Ο κ. Παυλόπουλος τόνισε ότι «Μόνον ενωμένοι εμείς, οι Έλληνες, μπορούμε να πετύχουμε τους όποιους στόχους μας και μάλιστα συχνά να μεγαλουργήσουμε. Η διχόνοια, αντιθέτως, έχει στοιχίσει στο παρελθόν ακόμη και τμήματα του Εθνικού μας Κορμού».

Όπως εξήγησε «το έχει αποδείξει αυτό η ίδια η μακρά Ιστορική μας πορεία, και μάλιστα σε περιοχές δράσης και εν γένει δραστηριότητας πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, από το πεδίο των μαχών ως τα πεδία της Εξωτερικής Πολιτικής, της Οικονομίας, της Επιστήμης, των Γραμμάτων και Τεχνών, του Πολιτισμού εν γένει. Εμείς, οι Έλληνες, διαθέτουμε ανεξάντλητο δημιουργικό ταλέντο, συχνά όμως ολιγορούμε, δυστυχώς, να ομονοήσουμε, όταν επιβάλλεται να δράσουμε συλλογικά».

Αναφερόμενος στην εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία των προσεχών Ευρωεκλογών, είπε ότι η αγαστή συνεργασία όλων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι απαραίτητη προκειμένου να καταπολεμηθούν φοβικά σύνδρομα και συμπεριφορές που αγγίζουν τα όρια του ρατσισμού, ενίοτε και του υφέρποντος ναζισμού και που δεν ταιριάζουν σε Λαούς της Ευρώπης.

«Δεν θα επιτρέψουμε, σε κανένα, να ξανακάνει την Ευρώπη μια «σκοτεινή ήπειρο», για να θυμηθούμε τον τίτλο του ομώνυμου βιβλίου του Μαρκ Μαζάουερ» τόνισε ο Πρόεδρος και πρόσθεσε ότι «η Ευρώπη θα παραμείνει προπύργιο Δημοκρατίας και θα υπερασπίσει το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου, προκειμένου να καταπολεμήσει τις ανισότητες, οι οποίες γεννούν ή υποθάλπουν τις ακραίες πολιτικές στάσεις του λαϊκισμού, που επιβουλεύονται ευθέως την Ευρωπαϊκή Οικογένεια».

Μάλιστα, σημείωσε ότι «είναι χρέος δικό μας, των Ελλήνων, αλλά και των άλλων Ευρωπαϊκών Λαών, να εργασθούμε, από κοινού, προς αυτή την κατεύθυνση, για χάρη των γενεών που έρχονται αλλά και για να διαδραματίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον πλανητικό ρόλο που της αναλογεί στον σύγχρονο Κόσμο, σύμφωνα με την Ιστορία της, την Δημοκρατία της και τον Πολιτισμό της».

«Με βάση τα προαναφερθέντα, εμείς οι Έλληνες, οφείλουμε να εργασθούμε με συνέπεια και στοχοπροσήλωση, από κοινού με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, για την ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, με στόχο την ενοποίηση της Ευρώπης υπό όρους Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και Κοινωνικού Κράτους Δικαίου. ‘Αλλωστε, η ευημερία της Ελλάδας προϋποθέτει μια δημοκρατική και ευημερούσα Ευρωπαϊκή Ένωση» υπογράμμισε ο Πρόεδρος.

Αναφερόμενος στην ιστορική πόλη της ‘Αμφισσας, υπενθύμισε την σπουδαία προσφορά των κατοίκων της πρώτα στην Εθνική Παλιγγενεσία, τον Μεγάλο Αγώνα του Έθνους μας για Ελευθερία, και ακολούθως στην περαιτέρω ανάπτυξη και προκοπή της Πατρίδας μας και σημείωσε ότι η στρατηγικής, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, σημασίας κατάληψη της ‘Αμφισσας από τους Έλληνες καθόρισε την εξέλιξη της Επανάστασης στην Ρούμελη, καθώς ο ενθουσιασμός που προκάλεσε η σχετική είδηση στους υπόλοιπους αγωνιστές είχε πολλαπλασιαστικώς θετικά αποτελέσματα.

«Κυρίως, όμως, προκάλεσε μια πρωτόγνωρη αίσθηση Ελευθερίας και μπόλιασε τις ψυχές των εξεγερμένων Ελλήνων μ’ ελπίδα, ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή τους ότι ο Αγώνας τους για «της Πατρίδος την Ελευθερία και του Χριστού την Πίστη την Αγία» μπορεί και πρέπει, πάση θυσία, να ευοδωθεί. Το εμβληματικό Κάστρο των Σαλώνων κατέστη ένα από τα πρώτα σύμβολα Ελευθερίας των Ελλήνων στον Αγώνα τους κατά του τουρκικού ζυγού» παρατήρησε.

Επισήμανε, επίσης, ότι μορφές όπως του Επισκόπου Σαλώνων Ησαΐα, του Ανδρούτσου, του Γκούρα, του Διάκου, του Δυοβουνιώτη, του Μακρυγιάννη και, κατ’ εξοχήν, του Πανουργιά μαρτυρούν την ποιότητα των Ανδρών που γεννά τούτη η Γη. Επιπλέον, ο θρίαμβος των Ελλήνων στα Σάλωνα μας οδηγεί στ’ ακόλουθα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα, που οφείλουν ν’ αποτελέσουν πυξίδα πορείας για εμάς, σήμερα και στο μέλλον.

Υπενθυμίζοντας την δράση του Πανουργιά σε δύσκολες στιγμές του Αγώνα, υπογράμμισε ότι μας δίδαξε: Την ανάγκη για ομόνοια και δημιουργική συμπόρευση. «Θαρραλέος πολεμιστής, με άδολη ψυχή αλλά και στρατηγικό μυαλό, όπως αποδεικνύεται από το σχέδιο καύσης των σιτηρών που κατάστρωσε για να τα «στερήσει» από τον Δράμαλη και τον στρατό του, ο Πανουργιάς ήταν αφιερωμένος, ψυχή τε και σώματι, μόνον στο ιδανικό του Απελευθερωτικό Αγώνα των Ελλήνων. Κρατήθηκε μακριά από τον εμφύλιο σπαραγμό του 1825 και προσπάθησε -ανεπιτυχώς δυστυχώς- να σώσει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Ας μη λησμονούμε, λοιπόν, ποτέ το εμβληματικό παράδειγμα σεμνότητας, αυτοθυσίας και έμπρακτης αφοσίωσης στο αγαθό της ομόνοιας που ενσαρκώνει ο Πανουργιάς» κατέληξε ο Πρόεδρος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ