Για του λόγου το αληθές, δεν έχουμε παρά να γυρίσουμε ακριβώς εκατό χρόνια πίσω, στον Δεκέμβριο του 1921.

Κρίσιμη περίοδος

Η χώρα βρίσκεται στον αιματηρό αστερισμό της Μικρασιατικής Εκστρατείας και του Εθνικού Διχασμού, με το ένα να τροφοδοτεί το άλλο. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αυτοεξόριστος στο Παρίσι μετά την εκλογική του ήττα στις εκλογές ακριβώς ένα χρόνο πριν, παρακολουθεί τον πρωθυπουργό Δημήτριο Γούναρη να συνεχίζει τον πόλεμο που προεκλογικά έλεγε θα σταματήσει, με στρατηλάτη μάλιστα τον βασιλιά Κωνσταντίνο που έχει επιστρέψει πανηγυρικά με δημοψήφισμα την επαύριο των εκλογών.

Στο μέτωπο, ο επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης Μουσταφά Κεμάλ ακολουθεί τη γραμμή της υποχώρησης χωρίς όμως να χάνει τον πόλεμο, περιμένοντας να κεφαλαιοποιήσει στρατιωτικά την αλλαγή στάσης των Μεγάλων Δυνάμεων που μετά την επάνοδο του Κωνσταντίνου θεωρούν ότι αποδεσμεύονται από τις εγγυήσεις που έδιναν στην Ελλάδα στη Συνθήκη των Σεβρών. Ετσι, η κεμαλική κυβέρνηση κλείνει όλα τα ελληνικά σχολεία στον Πόντο, στις εφημερίδες δημοσιεύονται ονομαστικές λίστες κατεστραμμένων χωριών και διωκόμενων χριστιανικών οικογενειών του Πόντου, ενώ στις 5 Δεκεμβρίου φτάνουν στον Πειραιά με το φορτηγό «Κωνσταντίνος Βασιλεύς» 1.800 πρόσφυγες από την Κιλικία. Ελάχιστοι δίνουν βαρύτητα σε απίστευτη πρόταση που ακούγεται για πρώτη φορά αυτές τις ημέρες περί ανταλλαγής χριστιανικών πληθυσμών με μουσουλμανικούς, γιατί θεωρείται ακραία…

Στο εσωτερικό, η τοξική εσωστρέφεια του Εθνικού Διχασμού έχει ποτίσει κάθε πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα. Η κυβερνητική απαγόρευση διοργάνωσης φοιτητικού συλλαλητηρίου υποστηρικτών του κόμματος των Φιλελευθέρων στην πλατεία Συντάγματος, αποθεώνεται από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο. Το πιο ήπιο που γράφεται είναι ότι δεν θα έπρεπε να απαγορευτεί «…ένα τόσον διασκεδαστικόν θέαμα», αλλά υπάρχουν και αυτά: «Επρεπε η κυβέρνησις να μην απαγορεύση το συλλαλητήριον διά να τους πετσοκόψη ο ελληνικός λαός τη στιγμή που θα πήγαιναν εκεί».

Ενδεικτικό του πολιτικού παροξυσμού που κυριαρχεί είναι το παραληρηματικό κείμενο υπέρ του βασιλιά Κωνσταντίνου που δημοσιεύεται, σαν σήμερα, στην εφημερίδα «Σκριπτ»: «Συνεπληρώθει η προφητεία του αγίου Ιωάννου Δασμασκηνού ότι θα έλθει ο αντίχριστος διά να τυραννήσει τον λαόν επί τρεισήμισι έτη και κατόπιν θα έλθει ο Ιησούς Χριστός να σώσει τον λαόν από της τυραννίας. Χριστός είναι ο θεόπνευστος Βασιλεύς Κωνσταντίνος ώστε ήλθεν και έσωσεν τον λαόν. Ο αντίχριστος ας γκαρίζη ως όνος. Την Ελλάδα δεν θα την ξαναδή διότι ο ελληνικός λαός δεν δύναται παρά να ζήση ελεύθερος και θα ζήση. Ζήτω ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο διάδοχος του μεγάλου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου».

Η δίκη των… μακαρονιών

Αλλά και στα άλλα εθνικά θέματα, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Η κεμαλική κυβέρνηση κλείνει όλα τα ελληνικά σχολεία στον Πόντο, στις εφημερίδες δημοσιεύονται ονομαστικές λίστες κατεστραμμένων χωριών και διωκόμενων χριστιανικών οικογενειών του Πόντου, στις 5 Δεκεμβρίου φτάνουν στον Πειραιά με το φορτηγό «Κωνσταντίνος Βασιλεύς» 1.800 πρόσφυγες από την Κιλικία, ο ελληνισμός της Βόρειας Ηπείρου καταγγέλλει εναντίον του διώξεις, ενώ σε πολλές πόλεις της Κύπρου γίνονται συλλαλητήρια για την Ενωσή της με την Ελλάδα.

Στην καλλιτεχνική δραστηριότητα των ημερών, στο θέατρο Κοτοπούλη παίζεται με τεράστια επιτυχία η οπερέτα «Μοντέρνα καμαριέρα», με την κριτική να αποθεώνει την παράσταση: «Το θέατρον κατάμεστον αντηχεί διαρκώς από τα χειροκροτήματα των θεατών, ενθουσιασμένων από το ωραίον παίξιμο των ηθοποιών». Στο «Απόλλων» ανεβαίνει η κωμωδία του Σακελλαρίδη «Ο διαβολάκος», ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι οι «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, λόγω προφανώς της «τολμηρής» μετάφρασης του Πολύβιου Δημητρακόπουλου, ανεβαίνουν με την υποσημείωση ότι «Απαγορεύεται η είσοδος σε κυρίες»…

Μέσα σε αυτό το κλίμα το ενδιαφέρον του κοινού εστιάζεται στην πρωτότυπη «Δίκη των μακαρονιών»… Τι είναι αυτή; Πρόκειται περί μήνυσης που έχει καταθέσει ο τότε υπουργός Οικονομικών και μετέπειτα πρωθυπουργός Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης ο οποίος αναλαμβάνοντας και το υπουργείο Επισιτισμού διαπιστώνει ότι το Δημόσιο ζημιώνεται 23 εκατ. δρχ. μηνιαίως από παραγγελία ζυμαρικών του στρατεύματος. Η διαδικασία των προσφορών είναι τυπικά εντάξει, αλλά η τιμή αγοράς του υπουργείου (4,15 η οκά) είναι εξωφρενικά υψηλή, με αποτέλεσμα η ζημιά να μετακυλίεται στον καταναλωτή: «Ηναγκάσθη να προκαλέση αύξησιν της τιμής των λευκών αλεύρων κατά 30 λεπτά, ίνα ούτω καλυφθούν αι άνω ζημίαι».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr