«Δεν το άλλαξα ποτέ. Το τηλέφωνό μου το έχουν όλοι, από τον μητροπολίτη μέχρι τον τελευταίο πολίτη, και δεν κλείνει ποτέ. Ανοιχτό 24 ώρες το 24ωρο». Μια συζήτηση με τον Ανδρέα Παχατουρίδη είναι αρκετή για να καταλάβει κάποιος τι είναι αυτό που κάνει τους Περιστεριώτες και τις Περιστεριώτισσες να τον ψηφίζουν ξανά και ξανά και κάθε φορά με όλο και υψηλότερα ποσοστά.

Ο δήμαρχος-φαινόμενο, που έσπασε όλα τα ρεκόρ με την έκτη κατά σειράν εκλογή του με το θηριώδες ποσοστό του 77,98%, δηλώνει έτοιμος για μία ακόμα 5ετία. «Οι συμπολίτες μου είναι το οξυγόνο μου. Είναι οι άνθρωποι της καρδιάς μου. Στο Περιστέρι γεννήθηκα, εδώ πήγα σχολείο, εδώ ξεκίνησα τη δουλειά μου, εδώ ερωτεύτηκα, εδώ παντρεύτηκα. Αυτή η πόλη είναι η έννοια μου, άλλη εξάρτηση δεν έχω, παρά μόνο το Περιστέρι. Είμαι δίπλα στον απροστάτευτο Περιστεριώτη. Αυτό έκανα 21 χρόνια, αυτό θα κάνω και τώρα».

Μήπως τώρα όμως είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι ήταν το 2002 όταν εκλέχθηκε πρώτη φορά; Πριν από τις μεγάλες κρίσεις, τους πολέμους, την κλιματική κρίση; «Κοίτα, οι δήμοι είναι ζωντανοί οργανισμοί. Λύνεις προβλήματα, γεννιούνται άλλα. Εγώ κάθε πρωί είμαι 6.15 στο γραφείο μου, μετά όλη μέρα είμαι στους δρόμους. Το βράδυ βάζω την πόλη για ύπνο και μετά πάω εγώ».

Ο τρόπος που μιλάει ο Ανδρέας Παχατουρίδης είναι αφοπλιστικός. Εξαιρετικά απλός και την ίδια στιγμή βαθιά ουσιώδης. Αν και είχε πολλές ευκαιρίες και προτάσεις να μετακομίσει στην κεντρική πολιτική σκηνή, τις απαρνήθηκε όλες.

«Δεν είμαστε όλοι καλοί σε όλα. Λένε πως είμαι καλός δήμαρχος. Αυτό δηλαδή σημαίνει πως θα είμαι και καλός βουλευτής ή καλός περιφερειάρχης; Οχι. Το έχω πει σε όλους τους τόνους. Μου έχουν γίνει πολλές προτάσεις, τους ευχαρίστησα και τους ευχαριστώ για την τιμή, αλλά εγώ ανήκω στο Περιστέρι».

Οπως λέει, τώρα πρέπει να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά. «Σε διαβεβαιώνω ότι η επόμενη 5ετία θα είναι θεαματική. Κάθε 10-15 μέρες θα ξεκινάει και ένα έργο. Πριν από έναν μήνα ξεκίνησε ένα πραγματικά πολύ μεγάλο πολιτιστικό έργο, ένα Μέγαρο Μουσικής και Θεάματος που θα εγκαινιαστεί σε δύο χρόνια. Θα έχει δύο υπερσύγχρονα θέατρα, δύο υπόγεια πάρκινγκ, χώρους μουσικής δωματίου, εκδηλώσεων, εκθέσεων. Ενα στολίδι για όλη την Αττική».

Παράλληλα, προχωρούν οι μελέτες για δύο υπόγειους σταθμούς πάρκινγκ, αφού, όπως λέει, «η μισή Αθήνα ψωνίζει στο Περιστέρι και όλοι οι καλοφαγάδες έρχονται εδώ. Εχει φτάσει σε άλλο επίπεδο το Περιστέρι, αλλά αυτό επιβαρύνει την κίνηση. Οπότε, “τρέχουμε” το θέμα της στάθμευσης». Και δεν είναι μόνο αυτά. «Στις 31/12 παραλαμβάνουμε τον πρώτο από τους δύο πολύ μεγάλους παιδικούς σταθμούς που θα είναι ο καλύτερος στο Λεκανοπέδιο. Παράλληλα, από το πρόγραμμα “Αντ. Τρίτσης” συνεχίζει ένα έργο 18 εκατομμυρίων ευρώ για πλακοστρώσεις, πεζοδρομήσεις, πεζοδρόμια σε όλη την πόλη, από την πλατεία Μπουρναζίου έως τη Χρυσούπολη και όλο τον Λόφο Αξιωματικών».

Και με τα αντιπλημμυρικά τι γίνεται; «Εμείς ως δήμος, τα αντιπλημμυρικά που έπρεπε να κατασκευάσουμε, τα κάναμε. Εχουν μείνει δύο πολύ μεγάλες αντιπλημμυρικές παρεμβάσεις, που γίνονται από την περιφέρεια. Εχουμε πιέσει πολύ, πήραμε μια πρώτη έγκριση από την προηγούμενη περιφερειακή διοίκηση για μια μελέτη 3 εκατ. ευρώ που θα λύσει οριστικά το πρόβλημα στο Περιστέρι και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχιστεί και με τη νέα διοίκηση».

Πάντως, το έργο για το οποίο είναι περισσότερο περήφανος δεν είναι συνηθισμένο. «21 χρόνια έχουμε κάνει πολλά. Μετρό, δημαρχείο, κολυμβητήρια, παιδικούς σταθμούς, πλατείες, θέατρα. Ομως, το πιο σημαντικό μας έργο είναι ότι ενώσαμε την πόλη. Κάποτε έλεγαν ότι το Περιστέρι είναι μια κόκκινη πόλη, μετά μια πράσινη πόλη. Επί των ημερών μας το Περιστέρι έγινε λευκό, πάνλευκο».

Τον ρωτώ αν όλα αυτά τα χρόνια αισθάνθηκε ότι η Δυτική Αττική είναι «ριγμένη» από το κεντρικό κράτος. «Ε, ναι. Η κεντρική πολιτική εξουσία πρέπει να ρίξει το βλέμμα της στα δυτικά ακόμα πιο ζεστά. Και εμείς, τα παιδιά της “δυτικής όχθης” πρέπει να ενώσουμε τις ευαισθησίες και τα όνειρά μας».

-Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με την Αυτοδιοίκηση;

«Θα του έλεγα πρώτα να δουλέψει, να σταθεί στα πόδια του και παράλληλα να συμμετέχει, να ενδιαφέρεται, να μη γυρίζει την πλάτη του στην πόλη. Δεν θα έλεγα σε έναν 20άρη: “Ελα και παράτα τα άλλα”. Να ζυμωθεί, να δουλέψει. Εγώ πρώτα δούλεψα και μετά, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ασχολήθηκα με τα κοινά. Το 2002, που πρωτοέγινα δήμαρχος, εκλέχθηκα με 250 ψήφους διαφορά. Η κοινωνία είναι σοφή. Μου άνοιξαν μία πόρτα και μου είπαν: “Ελα, να δούμε τι μπορείς να καταφέρεις”. Μετά μου έδιναν κάθε φορά μεγαλύτερο ποσοστό, ώσπου φθάσαμε σήμερα στην 6η συνεχόμενη εκλογή που μου έδωσαν το μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε εκλογική διαδικασία. Τιμή μου και υποχρέωσή μου!».

Ειδήσεις σήμερα