απορημένη και οι Ελληνες πολίτες που είδαν το βράδυ στις ειδήσεις το βίντεο αναρωτιόνταν «πού μπλέξαμε…».

Πολλοί, βεβαίως, είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα όταν ο Αλέξης Τσίπρας, γεμάτος αυτοπεποίθηση, πήγε με τα «φτωχά» αγγλικά του να συμμετάσχει σε ημερίδα με τον Μπιλ Κλίντον και όταν διαπίστωσε ότι δεν καταλάβαινε τίποτε και δεν μπορούσε να μιλήσει, χασκογελούσε λες και δεν είχε συμβεί τίποτε. Μία δραματική εικόνα της Ελλάδας, που κανείς δεν θέλει να θυμάται.

Κουτοπονηριά

Και αν ισχυριστεί κανείς ότι για όλα αυτά έφταιγε η απειρία, ας θυμηθεί το τραγικό βράδυ των 100 και πλέον νεκρών στο Μάτι. Το βράδυ που οι Ελληνες πολίτες αποφάσισαν να στείλουν σπίτι του τον Αλέξη Τσίπρα όχι γι’ αυτήν καθ’ αυτήν την τραγωδία, αλλά για την «κουτοπόνηρη» διαχείρισή της. Με τον Πολάκη στις 8 το βράδυ να βρίζει και να διαψεύδει τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ που μετέδιδαν ότι υπάρχουν καμένοι άνθρωποι και τον Σκουρλέτη και τον Παππά να «στήνουν» το θέατρο της κυβερνητικής σύσκεψης σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση τρεισήμισι ώρες, στις 23:15 μ.μ., μετά, για να δει όλος ο ελληνικός λαός τη θλίψη του Αλέξη Τσίπρα, διότι δήθεν δεν ήξερε τι είχε συμβεί…

Ας θυμηθεί την ημέρα που πλημμύρισε η Μάνδρα και πνίγηκαν είκοσι ένας άνθρωποι και η επικοινωνιακή διαχείριση από τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάλι η απόσειση ευθυνών. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη Ρένα Δούρου να δηλώνει ότι ήταν άτυχη, επειδή η… στραβή «έκατσε» στη βάρδιά της…

Οι δύο αυτές εθνικές τραγωδίες δεν ανακαλούνται στη μνήμη για να τονιστούν διαχειριστικές ή άλλες ελλείψεις. Ανακαλούνται στη μνήμη για να τονιστεί ο αλαζονικός τρόπος διακυβέρνησης από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ο ψευτοκουτσαβακισμός και η επιδειξιομανία ενός «ξερόλα» πρωθυπουργού που καθόταν άνετα για καιρό μέσα στο… κοστούμι του «Μεσσία» αλλά, όπως αποδείχθηκε, δεν μπορούσε να σώσει ούτε τον εαυτό του.

Αλαζονεία

Σε αντίθεση με άλλες κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς, η αποτίμηση των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα και του ιδίου, είναι μία εύκολη υπόθεση, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης και αντιλήψεων.

Ακόμα και το βράδυ της εκλογικής του συντριβής τον Μάιο του 2019, ο Αλέξης Τσίπρας κουνούσε το δάχτυλο στον ελληνικό λαό και με ακραία αλαζονεία έλεγε στο περίπου 80% που δεν τον ψήφισε, ότι έκανε λάθος.

Κουνούσε το δάχτυλο στους πολίτες, όπως το κουνούσε το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά και μετά στη Μάνδρα και το Μάτι, όπως το κουνούσαν ο Καμμένος και οι υπουργοί του, που προσπαθούσαν να πείσουν ότι έφταιγαν όλοι οι άλλοι εκτός από τους πραγματικά υπευθύνους που ήταν οι ίδιοι. Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» απέτυχε. Και δεν απέτυχε μόνο στην οικονομική διαχείριση. Απέτυχε παντού και γι’ αυτό γνώρισε κατόπιν εκλογικές συντριβές όπου και να στηνόταν κάλπη στην Ελλάδα.

Τώρα που η Ελλάδα, μετά την υπερδεκαετή κρίση, κάνει βήματα προς την κανονικότητα, μπορούν όλοι να θυμηθούν με «κρύο» αίμα και καθαρό μυαλό.

Τις υποσχέσεις για δανεισμό από τη Ρωσία ή τη Βενεζουέλα, όταν η Ευρώπη ετοίμαζε το σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Τον Βαρουφάκη να πηγαίνει στα συμβούλια των υπουργών Οικονομικών της Ευρώπης όπου «παιζόταν» η τύχη της χώρας και του ελληνικού λαού, βγάζοντας από την τσέπη του κάθε φορά που του ζητούσαν στοιχεία μία κόλλα χαρτί Α4 με κάτι πρόχειρες σημειώσεις. Τον Πολάκη να βρίζει τον Τσακαλώτο ότι με την οικονομική πολιτική που άσκησε γ….σε τη μεσαία τάξη. Ακόμα και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα να καλύπτει τον πρέσβη της Βενεζουέλας όταν κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση, επειδή ήταν πρέσβης φίλης χώρας του ΣΥΡΙΖΑ…

Μίμηση

Αλλά και στο πεδίο της πολιτικής. Με φωνή που μιμούταν τον Ανδρέα Παπανδρέου έβγαζε δεκάρικους κατά της διαπλοκής, αλλά οι ελίτ της διαπλοκής δεν έχουν περάσει πιο άνετη περίοδο από την περίοδο Τσίπρα. Μνημειώδης ως προκλητική η στήριξη του Αλέξη Τσίπρα (σ.σ. από το 2012) από τους επιχειρηματίες που πόνταραν στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ για να «θησαυρίσουν».

Τα… μυστικά ραντεβού του με επιχειρηματίες – μπαταχτσήδες, οι οποίοι ευνοήθηκαν από την κυβέρνησή του και γλίτωσαν εκατομμύρια ευρώ σε πρόστιμα και χρέη στο Δημόσιο και τις τράπεζες, του γύριζαν «μπούμερανγκ».

Τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, ο Πετσίτης, οι χλιδάτες διακοπές του «κουρασμένου» στα κότερα φίλων του επιχειρηματιών, που του νοίκιαζαν σπίτια στο Σούνιο σε τιμές Κυψέλης, είναι γεγονότα που ο ελληνικός λαός θυμάται. Οπως θυμάται και το… γλείψιμο στον Τραμπ όταν έξω από τον Λευκό Οίκο (2017) δήλωσε πως «ό,τι κάνει ο Αμερικανός πρόεδρος το κάνει για καλό».

Σκόπια

Η λύση που επιδίωξε να δώσει στο θέμα των Σκοπίων, είναι θέμα που ο ελληνικός λαός επίσης θυμάται και δυστυχώς θα ακολουθεί την Ελλάδα για χρόνια. Οχι επειδή επιδίωξε να δώσει λύση σε ένα χρόνιο εθνικό ζήτημα, αλλά επειδή έδωσε μία πρόχειρη λύση, χωρίς ρήτρες και προβλέψεις, η οποία σήμερα έχει γυρίσει μπούμερανγκ για την Ελλάδα.

Ρουσφέτια, αναξιοκρατία, κομματοκρατία, προσλήψεις από το παράθυρο, έλλειψη αξιολόγησης στο Δημόσιο. Και την ίδια στιγμή deal με επιχειρηματίες, ημέτεροι, ξεπούλημα στους ξένους και φωτογραφίες με έρπητα στα χείλη από το άγχος σε μία διαπραγμάτευση που δίνονταν όλα από την πλευρά μας, χωρίς αντεπιχειρήματα, χωρίς προσπάθεια αλλά και χωρίς αντίκρισμα.

Ακόμα και αυτή η καταστροφή, όμως, με κάποιον τρόπο θα συγχωρούνταν από τον ελληνικό λαό, αν δεν υπήρχε αυτό το αλαζονικό ύφος του «ξερόλα», που δεν φιλοτιμήθηκε σε κανένα σημείο της πορείας του να κάνει ουσιαστική αυτοκριτική για τα όσα έπραξε.

Ειδήσεις σήμερα

Η στρατηγική Μητσοτάκη στην εποχή Τραμπ

Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Κυριακή 26 Ιανουαρίου

Τα σημαντικότερα γεγονότα που έγιναν σαν σήμερα 26 Ιανουαρίου