«Είχε περάσει ένα χρονικό διάστημα από το ατύχημα όταν γνώρισα την Ελένη και είχα πάρει τα πάνω μου, είχα γίνει ωραίος. Βρεθήκαμε στο γυμναστήριο και ξεκινήσαμε να φλερτάρουμε χωρίς να το ξέρουμε», είπε αρχικά ο Ετεοκλής Παύλου.

Και συνέχισε: «Στην Ελένη μίλησα ανοιχτά από την αρχή της έδειξα και το πρόσθετο μέλος, της είπα πολλά. Ήθελα να ξέρει την αλήθεια, να ξέρει ποιος άνθρωπος είμαι. Μετά το ατύχημα είχα βιώσει κάποια φλερτ τα οποία με απέρριψαν γι’ αυτό το λόγο. Κοπέλα μου είχε πει ότι δεν θέλει να είναι μαζί μου επειδή έχω πρόσθετο μέλος».

«Εδώ όμως θέλω να περάσω ένα σημαντικό μήνυμα και να πω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα κακός. Πρέπει να σεβόμαστε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στο πώς φαντάζεται τη ζωή του. Δεν είναι απαραίτητα κακός ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει φανταστεί τη ζωή του με έναν άνθρωπο που έχει αναπηρία. Δεν είχα πάντα την ωριμότητα να το αντιμετωπίσω έτσι. Παλιά και έχω κλάψει και έχω στενοχωρηθεί», τόνισε ο παρουσιαστής.

«Αυτή τη στιγμή στη ζωή μου δεν έχω φίλους, παρά μόνο έναν από την παιδική μου ηλικία. Πριν το ατύχημα είχα κάποιους φίλους, οι οποίοι όμως όταν είδαν τις δυσκολίες που ήρθαν, απομακρύνθηκαν. Εγώ τότε πληγώθηκα, ήταν βαρύ. Όταν τα σκοτάδια τα αντιμετωπίζεις μόνος σου ξεκινάς και κλείνεσαι. Αυτό που λέω πάντα όμως, είναι ότι αν ο Θεός μου έδωσε αυτή τη δυσκολία, για να μου δώσει στη συνέχεια αυτό το δώρο, την Ελένη μου τότε χαλάλι», συμπλήρωσε κλείνοντας ο Ετεοκλής Παύλου.

Ο Ετεοκλής Παύλου εξομολογήθηκε τα εξής: «Είναι μια δύσκολη κατάσταση και θέλω να περάσω ένα μήνυμα ότι δεν είναι απαραίτητα κακός αυτός ο άνθρωπος. Πρέπει να σεβόμαστε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, πώς φαντάζεται τη ζωή του. Είναι δική του επιλογή και είναι και αυτή σεβαστή».

Η Ελένη Χατζίδου, εκμυστηρεύτηκε πως: «Εκτίμησα ότι ο Ετεοκλής μου ανοίχτηκε από την πρώτη στιγμή, είπαμε τόσα πολλά. Ήταν σαν να δέθηκα αυτόματα. Την αναπηρία την είδα μόνο ως δύναμη, δεν σκέφτηκα κάτι αρνητικό. Ερχόντουσαν φίλες μου και το πήγαιναν από εδώ, το πήγαιναν από εκεί και δεν το έλεγαν κατευθείαν… Μου έλεγαν «δεν σε ενοχλεί και πως είναι στο σπίτι, τον βοηθάς»; Δεν χρειάστηκε να τον βοηθήσω κάπου και αν χρειαστεί θα τον βοηθήσω, όπως αν χρειαστώ κι εγώ θα με βοηθήσει. Το μεταφράζω όλο μόνο ως καλό και ως το καλύτερο παράδειγμα που μπορεί να έχει το παιδί μας.

Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι οι γονείς μου ενώ είναι μεγάλοι άνθρωποι και το είχα και φυσιολογικό να μου πουν κάτι… δεν μου είπαν τίποτα. Ήθελαν μόνο να τον γνωρίσουν, να δουν αν είναι καλό παιδί. Τίποτα άλλο και μείναμε σε αυτό, αν είναι καλό παιδί, αν με προσέχει και με αγαπάει. Οι φίλες μου ήταν περίεργες πιο πολύ. Ο Ετεοκλής είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού».