«Οπως πολύ σωστά πληρώνουμε όλοι για τη δημόσια τηλεόραση, γιατί να μην πληρώνουμε υποχρεωτικά και ένα μικρό ασφάλιστρο, για να είναι καλυμμένοι οι πολίτες από τέτοιου είδους καταστάσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ, κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, για να προσθέσει: «Το κράτος δεν μπορεί να μεριμνεί, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως στο Μάτι, αδυνατεί ακόμα και τις δικές του υποδομές να αντικαταστήσει».

Ακάλυπτοι

Στο… παράδοξο οι Ελληνες να επενδύουν στην ακίνητη περιουσία, αφήνοντάς την, ωστόσο, ανασφάλιστη, στάθηκε, από την πλευρά του, ο πρόεδρος της επιτροπής Περιουσίας, Αντασφαλίσεων, Μεταφορών & Σκαφών της Ενωσης, κ. Ερρίκος Μοάτσος. «Είμαστε ιδιοκτήτες της κατοικίας μας σε ποσοστό 70%, ίσως το υψηλότερο στην Ευρώπη. Κι όμως, το 85% των σπιτιών είναι σήμερα ανασφάλιστα», σημείωσε, για να προσθέσει: «Η εκ των υστέρων αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών μιας καταστροφής από το κράτος, όπως λειτουργεί σήμερα, δεν είναι επαρκής και δεν είναι αποτελεσματική (μερική κάλυψη, αβεβαιότητα ως προς το ύψος της αποζημίωσης υπό τη μορφή δωρεάν κρατικής αρωγής, επιβάρυνση προϋπολογισμού, μη δίκαιη κατανομή του κόστους στους πολίτες)».

Συμπράξεις

Σύμφωνα με τον ίδιο, μετά τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού καθίσταται επιβεβλημένη η υιοθέτηση ενός ολοκληρωμένου συστήματος αντιμετώπισης και χρηματοδότησης των ζημιών από φυσικές καταστροφές, με τη σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα, ήτοι τις ασφαλιστικές εταιρείες και ενός φορέα – κρατικού ή μη – που θα μεγιστοποιεί την πρόσβαση και την αξιοποίηση μηχανισμών χρηματοδότησης και πέραν της αντασφάλισης. «Η ασφαλιστική αγορά θα μπορούσε να δομήσει ένα σύστημα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της πλειοψηφίας των πολιτών (π.χ. ανώτατο όριο 120 τ.μ., που καλύπτει συνολικά το 87% των κατοικιών), ρυθμίζοντας, ταυτόχρονα, τυχόν εξαιρέσεις (π.χ. για εξοχικές ή με κοινωνικά κριτήρια), καθώς και ειδικές διατάξεις για ιδιαίτερα αυξημένους κινδύνους (π.χ. παλιές κατασκευές χωρίς αντισεισμική θωράκιση σε επικίνδυνες γεωγραφικές περιοχές)», κατέληξε.

Παράγοντες…

Υπενθυμίζεται ότι σήμερα τα ασφάλιστρα κατοικίας διαμορφώνονται από τους εξής παράγοντες:

* Τον τύπο της κατοικίας: Οι ασφαλιστικές εταιρείες τιμολογούν διαφορετικά τις μονοκατοικίες από τα διαμερίσματα, καθώς, επίσης, και την κύρια από την εξοχική κατοικία.

* Το εμβαδόν: Ανάλογα με το είδος της κατασκευής της κατοικίας διαμορφώνεται και το ύψος του ασφαλιζομένου κεφαλαίου, που υπολογίζεται με βάση τα τετραγωνικά μέτρα.

* Το έτος κατασκευής: Ειδικά όσον αφορά στην κάλυψη από σεισμό, προσφέρεται μόνο σε κτήρια που είναι κατασκευασμένα από το 1960 και μετά. Κι αυτό γιατί από τότε ξεκίνησε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα ο αντισεισμικός κανονισμός κατασκευής κτηρίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ασφάλιση για σεισμό είναι υποχρεωτική από τις τράπεζες μόνο στην περίπτωση που υπάρχει στεγαστικό δάνειο για την κατοικία.

* Το είδος της ασφάλισης (κτηρίου, περιεχομένου ή συνδυασμός): Για το κτήριο ο μέσος όρος της ασφαλιζόμενης αξίας ορίζεται στα 950 ευρώ/τετραγωνικό μέτρο, ενώ στην περίπτωση του περιεχομένου στα 300 ευρώ/τ.μ.

* Τον σκελετό της κατοικίας: Διαφορετικά ασφαλίζεται μία πετρόκτιστη κατοικία από μία που είναι κατασκευασμένη από μπετόν αρμέ.

* Ενυπόθηκο δάνειο

Το απόθεμα

Από τις περίπου 6,5 εκατομμύρια κατοικίες, που «μετρά» σήμερα η χώρα μας, ασφαλισμένες είναι μόλις το 15,7%. Σύμφωνα με έρευνα της ΑΟΝ, που βασίστηκε αφενός στην απογραφή του 2011 και αφετέρου στα στοιχεία για τις νέες οικοδομές στα τέλη του 2017, στην πλειονότητά τους πρόκειται για διαμερίσματα (44,7%), με σχεδόν έξι στα 10 να είναι από 60 – 99 τ.μ. Οσον αφορά στη χρήση τους, το 32% των «ελεύθερων» ακινήτων (όχι, δηλαδή, της κύριας κατοικίας) αποτελεί εξοχική και το 28% δεύτερη κατοικία, ενώ το ποσοστό όσων διατίθενται προς ενοικίαση και πώληση διαμορφώνεται σε 20% και 4% αντίστοιχα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]