Οι πρώτες αναφορές στο ζήτημα γίνονται το 1887 με πύρινα κατά των αγάμων άρθρα στην “Εφημερίς των Κυριών”. Παρ’ ότι η πρόταση της Καλλιρρόης Παρρέν χλευάζεται από τις άλλες εφημερίδες επανέρχεται τρία χρόνια μετά από τον βουλευτή Ευστάθιο Κοκκέβη που ζητά φορολόγηση όχι μόνο των αγάμων, αλλά  και όσων συχνάζουν σε οίκους ανοχής…Ο βουλευτής υποστηρίζει πως η φορολογική εξομοίωση εγγάμων- αγάμων αδικεί τους πρώτους γιατί σε αυτούς αντιστοιχεί μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό βάρος, αφού συντηρούν σύζυγο και παιδιά τα οποία στην πορεία γίνονται οι νέοι πολίτες, ενώ οι δεύτεροι μόνο τον εαυτό τους.

Η συζήτηση ξανανοίγει το 1900 όταν δημοσιεύεται η πληροφορία πως η κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη, είναι έτοιμη να υποβάλει νομοσχέδιο περί φορολογίας των αγάμων, στοχεύοντας στην αύξηση των κρατικών εσόδων και την τόνωση του θεσμού του γάμου.

Ανεξαρτήτως κυβερνητικών προθέσεων το ζήτημα αποτελεί  συνεχές θέμα συζήτησης για αρκετές δεκαετίες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Το πικάντικο του θέματος, ο αιώνιος διάλογος περί δίκαιης κατανομής των φορολογικών βαρών αλλά και το ασαφές της φορολόγησης, φέρνουν ανά ταχτικά χρονικά διαστήματα το θέμα στην επιφάνεια μαζί με αρκετά  ερωτήματα: Τι γίνεται με τις άγαμες γυναίκες ή με όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας ή εμφάνισης; Γιατί να φορολογούνται ανύπαντροι για οικονομικούς λόγους και να ευνοούνται προικοθήρες ή γάμοι από συμφέρον; Οι διαζευγμένοι θεωρούνται άγαμοι που υπάγονται σε ειδική κατηγορία και τι γίνεται στις περιπτώσεις χηρείας ;

Τα εκ των αγάμων κρατικά έσοδα, επανέρχονται στο προσκήνιο το καλοκαίρι του 1926 από την τότε κυβέρνηση και μετέπειτα δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου, μέσω του υπουργού Οικονομικών Δημητρίου Τανταλίδη. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η φορολόγηση για τους μεταξύ 24-40 ετών αγάμους και των δύο φύλλων, θα φτάσει στις 3.000 δρχ. ενώ για τους άνω των 40 στις 1.000 δρχ. Τον Ιούλιο του 1926 μάλιστα  συστήνεται επιτροπή προς μελέτη και κατάρτιση του επίμαχου διατάγματος, αλλά η πτώση της δικτατορίας Πάγκαλου λίγους μήνες μετά παραπέμπει πάλι το θέμα στις καλένδες.

Τελευταία φορά το ζήτημα αναγεννάτε εκ της τέφρας του στην κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου το 1928, με εισηγητή τον υπουργό Υγιεινής Απόστολο Δοξιάδη και υπέρμαχο τον ίδιο τον  πρωθυπουργό. Το νομοσχέδιο προβλέπει φορολόγηση των αγάμων ανδρών μεταξύ 30-55 ετών, που θα πληρώσουν ποσά ανάλογα της οικονομικής τους κατάστασης, ενώ οι εισπράξεις του μέτρου θα δοθούν περί υγείας και μόρφωση των παιδιών. Όμως, η ξαφνική αποχώρηση Δοξιάδη από το υπουργείο Υγιεινής γλιτώνει εξ νέου τα …γεροντοπαλίκαρα, ενώ παρά τις συζητήσεις που συνεχίζονται για το θέμα τα επόμενα χρόνια, η συγκεκριμένη φορολογία δεν γίνεται ποτέ νόμος και κρατικό έσοδο.

Ειδήσεις σήμερα

Βιασμός 12χρονης: «Θα έχουμε τουλάχιστον άλλες 6 συλλήψεις» – Σοκάρει η κατάθεση της ανήλικης

Συντάξεις: Λύση-πακέτο για πληρωμές-εξπρές στα αναδρομικά [πίνακες]

Κούγιας για τον βιασμό στο ΑΤ Ομόνοιας: «Η κοπέλα ικανοποίησε μία φαντασίωσή της»