Αναφερόμενος στην υπόθεση με τα μπλοκάκια, τα οποία οι φορολογούμενοι σπεύδουν να κλείσουν, για να αποφύγουν τις ασφαλιστικές εισφορές που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου -επί θητείας του στο υπουργείο Εργασίας- ο ίδιος είπε: «Η προσπάθειά μας με το νόμο ήταν να μην έχουμε μια ακόμη περικοπή των συντάξεων, αλλά να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα, να ισορροπήσουμε τα έσοδα και τα έξοδα του ταμείου».

Και συνέχισε, υπεραμυνόμενος των ρυθμίσεων που επέφερε, παρά το γεγονός ότι προκαλούν «αιμορραγία» στα Ταμεία και τα έσοδα του κράτους: «Για τα μπλοκάκια αυτό που κάναμε, ήταν να πούμε ότι, όσοι δεν ήταν στην πραγματικότητα ελεύθεροι επαγγελματίες, αλλά είναι μισθωτοί, έχουν εξαρτημένη σχέση εργασίας, απλώς ο εργοδότης τους θέλει να τους πληρώνει με μπλοκάκι, για να γλιτώνει την ασφαλιστική επιβάρυνση, είναι κάτι που δεν θα πρέπει να συνεχιστεί».

«Κανείς δεν χαίρεται όταν εισπράττει άδικες επιθέσεις. Από την άλλη μεριά, όμως, έχω μια ιδιαίτερη ικανοποίηση από το γεγονός ότι αυτή την μεταρρύθμιση την φτάσαμε στο τέλος» δήλωσε μάλιστα ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών,

«Θυμάστε όταν ο Γιαννίτσης είχε επιχειρήσει μια ανάλογη μεταρρύθμιση, ούτε ο τότε πρωθυπουργός την στήριξε. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις κρίνονται με ορίζοντα ιστορικό και όχι ένα ή δυο χρόνια. Είμαι περήφανος που την έκανα και έφτασε αυτή η μεταρρύθμιση στην ολοκλήρωσή της» κατέληξε.

Αναφερόμενος στις συντάξεις, υπογράμμισε: «Ποτέ δεν έχω δηλώσει περήφανος για το ύψος των συντάξεων. Αυτές οι συντάξεις είναι αυτές που μπορούμε να δώσουμε στο πλαίσιο της παρούσης οικονομικής κατάστασης. Δεν είπα ποτέ πως οι συντάξεις που δίνονται, είναι αυτές που θα έπρεπε να δίνονται. Είναι αυτές που μπορούμε να δώσουμε τώρα, όταν έχουμε χάσει το ένα τέταρτο του εθνικού μας πλούτου λόγω της κρίσης. Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε με την εφαρμογή των ίδιων κανόνων, τουλάχιστον ο υπολογισμός, να γίνονται με τα ίδια κριτήρια, να μην υπάρχουν χαμένοι, χωρίς να υπάρχει αντικειμενική αιτία προς τούτο. Ο τρόπος που χαράξαμε τα νέα ποσοστά αναπλήρωσης, βοηθάνε πιο πολύ τους χαμηλόμισθους και τα μεσαία στρώματα, πράγμα που θα έπρεπε να κάνουμε».

«Θα είχε τελειώσει η διαπραγμάτευση απο τον Δεκέμβρη, αν είχαμε να διαπραγματευτούμε μόνο με τους Ευρωπαίους εταίρους» εκτίμησε ακόμη. «Μόνο στο ΔΝΤ οφείλεται η καθυστέρηση. Επιμένει σε ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις ιδιαίτερα στα εργασιακά, θέσεις αντιευρωπαϊκές».

Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών ρωτήθηκε τι είναι πιο ωφέλιμο στη ζυγαριά: ομαδικές απολύσεις ή συλλογικές συμβάσεις; Και απάντησε: «Το σημαντικότερο θέμα είναι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, για τον απλό λόγο ότι αυτές καθορίζουν το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και αφορούν κυρίως την καθημερινότητα όλων των εργαζομένων. Οι ομαδικές απολύσεις αφορούν μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις. Το 4% στη χώρα δεν θέλω να το υποτιμήσω, αλλά σε καμία περίπτωση της ίδιας σημασίας με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις».