Σε μια πολύ καλή συνέντευξη, η οποία οφείλεται κυρίως στο ότι ο ίδιος ήθελε να μιλήσει εκ βαθέων, ακούμε τον Γιώργο Παρτσαλάκη να μιλάει για το χαμό της μάνας του, για το σπίτι που μεγάλωσε, για τους γιους του, αλλά και τη μοναξιά.

Σχεδόν συγκινητικός ήταν ο Γιώργος Παρτσαλάκης στη συνέντευξή του στην εκπομπή της Μενεγάκη. Το πιο συγκινητικό σημείο δεν ήταν τόσο αυτό που περιγράφει την επίδραση της απώλειας της μητέρας του. Ήταν το σημείο που μιλάει για τους γιους του. Για τον μεγάλο που ζει με τη σύντροφό του και τον μικρό που είναι στο ναυτικό.

Ο Παρτσαλάκης αναφέρθηκε σε αυτή την αίσθηση μοναξιάς που νιώθει και το έκανε με αξιοπρέπεια. Το τόνισε άλλωστε από μόνος του. «Δεν βγήκα να κάνω κάλεσμα. Απλώς περιγράφω την κατάσταση» είπε.

«Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τα παιδικά μου χρόνια, είναι όταν έφυγε η μάνα μου στην Αθήνα που ήμουν 9 χρονών γιατί ήταν άρρωστη και έπρεπε να πάει να γίνει καλά. Περίμενα κι εγώ ότι θα γυρίσει και θα είναι καλά. Όταν με φώναξαν και κατέβηκα, είδα τη μάνα μου σε ένα φορείο και μετά από τρεις μήνες “έφυγε”. Τεράστιες δυσκολίες. Ένα σπίτι που έκλεισε, ένα σπίτι που έβαλαν όλοι μαύρα, ο πατέρας μου άφησε γένια, έγινε ιερέας και ένα παιδί 9 χρόνων μέσα σε όλο αυτό έπρεπε να επιβιώσει.

Τραγούδησα, είπα ανέκδοτα σε παρέες, χόρεψα, μέθυσα άπειρες φορές για να ξεχνάω και να φεύγω από αυτή την ιστορία. Από εκεί και πέρα οι γυναίκες έπαιξαν τον βασικό ρόλο στη ζωή μου, απολύτως, και είχα την ανάγκη να με φροντίσουν. Κάποιες φορές επετεύχθη, κάποιες φορές όχι. Αλλά το ζητούμενο ήταν αυτό και συνεχίζει να είναι και θα είναι μέχρι να φύγω».

https://www.youtube.com/watch?v=-GQOz-zftv4