Ειδικότερα, ο Ανδρ. Μιχαλακόπουλος και ο Γ. Καφαντάρης δεν εδέχοντο καμία συζήτηση για να στηρίξουν την κυβέρνηση Πάγκαλου. Ετσι, ο Θ. Πάγκαλος εστράφη προς τον Αλ. Παπαναστασίου, ο οποίος εφοβείτο μήπως η απομόνωση του Πάγκαλου τον οδηγήσει σε αποφάσεις οι οποίες θα κατέληγαν εις βάρος της χώρας μας.
Για το λόγο αυτό ο Αλ. Παπαναστασίου, για να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση Πάγκαλου και να επιτρέψει σε τρεις φίλους του να μετάσχουν στην κυβέρνησή του, του έθεσε τους εξής όρους: 1) Να συστήσει 40μελή επιτροπή από μέλη της Συνέλευσης για επεξεργασία του Συντάγματος. 2) Να υποβάλει σχέδιο Συντάγματος, το οποίο θα κατήρτιζε η επιτροπή στη Συνέλευση ευθύς ως επαναληφθούν οι εργασίες της, οι οποίες δεν θα έπρεπε να βραδύνουν πέραν της 15ης Οκτωβρίου 1925. 3) Να ψηφιστεί το Σύνταγμα εντός 15 ημερών από της επαναλήψεως των εργασιών της Συνέλευσης. 4) Να συσταθεί Γερουσία, τα μέλη της οποίας θα προήρχοντο κατά το 1/3 από το λαό ως πληρεξούσιοι και κατά τα 2/3 θα ελαμβάνοντο έξω από τη Συνέλευση από τον πολιτικό κόσμο. 5) Να μετατραπεί η Συνέλευση μετά την ψήφιση του Συντάγματος και τον καταρτισμό της Γερουσίας σε απλή Βουλή, η οποία θα διελύετο τα τέλη Δεκεμβρίου 1925 ή το αργότερο μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου 1926, και θα προκηρύσσονταν εκλογές διενεργούμενες μέσα στις συνταγματικές προθεσμίες. 6) Να διεξαχθούν δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. 7) Να ψηφιστεί στο σύνολο το κατ’ αρχήν υπό της Συνελεύσεως ψηφισθέν νομοσχέδιο περί καθιερώσεως της αναλογικής ως εκλογικού συστήματος. 8) Να παρασχεθούν εξουσιοδοτήσεις για την έκδοση Νομοθετικών Διαταγμάτων κατά το διάστημα διακοπής των εργασιών της Συνελεύσεως, μετά τη σύμφωνη γνώμη εικοσιπενταμελούς επιτροπής.
Αρχικώς, τους ανωτέρω όρους τούς εδέχθη ο Θ. Πάγκαλος. Μετά από λίγες ώρες αρνήθηκε τον τελευταίο όρο, ζητώντας εν λευκώ εξουσιοδότηση. Την απαίτηση αυτή του Θ. Πάγκαλου δεν την εδέχθη ο Αλ. Παπαναστασίου. Μάλιστα, ο Παπαναστασίου έκανε και δηλώσεις, στις οποίες τόνιζε ότι είναι αδύνατη η συνεννόηση με τον Θ. Πάγκαλο. Η άρνηση όμως του Παπαναστασίου προβλημάτισε τον Θ. Πάγκαλο και τους συνεργάτες, διότι όλοι εκείνη τη στιγμή επιζητούσαν την κοινοβουλευτική κάλυψη. Προ αυτής της κατάστασης ο Θ. Πάγκαλος αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει και να δεχθεί τους όρους της Δημοκρατικής Ενωσης. Ετσι έγινε η οριστική διατύπωση του ψηφίσματος, το οποίο θα διάβαζε ο Θ. Πάγκαλος στην Εθνοσυνέλευση και θα ζητούσε την ψήφισή του.
Μετά τις ανωτέρω εξελίξεις η κυβέρνηση του Θ. Πάγκαλου, την 30ή Ιουνίου 1925, εμφανίστηκε στη Βουλή για να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης του Σώματος. Μετά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων ο πρωθυπουργός κατέθεσε και σχέδιο ψηφίσματος, η ψήφιση του οποίου θα σήμαινε την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι το σχέδιο ψηφίσματος που κατέθεσε στη Βουλή ο Θ. Πάγκαλος είχε καταρτιστεί από τον Αλ. Παπαναστασίου και μάλιστα είχε αναγκαστεί ο πρωθυπουργός να δεχθεί όλους τους όρους, διότι εγνώριζε ότι χωρίς την ψήφο των βουλευτών της Δημοκρατικής Ενωσης δεν θα εψηφίζετο η κυβέρνησή του στη Βουλή. Βέβαια, ο Θ. Πάγκαλος αναγκάστηκε να δεχθεί τους όρους που είχε θέσει ο Αλ. Παπαναστασίου στο ψήφισμα καίτοι ο ίδιος πίστευε ότι δεν θα τους σεβαστεί. Αλλά εκείνη τη στιγμή δεν τολμούσε ούτε τη Συνέλευση να διαλύσει ούτε δικτατορία να επιβάλει.
Βέβαια, η Συνέλευση ενέκρινε το ψήφισμα, αφού εξέφρασε και την εμπιστοσύνη της προς την κυβέρνηση με ψήφους 185 έναντι 14 και 8 λευκών επί 208 παρόντων επί συνόλου 397.
Πριν από την ψηφοφορία μίλησε ο πρωθυπουργός Θ. Πάγκαλος και στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Αλ. Παπαναστασίου, ο οποίος συνέστησε στη Συνέλευση να ψηφίσει το ψήφισμα για να δώσει μια μικρή πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση του Θ. Πάγκαλου. Τούτο σήμαινε πως η ψήφος του Αλ. Παπαναστασίου προς την κυβέρνηση δεν ήταν ανεπιφύλακτη αλλά περιορισμένη κατά χρόνο και περιεχόμενο.
Τελικά, την κυβέρνηση ψήφισαν οι Γ. Κονδύλης, Στ. Γονατάς και Ι. Τσιριμώκος, που ηγούντο μικρών Κοινοβουλευτικών Ομάδων, ενώ αρνήθηκε ψήφο ο Θεμ. Σοφούλης. Από την άλλη πλευρά, οι Γ. Καφαντάρης και Α. Μιχαλακόπουλος απείχαν από την ψηφοφορία και δήλωσαν ότι θεωρούσαν την κυβέρνηση «έκνομον».
Ντεγκρέτσια: Η αμηχανία ενός επώνυμου με ονομασία προέλευσης... - Η μακρά ιστορία από την αρχή
Ο Θ. Πάγκαλος δεν κατέλαβε την εξουσία για μικρό διάστημα, όπως περίπου τον προόριζε ο Αλ. Παπαναστασίου. Κατέλαβε την εξουσία για να μείνει και να κυβερνήσει τη χώρα για πολλά χρόνια. Ετσι, από τις πρώτες ημέρες άρχισε να αποκαλύπτει τις προθέσεις του λέγοντας τη φράση ότι «Είμεθα κατάσταση». Σε άλλες περιπτώσεις έλεγε: «Δι’ ημάς δεν υπάρχει Βενιζελισμός και Κωνσταντινισμός, διότι δεν υπάρχουν πλέον τα εκπροσωπούντα τα δύο ταύτα κόμματα πρόσωπα. Ο μεν Βενιζέλος απέθανε πολιτικώς, ο δε Κωνσταντίνος φυσιολογικώς». Κατά αυτόν τον τρόπο τόνιζε ότι η κυβέρνησή του δεν ήταν παροδική αλλά καθεστώς.
Ηθελε όμως, από την άλλη πλευρά, να δημιουργήσει μια κυβέρνηση με προσωπικότητες για να φαίνεται ότι έχει προοπτική και μέλλον. Ετσι, τις πρώτες ημέρες του Ιουλίου προχώρησε σε μερικό ανασχηματισμό, χρησιμοποιώντας στην κυβέρνηση τον Κ. Ρέντη ως υπουργό των Εξωτερικών, τον Φ. Μανουηλίδη ως υπουργό Κοινωνικής Πρόνοιας, τον Ι. Τσιριμώκο ως υπουργό Παιδείας και τον Κ. Νίδερ, αντιστράτηγο, ως υφυπουργό των Στρατιωτικών.
Ενα άλλο πράγμα που επιδίωξε ο Θ. Πάγκαλος ήταν να εξασφαλίσει την κυβέρνησή του από κάθε επικίνδυνη κριτική. Προς το σκοπό αυτό, την 13η Ιουλίου 1925 δημοσίευσε το Νομοθετικό Διάταγμα «Περί τροποποίησης, συμπληρώσεως και κωδικοποίησης των περί κατοχυρώσεως του Δημοκρατικού Πολιτεύματος Διατάξεων». Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι το διάταγμα αυτό, εκτός των άλλων διατάξεων, προέβλεπε αυστηρότατες ποινές ιδίως για όσους δημοσιεύουν ανησυχητικές ειδήσεις, παραπέμποντας τις περιπτώσεις αυτές στα Στρατοδικεία. Ετσι, με το διάταγμα αυτό στην ουσία απαγορεύονταν η δημοσίευση και η κριτική οιασδήποτε δυσμενούς ειδήσεως που αφορούσε την κυβέρνηση.
Με βάση το διάταγμα αυτό, δύο ημέρες μετά τη δημοσίευσή του συνελήφθη ο δημοσιογράφος Ν. Βεντούρης, επειδή δημοσίευσε άρθρο με το οποίο κατέκρινε την κυβέρνηση, διότι μελετούσε τη μείωση της στρατιωτικής θητείας. Ο Ν. Βεντούρης κατεδικάσθη σε φυλάκιση ενός χρόνου. Μαζί με τον Ν. Βεντούρη συνελήφθη και ο υπεύθυνος της εφημερίδος «Ελεύθερος Λόγος», όπου δημοσιεύθη το άρθρο. Η δίκη προσδιορίστηκε για την 22α Ιουλίου 1925. Κατά την ημέρα της δίκης παρέστησαν ως μάρτυρες υπερασπίσεως όλοι οι αρχηγοί των εν τη Βουλή κομμάτων. Κατά την απολογία του ο κατηγορούμενος αρνήθηκε οποιαδήποτε κατάθεση, διότι είχε στερηθεί του φυσικού του δικαστού. Βέβαια, το Στρατοδικείο επέβαλε σε κάθε κατηγορούμενο την ποινή του ενός μηνός φυλακίσεως και διέταξε το κλείσιμο της εφημερίδος επί ένα τρίμηνο. Οι διώξεις των εφημερίδων συνεχίστηκαν με συλλήψεις του διευθυντή της εφημερίδος «Εστία» Κ. Κύρου και την επ’ αόριστον παύση της «Καθημερινής», διότι δημοσίευσαν άρθρα τα οποία ήσαν αντίθετα με το σχετικό άρθρο του Νομοθετικού Διατάγματος.
Οπως ελέχθη, ένας από τους στόχους του Θ. Πάγκαλου ήταν να αποκτήσει αυτοτελές λαϊκό έρεισμα. Εκμεταλλευόμενος, λοιπόν, την κομμουνιστοφοβία μερίδας του λαού, παρέπεμψε ενώπιον του Στρατοδικείου ορισμένους κομμουνιστές επειδή διένειμαν προκηρύξεις επαναστατικού περιεχομένου. Επακολούθησαν και άλλες δίκες με μεγάλες ποινές εναντίον οργάνων του Κομμουνιστικού Κόμματος και της εφημερίδος «Ριζοσπάστης».
Μια άλλη προσπάθεια του Θ. Πάγκαλου για να προσελκύσει με το μέρος του την κοινή γνώμη ήταν η δίωξη καταχραστών του δημοσίου χρήματος. Προς πάταξη του φαινομένου θέσπισε την επιβολή της ποινής τού δι’ αγχόνης θανάτου στους καταχραστές δημοσίου χρήματος. Μάλιστα, στο Ειδικό Δικαστήριο παρέπεμψε δύο καταχραστές δημοσίου χρήματος, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο δι’ απαγχονισμού και παρά τις πιέσεις η ποινή εξετελέσθη την 28η Νοεμβρίου 1925 στο Γουδί.
Τέλος, πιστεύοντας πως ο λαός είχε κουραστεί από το διχασμό και αναζητούσε κάτι το νέο, το καινούργιο και ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να στραφεί προς τον Θ. Πάγκαλο, ως τρίτη λύση δεν δίστασε να έλθει σε ρήξη και να επιτεθεί εναντίον του Ελ. Βενιζέλου. Για το λόγο αυτό, την 27η Αυγούστου 1925 επίεσε τον Κ. Ρέντη, υπουργό των Εξωτερικών, να στείλει τηλεγράφημα σε όλες τις πρεσβείες, οι οποίες διετάσσοντο να αποφεύγουν κάθε επαφή με τον Βενιζέλο και να αγνοούν κάθε εισήγησή του.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr