Η κυβερνητική τακτική, συνοψίζεται στη φράση «δεν ετοιμάζουμεγια εκλογές, αλλά οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο», καθώς τα πολιτικά δρώμενα δεν είναι μόνο στο δικό της χέρι. Από τη μια μεριά διότι οι απαιτήσεις των δανειστών -ειδικά αν παραμείνει το ΔΝΤ- μπορούν να ξεπεράσουν τις κόκκινες γραμμές και τα όρια αντοχής της Αθήνας, κι από την άλλη μεριά διότι στην κυβέρνηση, δείχνουν να κάνουν -ανοικτά πλέον- την εμφάνισή τους προβλήματα συνοχής, όπως το πρόσφατο συμβάν με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον ευρωβουλευτή του κόμματος, Κώστα Χρυσόγονο.

Θυμίζεται πως αφορμή στάθηκαν τα «καρφιά» του Κώστα Χρυσόγονου πως έχει να δει περίπου δύο χρόνια τον πρωθυπουργό και οι αιχμές του ευρωβουλευτή, ότι μάλλον ο κύριος Τσίπρας «ενημερώνεται επαρκώς για τα ευρωπαϊκά θέματα από τον κ. Καρανίκα, την κ. Νοτοπούλου». Οι τελευταίοι είναι δύο πρόσωπα που έχουν συζητηθεί πολύ, ο πρώτος για την αγάπη του στην Ελένη Μενεγάκη και η δεύτερη για την εργασιακή εμπειρία της στην καθαριότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Οι καυστικές  δηλώσεις του Χρυσόγονου, προκάλεσαν την αντίδραση του Μαξίμου.

Αρχικά κυβερνητικές πηγές σχολίασαν «κατανοούμε την αγωνία του, αλλά ο πρωθυπουργός επιλέγει τους συνομιλητές του και όχι κατ’ ανάγκην από τα πάνελ των τηλεοπτικών σταθμών».

Μάλιστα, λίγες ώρες μετά, συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, θέλοντας να «χτυπήσουν» κι άλλο τον ευρωβουλευτή, επανήλθαν στο θέμα, με ακόμη πιο αιχμηρή δήλωση!

«Δεν έχει ζητήσει ποτέ κατ’ ίδιαν συνάντηση από τον πρωθυπουργό ο κ. Χρυσόγονος. Ο Τσίπρας ενημερώνεται τακτικότατα από τον… Δημήτρη Παπαδημούλη για τα θέματα του ευρωκοινοβουλίου», ανέφεραν χαρακτηριστικά κυβερνητικές πηγές, διαψεύδοντας τον κ. Χρυσόγονο.

«Να κρίνουμε την κυβέρνηση από το έργο της, όχι από δηλώσεις στελεχών. Το ουσιαστικό είναι η κυβέρνηση, το έργο της και η πολίτικη της. Καλό είναι να κοιτάμε τη δουλειά μας περισσότερο όσοι είμαστε σε θέσεις, όχι και να αναδεικνύουμε κάποιο στοιχείο που να προβάλλει περισσότερο τον εαυτό μας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Πουλάκης στον ΣΚΑΙ.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συνηθίσει σε ένα εύρος τέτοιων τοποθετήσεων», είπε από την πλευρά του στον ΣΚΑΪ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Σεβαστάκης, ο οποίος είπε ότι βλέπει τον πρωθυπουργό, με την τελευταία φορά να ήταν πριν από ένα μη. «Όταν έχεις διατηρήσει και έχεις μια εσωτερική συνέπεια και εσωτερική οργάνωση είσαι εντός γραμμής» δήλωσε ο βουλευτής.

Οι φόβοι του Μαξίμου

Πλέον, ακόμα και για τους πιο ψύχραιμους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική αντοχή του κόμματος κάθε άλλο παρά δεδομένη δεν είναι. Η σκληρή στάση του ΔΝΤ και η επιμονή του Βερολίνου για την πλήρη συμμόρφωση της Αθήνας στις επιταγές του Μνημονίου χωρίς άλλες παρεκκλίσεις δυσχεραίνουν την κατάσταση. Το κλίμα γίνεται ασφυκτικό και μια συμφωνία το συντομότερο δυνατό, όπως θα ήθελε το Μαξίμου, δεν είναι καθόλου βέβαιη.

Γνωρίζοντας την ισχύουσα κατάσταση και τις αντικειμενικές δυσκολίες της διαπραγμάτευσης, ο υπουργός Εσωτερικών, Πάνος Σκουρλέτης, εξακολουθεί να υποστηρίζει: «το ενδεχόμενο των εκλογών μπορεί να προκύψει όχι από επιλογή της κυβέρνησης, αλλά από μια πλήρη ανατροπή των σημερινών δεδομένων ή μέσα από ένα απόλυτο αδιέξοδο που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει όταν βρισκόμαστε υπό καθεστώς μνημονίου».

Παράλληλα, στο εσωτερικό του κόμματος, σημαντικό θέμα συζήτησης είναι ο καθοριστικός ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει το Βερολίνο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, πολλά θα εξαρτηθούν από το αν η καγκελαρία θα επιλέξει να οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις σε «ναυάγιο» με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης. Από το Μαξίμου, αφήνουν να διαρρεύσει πως δεν φοβούνται ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ωστόσο στελέχη, όπως ο ευρωβουλευτής του κόμματος Στέλιος Κούλογλου επιμένουν στο αντίθετο. Επικαλούμενος μάλιστα πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, ο κ. Κούλογλου δήλωσε πως ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, «θέλει να ρίξει την κυβέρνηση». «Οι εκλογές είναι το χειρότερο σενάριο κι αυτό θα γίνει μόνο αν μας οδηγήσει εκεί ο Σόιμπλε», συμπλήρωσε. Βέβαια, παραμένει ακόμα άγνωστο αν οι θεωρίες αυτές, πράγματι αποτελούν τον φόβο και τον τρόμο του Μαξίμου ή αν είναι απλά ένας επικοινωνιακός πόλεμος με τους σκληρούς των δανειστών, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης.