Στον ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπουν την ανοδική τάση του δημοσκοπικού ποσοστού του Κινήματος Αλλαγής με ανησυχία, έσπευσαν να ειρωνευτούν και να χλευάσουν για το μικρό ποσοστό τηλεθέασης, άρα και τη μικρή επιρροή του Κινήματος Αλλαγής και των υποψηφίων του. Προσέθεταν, μάλιστα, οι ανώνυμοι σχολιαστές της Κουμουνδούρου και των γραφείων του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου (όπου το «στρατηγείο» του Γιώργου Παπανδρέου) ότι μόνος κερδισμένος ήταν ο Γ. Παπανδρέου, που αποφάσισε να μη συμμετάσχει.

Τα νούμερα τηλεθέασης του debate όντως ήταν χαμηλά, αν συγκριθούν με ένα τηλεοπτικό σόου ή ένα σίριαλ υψηλής τηλεθέασης ή ένα αθλητικό γεγονός μεγάλου ενδιαφέροντος.

Ωστόσο, σύμφωνα με τους καλά γνωρίζοντες τα τηλεοπτικά δρώμενα, το 8,2% τηλεθέασης αντιστοιχεί σε εξαψήφιο αριθμό τηλεθεατών. Καθόλου άσχημα για ένα κόμμα που περιμένει στις κάλπες πάνω από 200.000 κόσμο για να δηλώσει ικανοποίηση για τη συμμετοχή, ενώ ακόμα και το 4,4% στις ηλικίες 18-54 κρίνεται ως ικανοποιητικό, αν σκεφτεί κανείς ότι οι κάτω των 54 ετών πριν από λίγες ημέρες δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής. Και το συνολικό ποσοστό είναι διπλάσιο από το debate του 2017.

Επί της ουσίας, οι υποψήφιοι πρόεδροι είχαν καλές και κακές στιγμές. Ο Ανδρέας Λοβέρδος έδειξε ο πιο σαφής, κάνοντας εύκολη τόσο τη συμφωνία όσο και τη διαφωνία μαζί του, ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπάθησε να ξεφύγει από τον κομματικό «ξύλινο» λόγο, αλλά δεν τα κατάφερε, βάζοντας πάντως τα διλήμματα που ήθελε, ο Χάρης Καστανίδης κέρδισε κάποιες εντυπώσεις με τη ρητορική του δεινότητα, αλλά έδειξε «παλαιοκομματικός», ο Παύλος Γερουλάνος έδειξε ότι έχει μελετήσει το ζήτημα του κράτους που απασχολεί πολλούς, ενώ ο Παύλος Χρηστίδης κατάφερε σε έναν βαθμό να εμφανιστεί ως ο εκπρόσωπος της νέας γενιάς.

Επικεντρώνοντας στο δίδυμο Λοβέρδου – Ανδρουλάκη, οι οποίοι εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις στην τριάδα των επικρατέστερων για τον δεύτερο γύρο, τα συμπεράσματα είναι ορατά.

Αμφότεροι επιχείρησαν να δείξουν συνεχιστές του ΠΑΣΟΚ και οπαδοί της ενότητας. Ο Ανδρέας Λοβέρδος άφησε αιχμές εναντίον του απόντος Γιώργου Παπανδρέου, ο Νίκος Ανδρουλάκης όχι.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος έδειξε ο πιο άνετος και είχε στρατηγική να πει θέσεις και απόψεις, προκαλώντας υποστηρικτές και πολέμιους. Το έκανε για την πανδημία, για το μεταναστευτικό, για τη Συμφωνία των Πρεσπών κ.λπ. Κινήθηκε με άνεση στο χώρο ανάμεσα στο Κίνημα Αλλαγής και τη Νέα Δημοκρατία, δείχνοντας ότι αυτός είναι ο χώρος του και αφήνει το χώρο ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Αλλαγής για τους άλλους.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης θέλησε να ανεβάσει το μήνυμα της ανανέωσης, το οποίο κρατά ψηλά. Ασκησε κριτική -γενική και αόριστη- στο κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, για να θυμίσει ότι σε αυτό συμμετείχε ο βασικός του αντίπαλος, και μιλούσε συνεχώς για την ανάγκη να μείνουν πίσω τα προβλήματα του παρελθόντος και να κοιτάξουν όλοι μπροστά. Πιέστηκε όταν δέχθηκε την ερώτηση για το ποιος θα είναι ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας αν εκλεγεί αρχηγός, όντας ευρωβουλευτής. Κατάφερε ωστόσο να κινηθεί με σχετική άνεση στη γραμμή της πολιτικής αυτονομίας, με το τρικ ότι απευθύνεται στους πολίτες της προοδευτικής Αριστεράς και του προοδευτικού Κέντρου και όχι στην ηγεσία της Αριστεράς, δηλαδή στον κ. Τσίπρα, τον οποίο κατακεραύνωσε ως δήθεν προοδευτικό. Εμφανίστηκε σκοπίμως και ως «αντιΝ.Δ.» και «αντιΣΥΡΙΖΑ».

Προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι σε κανένα σημείο του debate, ούτε καν στην ενότητα του ελεύθερου σχολιασμού, δεν προκλήθηκαν ένταση και αψιμαχίες, παρά τις διαφωνίες που παρατηρήθηκαν ανάμεσα στον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ανάμεσα στον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Χάρη Καστανίδη, ή ανάμεσα στον Παύλο Χρηστίδη και τον Ανδρέα Λοβέρδο.

Προκάλεσε, επίσης, εντύπωση το γεγονός ότι ουδείς έδωσε δικαίωμα ώστε να προκύψουν συμπεράσματα για τη στάση τους στον δεύτερο γύρο αν δεν είναι εκείνοι που θα περάσουν. Ακόμα και ο Χάρης Καστανίδης ή ο Παύλος Γερουλάνος, που φέρονται να είναι πιο κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου, δεν επέτρεψαν να προκύψει κάποιο συμπέρασμα για τη στάση που θα τηρήσουν αν δεν περάσουν.

Στην ίδια κατεύθυνση, τόσο ο Ανδρέας Λοβέρδος όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης, που από τους πέντε συμμετέχοντες είχαν τις περισσότερες πιθανότητες να είναι στον δεύτερο γύρο, έδειξαν πως αν κερδίσουν θα απευθύνουν προσκλητήριο γενικό, που δεν θα αποκλείει κανέναν. Θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα κατά της πρόβλεψης ότι το Κίνημα Αλλαγής θα διασπαστεί μετά την εκλογή προέδρου, ανεξαρτήτως του ποιος θα κερδίσει. Το αν έπεισαν, θα φανεί.

Στην Ελλάδα, τα debates δεν βγάζουν νικητή. Τρανταχτό παράδειγμα το debate των πολιτικών αρχηγών το μακρινό 2007, όπου ενώ νικητής κατά γενική ομολογία ήταν ο Αλέκος Αλαβάνος του Συνασπισμού, τις εκλογές τις πήρε με μεγάλη διαφορά ο Κώστας Καραμανλής και η Ν.Δ. Ο Αλέκος Αλαβάνος όμως είχε ανεβάσει το ποσοστό του Συνασπισμού από το 3,26% του 2004 στο 5,04% (για να ξαναπέσει στο 4,6% με τον Αλέξη Τσίπρα το 2009). Πολλοί είπαν τότε ότι αυτή η άνοδος του τότε Συνασπισμού οφειλόταν κυρίως στην εμφάνιση Αλαβάνου στην αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών.

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις 

Ειδήσεις σήμερα