Τους απειλούν άπαντες, ζουν με προστασία και ειδική ασφάλεια, έχουν γίνει ο φόβος και ο τρόμος κάθε κυβερνητικού παράγοντα – και όπως αποδεικνύεται με το τελευταίο τους βιβλίο, και του ίδιου του Γάλλου πρόεδρου.

Οι δημοσιογράφοι Ζεράρ Νταβέ και Φαμπρίς Λoμ κατάφεραν να αποσπάσουν ομολογίες από τον Γάλλο πρόεδρο που δεν το έχει καταφέρει κανείς, έχουν μελετήσει πολλά για το ελληνικό ζήτημα, στο οποίο μάλιστα αφιερώνουν και ολόκληρο κεφάλαιο. Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε με έναν από τους δύο συγγραφείς του βιβλίου, τον Ζεράρ Νταβέ, και έκλεισε τηλεφωνική συνέντευξη μαζί του την Παρασκευή το μεσημέρι ενώ το θέμα της συνομιλίας του Πούτιν με τον Ολάντ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Ο Νταβέ θεωρείται ένας από τους πιο έγκριτους ερευνητικούς δημοσιογράφους στη Γαλλία με πλειάδα από «ντοσιέ», όπως αποκαλούν τις σημαντικές μεγάλες υποθέσεις, να στολίζουν το πλούσιο βιογραφικό του: SwissLeaks, η υπόθεση Ταπί, η υπόθεση Καζακστάν και μια σειρά από αποκαλύψεις και βιβλία σχετικά με τα έργα και τις ημέρες του Σαρκοζί. Από το 2014 δέχεται διαρκώς τηλεφωνήματα με απειλές για τη ζωή του, ενώ τον Δεκέμβριο του 2014 οι απειλές αυτές απευθύνθηκαν και σε μέλη της οικογένειάς του. Από τότε βρίσκεται υπό διαρκή αστυνομική προστασία, όπως και το έτερον δημοσιογραφικό του ήμισυ, ο Φαμπρίς Λομ. Οι αναφορές του θεωρούνται πάντα έγκριτες και οι απαντήσεις του είναι απολύτως προσεκτικές.

– Συγχαρητήρια για το βιβλίο σας και την ουσιαστική έρευνα που φαίνεται να έχετε πραγματοποιήσει σε μια σειρά από σχετικά θέματα όπως αυτό της Ελλάδας. Αλήθεια, πόσο καιρό ερευνάτε δημοσιογραφικά το θέμα της Ελλάδας;

Η έρευνά μας για την Ελλάδα αφορούσε συνολικότερα την οικονομική και πολιτική της θέση, αλλά και τη σχέση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Γάλλο πρόεδρο. Δεν μας ενδιαφέρει το ελληνικό ζήτημα παρά μόνο σε σχέση με τον Φρανσουά Ολάντ -γιατί αυτόν αφορά το βιβλίο μας- και τον βαθμό στον οποίο φαίνεται να έχει διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην πολιτική του καριέρα. Θεωρούμε ότι η έλλειψη εναλλακτικών του Ολάντ τον έφερε κοντά στον Τσίπρα κυρίως γιατί ήθελε να αποδείξει ότι η Αριστερά δεν έχει άλλες επιλογές πέρα από αυτές που πρότεινε ο ίδιος στον Τσίπρα.

Ας μην ξεχνάμε ότι η σχέση που έχει μαζί του μοιάζει με αυτή ενός μεγάλου αδελφού με έναν άτακτο, μικρότερο αδελφό ή με έναν μαθητή που δεν μάθαινε πάντα καλά το μάθημά του. Κατά κάποιον τρόπο, όμως, η μεταξύ τους σχέση ήταν σχέση αλληλοβοήθειας και αλληλεπίδρασης και δεν είναι τυχαία και η φράση του Ολάντ «βοήθα με να σε βοηθήσω». Ηξερε ότι με αυτό τον τρόπο περνάει το μήνυμα στο εκλογικό σώμα της Γαλλίας και της Ευρώπης ότι τα βήματα που μπορούν να κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά είναι περιορισμένα.

– Σε ποιον βαθμό πιστεύετε ότι οι λύσεις που πρότεινε ο Ολάντ ήταν όντως αποτελεσματικές και κατά πόσο νομίζετε ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός μπορούσε να έχει ακολουθήσει άλλον δρόμο;
Δεν ξέρω αν είχε πολλές επιλογές, νομίζω όμως ότι ο Ολάντ έκανε το παν για να τον βοηθήσει. Πολύ περισσότερα και από αυτά που αναφέρουμε στο βιβλίο. Μπορεί, όπως είπα, οι λόγοι του να ήταν προσωπικοί και πολιτικοί, αλλά στο θέμα της Ελλάδας μέτρησε και η πραγματική αγάπη του για τη χώρα. Ηταν και ένας τρόπος να δείξει ηγετικές ικανότητες και να αναλάβει πρωτοβουλίες όταν στο εσωτερικό η εικόνα του φαινόταν ιδιαίτερα τρωτή. Κατ’ ουσίαν, όμως, αυτό που έκανε στην περίπτωση του Τσίπρα ήταν να παρουσιάσει στους Ευρωπαίους μια διαφορετική εικόνα του Ελληνα πρωθυπουργού από αυτήν που έβλεπαν μέχρι τότε.

Τους παρουσίασε έναν φιλευρωπαίο, ενώ στον Τσίπρα έδειξε πώς να χρησιμοποιεί τα τεχνοκρατικά εργαλεία, να διαμορφώνει συγκεκριμένο πλάνο και να γίνεται σαφής. Οι Ευρωπαίοι, ειδικά μετά το δημοψήφισμα, ήταν ιδιαίτερα καχύποπτοι και αρνητικοί προς τον Τσίπρα. Ο Ολάντ, όμως, κατάφερε να εισηγηθεί διαφορετική στάση της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα και να επιτευχθεί τελικά συμφωνία.

– Θεωρείτε ότι ο Ολάντ ήταν αυτός που άλλαξε γνώμη στη Μέρκελ και αποσόβησε το Grexit;
Νομίζω ότι έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην αλλαγή της στάσης των Ευρωπαίων, οι οποίοι ήταν πάρα πολύ αρνητικοί, ειδικά μετά την απόφαση του Ελληνα πρωθυπουργού να διεξαγάγει δημοψήφισμα. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι και ο Ολάντ ήταν παρά πολύ πικραμένος με τον Τσίπρα, για την ακρίβεια ένιωθε «διπλά προδομένος», όπως είχε ο ίδιος δηλώσει. Δεν περίμενε τέτοια προδοσία από τον μαθητή του, να αποφασίσει ερήμην του τη στιγμή που εκείνος τον είχε βοηθήσει με κάθε τρόπο. Γιατί μπορεί στο εσωτερικό ο Τσίπρας να ήταν δυνατός τότε, αλλά στο εξωτερικό δεν είχε πραγματικά καμία άλλη στήριξη πέρα από τον Ολάντ.

– Εσείς ήρθατε καθόλου σε επαφή με τον Ελληνα πρωθυπουργό; Τον συναντήσατε προσωπικά;
Οχι από κοντά, μόνο τηλεφωνικώς. Για την ακρίβεια, μέσω της μεταφράστριας που μας μετέφερε τα λεχθέντα του. Ημασταν παρόντες σε μία από τις κρίσιμες συνομιλίες που είχε ο Ολάντ με τον Τσίπρα στο Μέγαρο των Ηλυσίων, στις αρχές Μαρτίου του 2015, ακριβώς μετά την κρίσιμη συνάντηση που είχε ο τότε ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών με τον Σαπέν και μετά την επίτευξη της ενδιάμεσης Συμφωνίας του Φεβρουαρίου. Στην τηλεφωνική αυτή συνομιλία ο Ολάντ τον είχε ενημερώσει ότι είχε αναλάβει πρωτοβουλίες για την επίτευξη της συμφωνίας, είχε συναντήσει ήδη τον Γιούνκερ και του είχε μεταφέρει τις φοβίες των Ευρωπαίων για τη στάση της Ελλάδας. Τους είχε μάλιστα καθησυχάσει αναφορικά με το θέμα της Ρωσίας και τη φιλική στάση των Ελλήνων προς τους Ρώσους. Σε όλες αυτές τις επαφές ο Ολάντ ενημέρωνε ταυτόχρονα τον Τσίπρα και φαινόταν να τον συμβουλεύει με την έγνοια του δασκάλου προς τον μαθητή, του μεγάλου αδελφού προς τον μικρότερο που είχε πάρει άλλον δρόμο.

– Ποια είναι η δική σας γνώμη για τον Τσίπρα σε σχέση με τις επιλογές του; Τι συμπεραίνετε;
Οπως σας είπα, δεν είμαι ειδικός στο ελληνικό ζήτημα. Εμείς αποσπάσαμε κάποιες πληροφορίες από τον ίδιο τον Ολάντ, παραβρεθήκαμε σε μια σειρά από τηλεφωνήματα, ανταλλάξαμε πληροφορίες. Κυρίως το κάναμε γιατί θέλαμε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα όσον αφορά τον Γάλλο πρόεδρο και να πάρουμε μια απάντηση σχετικά με την επιμονή του στο ελληνικό θέμα. Θεωρούμε λοιπόν ότι η ενασχόλησή του με το ελληνικό θέμα έπαιξε έναν κρίσιμο ρόλο στην πολιτική του καριέρα. Οσον για τον Ελληνα πρωθυπουργό καταλαβαίνω ότι δεν είχε πολλές εναλλακτικές. Σε ένα εχθρικό ευρωπαϊκό περιβάλλον μάλιστα ο Ολάντ ήταν πραγματικά μια μεγάλη βοήθεια -ίσως και η μοναδική- για εκείνον σε πολλά επίπεδα.

– Μιλήσατε με άλλους υπουργούς ή άλλα μέλη της κυβέρνησης για την έρευνά σας; Μήπως σας είπε κάτι κατατοπιστικό η ειδική στα ελληνικά θέματα Αντεά Γκιγιό (δημοσιογράφο της «Le Monde»);

Οχι με κανέναν άλλο. Ούτε ζητήσαμε κάποια βοήθεια από την κυρία Γκιγιό, κυρίως γιατί δεν θέλαμε να εστιάσουμε στο ελληνικό ζήτημα εκτός από το σχετικό κεφάλαιο.
– Το περιστατικό με τον Πούτιν θεωρείτε ότι είναι πραγματικό ή είναι υπερβολές του Ολάντ; Ακούγεται κάπως εξωφρενικό για να είναι αληθινό…

Η αλήθεια είναι ότι ακούγεται εξωφρενικό. Και εμάς μας ξάφνιασε, δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στ’ αυτιά μας! Καθώς φαίνεται, είναι απολύτως πραγματικό. Οντως ο Πούτιν μετέφερε στον Γάλλο πρωθυπουργό το αίτημα των Ελλήνων να τυπώσουν δραχμές επειδή δεν είχαν ειδικό τυπογραφείο! Τουλάχιστον εμείς από την πλευρά μας το τσεκάραμε και δυο και τρεις φορές με τον ίδιο τον Γάλλο πρόεδρο, ο οποίος είναι κατηγορηματικός ότι όντως συνέβη. Από κει και πέρα τι ακριβώς λέει το Κρεμλίνο δεν το γνωρίζουμε γιατί η δική μας πηγή είναι ο Ολάντ. Και εκείνος θεωρεί ότι έχει όντως έτσι.

«Ο μικρός άτακτος αδελφός και κακός μαθητής Τσίπρας»

«Ο Φρανσουά Ολάντ φαινόταν να απευθύνεται σε έναν μικρό αδελφό, κάπως άτακτο, με διαφορά ηλικίας -οι δύο άντρες είχαν ακριβώς 20 χρόνια διαφορά- και φυσικά σε αυτό σημαντικό ρόλο έπαιζε και η διαφορά πείρας: “Αν πεθάνετε εσείς, θα τραυματιστούμε κι εμείς με τη σειρά μας. Γνωρίζω πως το πρόβλημά σας είναι να αποκτήσετε το κατάλληλο προσωπικό και τους τεχνοκράτες που στη συγκεκριμένη περίπτωση μοιάζουν με συγκοινωνούντα δοχεία όπως και η Τρόικα (συνδεδεμένα με Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ).

Τους ξέρω πόσο ξινίζουν τη μούρη όταν έρχονται, τα ίδια κάνουν και στη Γαλλία!”», έλεγε στον Τσίπρα ο Ολάντ. Από κει και ύστερα, σύμφωνα με τους δημοσιογράφους, φαίνεται να ξεκινάει μια συνεργασία με τον Ολάντ, όπου ο τελευταίος συμβουλεύει τον Ελληνα πρωθυπουργό να απευθυνθεί στον ΟΟΣΑ και να χρησιμοποιήσει τους θεσμούς και τα εργαλεία του. «Σαν ένας δάσκαλος που προσπαθούσε να γίνει σαφής στον κακό Ελληνα μαθητή του ακουγόταν ο Ολάντ. Και μπορεί ο τελευταίος να είχε ξεμείνει από ρευστό, αλλά καθόλου από ηθικό.

Στους Ελληνες δεν άρεσαν καθόλου τα διδάγματα των τεχνοκρατών». Οι διαμαρτυρίες του Τσίπρα ήταν έντονες: «Πιστεύω πραγματικά ότι η Γαλλία μπορεί να παίξει ένα ρόλο, μπορεί να μας βοηθήσει, έχουμε ανάγκη από τεχνοκρατικού τύπου συμβουλές, αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή την εικόνα των διαφόρων που φτάνουν και δίνουν διαταγές».

Σύμφωνα όμως με τον δημοσιογράφο, η επιφύλαξή του ήταν θέμα εικόνας και όχι ουσίας. «Ο Ελληνας πρωθυπουργός ενδιαφερόταν να μη δίνει άλλη εικόνα στον λαό και ο Ολάντ είχε αναλάβει να προστατεύσει αυτή την εικόνα όσο μπορούσε και όπως μπορούσε. (…) Ο Ολάντ φαινόταν διατεθειμένος να βοηθήσει τον Ελληνα πρωθυπουργό, του οποίου η εμμονή με το αριστερό στρατόπεδο βρισκόταν στους αντίποδες της δικής του ρεφορμιστικής πολιτικής. Ωστόσο είχε αναλάβει υποδειγματικά τον ρόλο του μεγάλου αδελφού που κηδεμόνευε τον μαθητευόμενό του. “Ομως ήταν ένας αδελφός κάπως άτακτος, και μερικές φορές απρόσεκτος, ένας αδελφός με επαναστατικές διαθέσεις”, αποσαφήνιζε ο Ολάντ. “Αλλά κάναμε το παν για να τους βοηθήσουμε”, επέμενε. “Ο Τσίπρας ανέλαβε με τη σειρά του να βρει συμμάχους και εταίρους.

Ποιοι ακριβώς ήταν οι σύμμαχοι; Εμείς. Εμείς του είπαμε να κάνει μεταρρυθμίσεις, να δώσει πληροφορίες, να κάνει συμβιβασμούς… Κι αυτό ακριβώς έκαναν οι Eλληνες”». Με το να καταφέρει να κάνει τον Τσίπρα και την Αριστερά να λογικευτoύν, ο Ολάντ κατάφερε να στείλει ένα υποδειγματικό μήνυμα στους αριστερούς ψηφοφόρους και σε όλους όσοι νόμιζαν ότι μπορούν να πετύχουν μια πιο αριστερή πολιτική. Και αυτό ήταν το πολιτικό του κέρδος, αλλά και ο ουσιαστικός λόγος που ασχολήθηκε με τον Τσίπρα ο Ολάντ, τουλάχιστον κατά τη γνώμη των δυο συγγραφέων του βιβλίου. «Είναι σαν να τους έλεγε “there is no alternative”, όπως υπαγόρευε και το γνωστό γνωμικό της Μάργκαρετ Θάτσερ».

Ολοι ήθελαν Grexit

«Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων την Κυριακή το απόγευμα της 9ης Ιουλίου του 2015 πήρα τον Τσίπρα και του είπα: “Κοίτα, κέρδισες το εσωτερικό σου στοίχημα, αλλά κινδυνεύεις να χάσεις το ευρωπαϊκό. Γιατί αυτό που εσύ επικαλείσαι ως έναν ενισχυτικό νομιμοποιητικό παράγοντα δεν μπορεί να λειτουργήσει ως πλεονέκτημα για την Ελλάδα αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να τερματίσουν τις διαπραγματεύσεις. Κατά τη διάρκεια δε της συνομιλίας ο Ολάντ είπε στον Τσίπρα “βοήθα με, να σε βοηθήσω!”. Η έκφραση γνώρισε μεγάλη επιτυχία.

Για να ολοκληρώσει την κουβέντα ως εξής; “Βοήθησέ με να σε βοηθήσω ώστε οι διακηρύξεις σου να μπορέσουν να πείσουν κάποια στιγμή τους Γερμανούς ότι θέλεις να βρεθεί λύση υπέρ της συμφωνίας. Γιατί τώρα αυτό που υποστηρίζουν είναι να φύγεις. Δεκατέσσερα κράτη θέλουν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ενώ μόνο δύο ή τρία θέλουν την παραμονή, η Γαλλία, η Ιταλία και η Κύπρος».

Και κάπως έτσι ξεκίνησε ο μαραθώνιος του Ολάντ: οι συγγραφείς επιμένουν ότι όλοι επέμεναν στο θέμα της εξόδου, ότι είχαν γίνει έξαλλοι από το δημοψήφισμα και ότι ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος αισθανόταν δίπλα προδομένος. «“Οι Γερμανοί είναι ικανοί να το κάνουν”, επέμενε ο Ολάντ στον Σαπέν. Υπάρχει μια διακήρυξη της Μέρκελ που έλεγε πως η μείωση του χρέους δεν τίθεται καν προς συζήτηση… “Μα είναι λογικό να το λέει”, τον διέκοψε ο Σαπέν. “Και εμείς έχουμε κάνει αντίστοιχη δήλωση”. “Η Λαγκάρντ δεν μας απασχολεί γιατί μιλάει διαρκώς για μείωση του χρέους”, επεσήμανε ο Ολάντ. “Επιμένοντας όμως τόσο πολύ στο θέμα του χρέους το ΔΝΤ είναι σαν να θέλει και να πιέσει την Ελλάδα προς την έξοδο”, συμπέρανε ο Σαπέν. (…)

“Η Λαγκάρντ είναι υπέρ της εξόδου”, υποστήριζε κατηγορηματικά ο Ολάντ. Μου το έχει πει. Με επιχειρήματα που οφείλουν να εισακουστούν: πιστεύει ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσει με όλα αυτά τα μέτρα, με το χρέος που έχει, που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα την αναγκάσει να φύγει από την Ευρωζώνη. Το λέει κάπως ευγενικά, αλλά με τη γνωστή αμερικανική της ακρίβεια.

Η ίδια είχε άλλωστε δηλώσει στo πλαίσιo μιας συνδιάσκεψης σχετικά με το θέμα: “Είστε τόσο σκληροί με τους Αφρικανούς, γιατί να μην είστε σκληροί με τους Eλληνες;”. Eτσι είναι ο Ολάντ που κατάφερε τελικά να πείσει την Λαγκάρντ να δεχτεί μια άλλη λύση πέρα από το haircut στο οποίο μέχρι τότε ήταν ανένδοτη. Το ίδιο έκανε και με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Η Μέρκελ μου το είχε πει κατηγορηματικά: “Γιατί να πιστέψω ότι ο Τσίπρας επιθυμεί πραγματικά μια συμφωνία αφού δεν κατάφερε να την κλείσει μέχρι τώρα;”. Αμφέβαλλε πολύ η Ανγκελα Μέρκελ. Αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι η Ανγκελα και ο Ολαντ ήταν στην ίδια γραμμή».

Ο Ολάντ για τη δραχμή από Ρωσία «Την επομένη του δημοψηφίσματος ο Πούτιν με πήρε τηλέφωνο…»

«Ηταν Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015 -δηλαδή λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα- όταν ο Ολάντ εκμυστηρεύτηκε στους δημοσιογράφους την τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον Πούτιν. Ηταν ακριβώς την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος όταν τον είχε πάρει ο Πούτιν τηλέφωνο.
Πούτιν: “Πρέπει να σου δώσω μια πληροφορία για να μην υπάρχει παρεξήγηση μεταξύ μας”. “Ναι, κανένα πρόβλημα, μπορείς να μου πεις”, απάντησε με έντονο ενδιαφέρον ο Ολάντ.

Πούτιν: “Η Ελλάδα μας ζήτησε να τυπώσουμε δραχμές στη Ρωσία γιατί δεν έχουν πια το κατάλληλο τυπογραφείο”, λέει ο Πούτιν. Απόδειξη ότι οι Ελληνες κυβερνητικοί ιθύνοντες εκείνη τη στιγμή είχαν αποφασίσει να βγουν από την Ευρώπη και, επομένως, να επανασυνδεθούν με το εθνικό τους νόμισμα.

“Και τι τους απάντησες;” ρωτάει ο Ολάντ. “Τους απάντησα ότι μπορούμε να το κάνουμε, αλλά εσύ τι πιστεύεις;” ρωτάει ο Πούτιν».

Φυσικό ήταν οι δημοσιογράφοι οι ίδιοι να αναρωτηθούν γιατί το ανέφερε αυτό ο Πούτιν, αλλά και ποιο είναι το μήνυμα που μπορεί να πήρε από αυτό το τηλεφώνημα ο Ολάντ και γι’ αυτό καταγράφουν και την ερμηνεία του Γάλλου προέδρου. «“Αναρωτήθηκα γιατί να μου το πει αυτό ο Πούτιν”, είπε ο Ολάντ. “Ισως για να μη θεωρηθεί υπεύθυνος ότι έσπρωξε την Ελλάδα στην έξοδο και έπειτα για να μου πει -δεν ήταν κακή ιδέα- ότι κατά την άποψή του αυτό ήταν ρίσκο και ότι έπρεπε να κάνουμε το παν για να το αποφύγουμε”».

Ο Φαμπρίς Λομ

Ο δεύτερος εκ των συγγραφέων του βιβλίου, ο Φαμπρίς Λομ αποκαλύπτει στην «Καθημερινή» τη συνομιλία που είχε ο Γάλλος Πρόεδρος με τον Βλαντιμίρ Πούτιν:

Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν επικοινώνησε με το Γάλλο ομόλογό του στις 6 Ιουλίου του 2015 – την επομένη του δημοψηφίσματος- για να τού ξεκαθαρίσει ότι η Ρωσία «δεν επιθυμεί καθόλου» την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ αποκαλύπτει στην Καθημερινή της Κυριακής ο Φαμπρίς Λομ, ένας από τους δύο συγγραφείς του πολύκροτου βιβλίου «Ένας Πρόεδρος Δεν Πρέπει Να Τα Λέει Αυτά».

Σύμφωνα με τον Λομ, ο Φρανσουά Ολάντ αποκάλυψε τον εξής διάλογό του με τον Πούτιν:

– Πούτιν: Πρέπει να σου δώσω μια πληροφορία, για να μην υπάρχει παρεξήγηση μεταξύ μας…
– Ολάντ: Ναι, δεν υπάρχει πρόβλημα, πες μου
– Πούτιν: Η Ελλάδα ζήτησε από εμάς να τυπώσουμε δραχμές στη Ρωσία γιατί δεν διαθέτουν πια τυπογραφείο για να το κάνουν
– Ολάντ: Τι τους απάντησες;
– Πούτιν: Απάντησα ότι μπορούμε να το κάνουμε, αλλά εσύ τι πιστεύεις;
– Ολάντ: Η Ελλάδα είναι μια κυρίαρχη χώρα. Αν έβγαινε από την Ευρωζώνη και χρειαζόταν χαρτονομίσματα, δεν θα με εξέπληττε αν η Ρωσία το έκανε. Αυτό θα απαντούσε σε ένα αίτημα
– Πούτιν: Ήθελα να σου δώσω αυτή την πληροφορία για να καταλάβεις ότι δεν επιθυμούμε καθόλου κάτι τέτοιο…

«Αναρωτήθηκε ποιος ήταν ο λόγος που μου το είπε αυτό» αποκαλύπτει ο γάλλος πρόεδρος στους δημοσιογράφους που έγραψαν το βιβλίο του. «Ίσως για να μη θεωρηθεί υπεύθυνος ότι έσπρωξε την Ελλάδα στην έξοδο, και κατά δεύτερον, για να μου πει –και δεν ήταν κακή ιδέα- ότι κατά την άποψή του, επρόκειτο για ρίσκο και θα έπρεπε να κάνουμε τα πάντα για να το αποφύγουμε» προσθέτει ο Ολάντ.

Ο Γάλλος πρόεδρος δηλώνει σίγουρος ότι ο Πούτιν έκανε αυτό το εντυπωσιακό διάβημα σε εκείνον «με καλή πρόθεση». Ο Φαμπρίς Λομ επιμένει ότι ο Φρανσουά Ολάντ ήταν σκεπτικός, διότι ο Πούτιν δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. «Ίσως ο Πούτιν ήταν εντεταλμένος από την Αθήνα. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα ο Πούτιν να διαμεσολάβησε για λογαριασμό του Τσίπρα, αλλά τίποτε δεν είναι φανερό και ο Ολάντ δεν ζήτησε εξηγήσεις από τον Ρώσο ομόλογό του. Απλώς τον άκουσε, και πιστεύει ότι είχε καλή πρόθεση» σχολιάζει ο Γάλλος συγγραφέας.

Πηγή: protothema.gr