Κύριε Χατζηβασιλείου, γιατί η Τουρκία επιλέγει να ακολουθήσει -αιφνιδιάζοντας ακόμη και χώρες που ανέλαβαν διπλωματικές πρωτοβουλίες, όπως η Γερμανία- τον δρόμο της συνέχισης των μονομερών προκλήσεων, κλείνοντας έτσι το «παράθυρο ευκαιρίας» που θα άνοιγε με την επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών;

Η Τουρκία προσπαθεί να απεμπλακεί από το πλαίσιο των διερευνητικών επαφών. Από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική, όλοι έχουν επιβεβαιώσει ότι το αντικείμενο της συζήτησης αφορά αποκλειστικά και μόνο στον καθορισμό ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Αυτό συμφώνησε και η ίδια η Τουρκία, δύο φορές μάλιστα στο Βερολίνο, στην τριμερή συνάντηση που διοργάνωσε η γερμανική προεδρία. Δυστυχώς, η ίδια υπαναχώρησε από τις αρχικές δεσμεύσεις της και τώρα προτάσσει την παραβατικότητα και τους εκβιασμούς, με βασικό στόχο να βάλει στην ατζέντα επιπλέον ζητήματα που δεν υφίστανται. Η Ελλάδα, από την πλευρά της, παραμένει πάντα προσηλωμένη στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και καλεί σταθερά την Τουρκία να προσέλθει στις διερευνητικές επαφές, υπό τον όρο, όμως, της αποχώρησης όλων των πλοίων από την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η Ελλάδα πέτυχε με διπλωματικό μαραθώνιο να αναγνωρίζεται από όλους ότι η Τουρκία είναι ο παράγων αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα συνεχίσουμε στον δρόμο του Διεθνούς Δικαίου και ταυτόχρονα θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Ο ορίζοντας του Δεκεμβρίου για την αξιολόγηση από την Ε.Ε. της συνολικής συμπεριφοράς της Τουρκίας δεν αρχίζει να φαντάζει, υπό τις παρούσες συνθήκες, κάπως μακρινός;

Αναμφίβολα, όλοι θα θέλαμε η Ευρώπη να είναι πιο αποφασιστική και γρήγορη στην επιβολή κυρώσεων. Σκεφθείτε, όμως, ότι, μέχρι πρότινος, η Ευρώπη δεν είχε καθαρή εικόνα για την Τουρκία. Χάρη στους κυβερνητικούς χειρισμούς, οι εταίροι αντιλαμβάνονται πλέον ότι η πολιτική της Τουρκίας δεν απειλεί μόνο Ελλάδα και Κύπρο. Απειλεί ευθέως την ασφάλεια της Ε.Ε. Πρέπει να θυμίσουμε ότι για τη λήψη σοβαρών αποφάσεων στην Ευρώπη απαιτείται η ομοφωνία των 27 ηγετών και η διαδικασία διαμόρφωσης του αναγκαίου κλίματος είναι χρονοβόρα. Πετύχαμε, όμως, στη Σύνοδο της 2ας Οκτωβρίου την περιγραφή της διαδικασίας των κυρώσεων και στη Σύνοδο που ακολούθησε την επιβεβαίωση του αρχικού σχεδιασμού με ορίζοντα τον Δεκέμβριο. Στο μεταξύ, η Τουρκία παραμένει υπό στενή παρακολούθηση.

Πώς βλέπετε τον αντίκτυπο και τις αντιδράσεις που έχουν υπάρξει στην Ευρώπη για το ζήτημα που θέτει η χώρα μας για εμπάργκο όπλων στην Τουρκία;

Η σημαντική πρόταση για το εμπάργκο όπλων, που κατατέθηκε από τον πρωθυπουργό στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, είναι ένα ακόμη «όπλο» της στρατηγικής μας. Προς το παρόν, έχουμε τη θετική τοποθέτηση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών και του κόμματος των Πρασίνων στη Γερμανία. Θα χρειαστεί επιμονή για τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης. Ο κ. Δένδιας με την επιστολή του εξειδίκευσε την πρόταση, τοποθετώντας την στον δημόσιο διάλογο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι εταίροι θα πρέπει να καταλάβουν ότι τα υποβρύχια, για παράδειγμα, που επιθυμεί να αποκτήσει η Τουρκία, δεν θα χρησιμοποιηθούν στον Καύκασο αλλά στη Μεσόγειο και πιθανόν εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας. Πρέπει, επομένως, να τεθούν όρια στις σχέσεις ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών με την Αγκυρα. Είναι σουρεαλιστικό η Ευρώπη να τροφοδοτεί την Τουρκία με όπλα, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν εναντίον κρατών της Ε.Ε. και θα διαταράξουν την ειρήνη στα σύνορά της.

Το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών της 3ης Νοεμβρίου θα έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά της Τουρκίας;

Ο κ. Ερντογάν θα επιθυμούσε, αναμφίβολα, την επανεκλογή του κ. Τραμπ, με τον οποίο φαίνεται να έχει μια ιδιόμορφη προσωπική σχέση. Σε περίπτωση διαφορετικού αποτελέσματος, η Τουρκία θα επιχειρήσει, πιθανόν, να εκμεταλλευθεί την περίοδο «limbo» από τις 3 Νοεμβρίου έως τις 20 Ιανουαρίου, την περίοδο, δηλαδή, του «κενού εξουσίας» στις ΗΠΑ, για να αυξήσει την ένταση. Πάντως, η σημαντική επίσκεψη του κ. Πομπέο σε Θεσσαλονίκη και Χανιά και οι διαδοχικές δηλώσεις του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών αποδεικνύουν ότι οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν σταδιακά τη ρητορική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε Αθήνα και Αγκυρα. Και αυτό πιστώνεται προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τι σηματοδοτεί η συμφωνία της χώρας μας με την Αλβανία για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο για το ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών;

Η συμφωνία Ελλάδας – Αλβανίας δείχνει τον δρόμο για το πώς διευθετούνται οι διμερείς εκκρεμότητες. Για ακόμη μία φορά, η Ελλάδα αποδεικνύει ότι είναι πυλώνας σταθερότητας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Με πράξεις επιβεβαιώνουμε ότι δεν επικαλούμαστε απλώς το Διεθνές Δίκαιο, αλλά το αξιοποιούμε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Η ελληνο-αλβανική συμφωνία βασίζεται στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών. Φυσικά, η Τουρκία δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένη από την προσέγγιση Αθήνας-Τιράνων: Για άλλη μία φορά θα αναγνωριστεί το δικαίωμα των νησιών σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα και θα καταρριφθεί η θέση της Αγκυρας ότι τα νησιά διαθέτουν, δήθεν, μόνο αιγιαλίτιδα ζώνη.