Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο μετά από επτά χρόνια λιτότητας το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να είναι υπερτροφικό αλλά και αναποτελεσματικό, ενώ υπογραμμίζεται ότι «οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης στην Ελλάδα ανέρχονται το 2015 σε 55,4% του ΑΕΠ (έναντι 54,1% στην ΕΕ-28), ενώ με βάση το κατά κεφαλή εισόδημα, που υποδηλώνει την ικανότητα της κοινωνίας να χρηματοδοτεί, μέσω της φορολογίας, τις δημόσιες δαπάνες, δεν θα έπρεπε να υπερβαίνουν το 44% του ΑΕΠ. Μόνο η Δανία και η Φινλανδία έχουν μεγαλύτερες δημόσιες δαπάνες, αν και πολύ πιο αποτελεσματικές, από την Ελλάδα».

Υπάρχουν, όμως, και δαπάνες οι οποίες είναι υποστηρικτικές της ανάπτυξης και αυτές θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με περισσότερη προσοχή, όπως είναι αυτές που αφορούν «εκπαίδευση, υγεία, μεταφορές και επικοινωνίες, έρευνα και ανάπτυξη και μπορούν να αναλαμβάνονται και από τον ιδιωτικό τομέα, διαμορφώνονται στην Ελλάδα σε 12% του ΑΕΠ (έναντι 15% στην ΕΕ-28), με την εκπαίδευση να υπολείπεται 1 π.μ., και την υγεία 2,6 π.μ. και τις δαπάνες για μεταφορές και επικοινωνίες, και, έρευνα και ανάπτυξη, να υπερβαίνουν 1,1 π.μ. και 0,1 π.μ. του ΑΕΠ αντιστοίχως, τον μέσο όρο στην ΕΕ-28».