Οι συντάκτες του Bloomberg αποτύπωσαν σε τέσσερις λέξεις την αριθμητική παραφωνία που διαταράσσει τη στατιστική ροή των θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμoύ.

Η ελληνική υπεροχή, αυτή η «υπέροχη ελληνική ανωμαλία», είναι ξεκάθαρη, προκαλώντας κύματα θαυμασμού στην παγκόσμια κοινότητα. Είναι η ίδια ακριβώς κοινότητα που πριν από μερικά χρόνια λοιδορούσε το πολιτικό σύστημα της χώρας. Πώς φτάσαμε από το Grexit στο… Grexcellent; Είναι από τις λίγες φορές που στο ερώτημα αυτό η επιστήμη δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αντιθέτως.

Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, που καταγράφεται στα διεθνή μέσα ως η φωνή της λογικής, άλλα σχέδια είχε στον νου του όταν πριν από μερικούς μήνες αναλάμβανε τα ηνία της χώρας. Η επιστροφή στην κανονικότητα για την οποία είχε προετοιμαστεί, έγινε επιστροφή στην απρόβλεπτη πραγματικότητα. Τη στιγμή που οι οικονομικοί δείκτες ανέκαμπταν και ένα αίσθημα ασφάλειας άρχισε να εμπεδώνεται, ο Ερντογάν αποφάσισε να κάνει ασκήσεις πολέμου στον Εβρο. Η οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών και τα υπερπλήρη, έτοιμα να σκάσουν νησιά έμοιαζαν με βραδυφλεγείς βόμβες τοποθετημένες στα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα της χώρας. Της χώρας; Της Ευρώπης ήταν η ελληνική απάντηση, που κινητοποίησε έγκαιρα και συντονισμένα την ευρωπαϊκή ηγεσία, γυρίζοντας μια παρτίδα που φαινόταν χαμένη απ’ τη μοιρασιά. Οι επικεφαλής της Ε.Ε., του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου βρέθηκαν στην ελληνική παραμεθόριο, στέλνοντας ένα αναπάντεχο μήνυμα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Ξαφνικά, το μεταναστευτικό από αχίλλειος πτέρνα έγινε δόρυ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ και ο νόμος του Μέρφι ή αλλιώς το φαινόμενο της πεταλούδας. Κάποιος έφαγε κάτι που δεν έπρεπε στην Ουχάν και προκάλεσε τυφώνα στη Ρώμη και μια πανδημία που συγκρίνεται ιστορικά με την ισπανική γρίπη του 1918. Η ανθρωπότητα βρέθηκε στη δίνη ενός υγειονομικού πολέμου που γονατίζει πλούσια κράτη, παραλύει Εθνικά Συστήματα Υγείας, ξεγυμνώνει πλανητάρχες και κατατροπώνει τους αρνητές της επιστήμης. Σε αυτό το χάος, όπου η έλλειψη παγκόσμιας ηγεσίας αποδεικνύεται πιο θανατηφόρα από τον κορονοϊό, η Ελλάδα μοιάζει να συγγράφει τις οδηγίες σε μια κρίση που δεν έχει εγχειρίδιο χρήσης. Δεν είναι όμως ούτε θαύμα ούτε τύχη ότι για την ώρα πορευόμαστε ασφαλείς.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ πρωθυπουργός έκανε κάποιες πολιτικές επιλογές, και τις έκανε συνειδητά. Πήρε γρήγορες αποφάσεις, προέταξε τις ανθρώπινες ζωές μπροστά από τα νούμερα της οικονομίας, έβαλε τους κατάλληλους ανθρώπους στην κατάλληλη θέση και εμπιστεύτηκε την κρίση τους. Μπορεί ο Τσιόδρας με τον Χαρδαλιά να μοιάζουν όπως το λάδι με το νερό και ο Μόσιαλος να είναι τόσο νεοδημοκράτης όσο συριζαίος είναι ο Αδωνις, όμως τελικά η «μίξη των υλικών» λειτουργεί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ δεν δίστασε να σπάσει αβγά κλείνοντας εκκλησίες, ενώ στην οικονομία το πάει «φρένο-γκάζι». Δίνει χωρίς να αδειάζει το ταμείο, κινητοποιεί τους ιδιώτες χωρίς να τους δίνει τον έλεγχο, αξιοποιεί ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς να ξεχνά τα χρωστούμενα, εκμεταλλεύεται την κρίση για να ψηφιοποιήσει το κράτος, αντιμετωπίζει την παύση χωρίς να ξεχνά την ύφεση που έρχεται. Ταυτόχρονα, απευθύνεται με τακτά διαγγέλματα στο λαό, κίνηση που προσδίδει προσωπική δέσμευση και αίσθηση ασφάλειας, ενώ επικοινωνεί απευθείας με πολίτες, επιδεικνύοντας υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Η αξιωματική αντιπολίτευση σε όλη αυτή την ιστορία ψελλίζει διάφορα, καταγγέλλει προσπάθεια πολιτικής κεφαλαιοποίησης της κρίσης και διαβάζει εκλογές. Τις διαβάζει ή τις φοβάται;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής