Μιλώντας στην εφημερίδα Espresso αναφέρει συγκινημένος: «Ο Στάθης ήταν 2 ετών και εγώ 8 όταν στον Πύργο της Ηλείας, όπου ζούσαμε με τους γονείς μας, εκείνος ξαφνικά «πέθανε».. Ή τουλάχιστον νομίζαμε ότι ήταν πεθαμένος. Γρήγορα τον βάφτισαν στο σπίτι κάποιοι συγγενείς μας και αμέσως μετά .. ξαναγύρισε στη ζωή. Ήταν σαν θαύμα. Όλα ξαφνικά τα έκανε ο Στάθης, όπως και τώρα».

«Όταν έμαθα ότι ο Στάθης έχει καρκίνο, έχασα ξαφνικά τον βηματισμό μου και άρχισα να κινούμαι με το μπαστουνάκι. Το σοκ ήταν τέτοιο που δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Εκεί ήμουν και ανήμερα το Πάσχα που μου ζήτησε το απόγευμα να του τρίψω τα πόδια του, αλλά και να του λυγίζω τα γόνατα. Το βράδυ μετά τις 22.00 με πήρε η ανιψιά μου για να μου πει ότι τον βάλανε στην Εντατική. Ακόμα και τις τελευταίες στιγμές, το μυαλό του ήταν καθαρό και πάντα με το δικό του χιούμορ μας πείραζε» καταλήγει ο Γιάννης Ρώτας.