Ήταν οι μέρες που στο ΣΕΦ δεν έπεφτε καρφίτσα και η Εθνική ομάδα μπάσκετ γινόταν η «επίσημη αγαπημένη» όλων των Ελλήνων.

Το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, το 1987, άφησε πίσω -εκτός από ονειρεμένες αναμνήσεις για όσους είχαν την τύχη να ζήσουν εκείνες τις στιγμές- και πολλά κέρδη σε πολλαπλά επίπεδα.

Ενα από αυτά ήταν της δημόσιας τηλεόρασης. Η ΕΡΤ, χωρίς τον ανταγωνισμό των ιδιωτικών καναλιών, έπαιξε μόνη της… μπάλα και τα πήγε περίφημα.

Στο δημοσιογραφικό τομέα οι περιγραφές του αξέχαστου Φίλιππα Συρίγου έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη όσων τις άκουσαν. Η ΕΡΤ είχε δώσει τα διαπιστευτήριά της με ειδικό στούντιο στο ΣΕΦ, όπου κάθε βράδυ, με παρουσιαστή τον Χάρη Αλευρόπουλο, υπήρχε ειδική «ζωντανή» εκπομπή.

Αλλά πέρα απ’ όλα αυτά, το όφελος της ΕΡΤ ήταν απρόσμενο στον οικονομικό τομέα. Κανείς δεν περίμενε πως η πορεία του εθνικού μας συγκροτήματος θα προκαλούσε τέτοια διαφημιστική έκρηξη.

Καθημερινά η ΕΡΤ είχε 15 με 20 λεπτά διαφημίσεις (απίστευτος χρόνος για τα δεδομένα του 1987) αλλά και η ΕΡΤ-2 «τσιμπούσε» το πεντάλεπτό της. Οταν στο τέλος έγινε «ταμείο», υπολογίστηκε ότι τα έσοδα ήταν περισσότερα από 140 εκατ. δραχμές. Για να καταλάβουν οι νεότερες γενιές για τι ποσό μιλάμε, αρκεί να μάθουν ότι ο βασικός μισθός τότε ήταν κάπου 26.000 δραχμές!

Αυτά τα χρήματα η ΕΡΤ, εκτός των άλλων, τα επένδυσε αγοράζοντας ένα υπερσύχρονο «πεντακάμερο», η αξία του οποίου ήταν κάπου 100 εκατ. δραχμές.

Η ΕΡΤ-2, με το 1/3 των διαφημίσεων της ΕΡΤ (μετέδωσε 10 αγώνες), εισέπραξε κάτι περισσότερα από 40 εκατ. δραχμές, έχοντας πολύ λιγότερα έξοδα. Πέντε με έξι λεπτά σε καθημερινό επίπεδο ήταν τα έσοδα του δεύτερου καναλιού εκείνη την περίοδο.

Εκτός των άλλων, η ΕΡΤ είχε καταβάλει «ενοίκιο» 700.000 δραχμών στη Eurovision χωρίς να κάνει υπερβολικά δαπανηρή παραγωγή, με συνέπεια το «καθαρό κέρδος» να είναι απίστευτα υψηλό.

«Αθήνα 9,84»

Τρεις μέρες πριν από το πρώτο τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ και δύο εβδομάδες πριν από το μεγάλο τελικό της 14ης Ιουνίου, η Αθήνα και ολόκληρη η Ελλάδα βίωνε ένα ακόμη ιστορικό γεγονός. Εβγαινε στον αέρα των ερτζιανών ο πρώτος δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός, ο «Αθήνα 9,84» και μαζί του ξεκινούσε η εποχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας για να ακολουθήσει, δυόμισι χρόνια μετά, εκείνη της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Ο αείμνηστος δήμαρχος Αθηναίων Μιλτιάδης Εβερτ, που είχε από την Πρωτοχρονιά του 1987 αναλάβει τα καθήκοντά του, έδωσε το σύνθημα και την Κυριακή 31 Μαΐου ο σταθμός ήταν στον αέρα. Πρόεδρος του σταθμού, ο επίσης αείμνηστος ηθοποιός Νίκος Απέργης, η υπέροχη φωνή του οποίου ακουγόταν «καμπάνα» στο σήμα του σταθμού που διηύθυνε ο Γιάννης Τζανετάκος.

Στη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ, από στόμα σε στόμα διαδιδόταν το νέο, ενώ δεν υπήρχε αυτοκίνητο που ερχόταν στο Φάληρο χωρίς να είναι συντονισμένο το ραδιόφωνο του στη συχνότητα του σταθμού, παρά τα πολύ σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισε στο ξεκίνημά του, καθώς λειτουργούσε χωρίς άδεια. Ακόμη και στα μπαρ ή στα δημοσιογραφικά θεωρεία και τις αίθουσες Τύπου άκουγε κανείς το σταθμό σε όλη τη διάρκεια των αγώνων. Δεν ήταν λίγοι, μάλιστα τότε, που υποστήριζαν ότι το γούρι της Εθνικής μας ομάδας ήταν ο «Αθήνα 9,84».

Το θρυλικό soundtrack

Το 1986, το σουηδικό συγκρότημα Europe κυκλοφόρησε το άλμπουμ “The Final Countdown”, με το ομώνυμο τραγούδι να βρίσκεται πρώτο στη λίστα των κομματιών του. Το single του τραγουδιού γνώρισε τεράστια επιτυχία, ειδικά στην Ευρώπη, φτάνοντας στο Νο. 1 σε 25 χώρες και κερδίζοντας το χρυσό δίσκο στη Μεγάλη Βρετανία το 1986.

Η επική hard rock μουσική, απόλυτα συνυφασμένη με το πνεύμα της ογδονταρίας, έμεινε στην ελληνική ιστορία λόγω του Ευρωμπάσκετ.

Η πορεία της Εθνικής

Η εθνική Ελλάδος, απούσα από του Ευρωμπάσκετ της ΟΔ Γερμανίας, το 1985, κέρδισε χωρίς προκριματικά την είσοδό της στο τουρνουά του 1987 ως οικοδέσποινα. Στον Α’ όμιλο, από τον οποίον κέρδιζαν την πρόκριση 4 από τις 6 ομάδες, κληρώθηκε να παίξει απέναντι σε μεγαθήρια. Πέρα από την αδύναμη Ρουμανία, αντίπαλοι της Ελλάδας στην πρώτη φάση ήταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης και δευτεραθλήτρια Κόσμου, ΕΣΣΔ, η πανίσχυρη ενωμένη Γιουγκοσλαβία, που ένα χρόνο νωρίτερα είχε χάσει για έναν πόντο στην παράταση την είσοδο στον τελικό του Μουντομπάσκετ, η 5η στον κόσμο και χάλκινη πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ισπανία, καθώς και μία παραδοσιακή δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η Γαλλία.

Η πρώτη αναμέτρηση για την Ελλάδα είναι ιδανική για να κάνει ξεκίνημα με το δεξί στη διοργάνωση. Η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου, Ρουμανία, θα πρέπει να νικηθεί και αυτό γίνεται με χαρακτηριστική άνεση. Ο Νίκος Γκάλης πετυχαίνει 44 πόντους, ο Φασούλας τον ακολουθεί με 20 και το τελικό σκορ διαμορφώνεται 109-77, δείχνοντας ότι αυτή η ομάδα είναι ικανή για την υπέρβαση. Ωστόσο, η αισιοδοξία είναι συγκρατημένη, λόγω της δυναμικής του αντιπάλου. Στο ΣΕΦ, για εκείνη την πρεμιέρα της 3ης Ιούνη, βρέθηκαν 8000 θεατές.

Η πρώτη έκπληξη…

Το επόμενο βράδυ, στις 10 μμ, ήταν η ώρα για το πρώτο σοβαρό τεστ εκείνης της ομάδας. Ένα παιχνίδι πολύ κρίσιμο και για το ηθικό της, αλλά και για την υπόθεση της πρόκρισης στην επόμενη φάση, από έναν πολύ δύσκολο όμιλο. Η πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία, η μεγάλη των Πλάβι σχολή, έχοντας στις τάξεις της τους Drazen Petrovic, Alexander Djordjevic, Toni Kukoc, Zarko Paspalj, Dino Radja, Ratko Radovanovic και τον μετ’έπειτα ηγέτη όλων, τον Vlade Divac, ήταν ένα μεγαθήριο, σχεδόν αδύνατο να νικηθεί από μια μικρομεσαία στο παγκόσμιο στερέωμα ομάδα.

Ο Γκάλης κάνει για ακόμα μια φορά τα μαγικά του, παίρνοντας το παιχνίδι πάνω του και πετυχαίνει ξανά 44 πόντους, με το τελικό σκορ να διαμορφώνεται 84-78 υπέρ της Ελλάδας. Τη μεγάλη αυτή υπέρβαση παρακολουθεί στο ΣΕΦ ένα πλήθος 17000 θεατών, που πλέον έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι αυτή η ομάδα είναι ικανή για μεγάλα πράγματα.

Η βαριά ήττα από την Ισπανία…

Στις 5 Ιούνη, η Ελλάδα αντιμετωπίζει μία ομάδα που παραδοσιακά δε μπορεί να κερδίσει στο μπάσκετ, την Ισπανία. Ο ενθουσιασμός από τη μεγάλη νίκη επί της Γιουγκοσλαβίας δίνει τη θέση του σε μια ανώμαλη προσγείωση, καθώς οι Ισπανοί επικρατούν κατά κράτος, κερδίζοντας με 106-89. Εκείνη τη στιγμή αυτή η ομάδα πρέπει να αποδείξει το χαρακτήρα της, καθώς έχει ακόμα 2 πολύ σημαντικά παιχνίδια για την πρόκριση στον επόμενο γύρο, έχει την τύχη της στα χέρια της και αν θέλει να κάνει την υπέρβαση πρέπει να βρει το σθένος να ξανασηκώσει κεφάλι.

Η πρώτη αναμέτρηση με τη Σοβιετική Ένωση

Το επόμενο κιόλας βράδυ, αντίπαλος της εθνικής που προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της είναι η κορυφαία ομάδα του πλανήτη, η Σοβιετική Ένωση. Μια αρμάδα αστεριών, θρύλων του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου μπάσκετ. Στο πρώτο ημίχρονο η εθνική ομάδα κάνει τους εκατομμύρια πιστούς της να μένουν με το στόμα ανοιχτό, καθώς στην ανάπαυλα προηγείται με 37-30! Πρωταγωνιστής και σ’αυτή την αναμέτρηση και πάλι ο Νίκος Γκάλης, που σηκώνει πάλι την υπόθεση του σκοραρίσματος στους ώμους του, σημειώνοντας 31 πόντους. Τελικά, οι Σοβιετικοί, καταφέρνουν να πάρουν τη νίκη οριακά, με σκορ 66-69 και πρωταγωνιστή έναν 23χρονο Λιθουανό, τον Raimondas Sarunas Marciulionis, που πετυχαίνει 22 πόντους.

Ωστόσο, το αποτέλεσμα είναι απόλυτα ενθαρρυντικό για την ελληνική ομάδα, που δείχνει ότι μπορεί να χτυπήσει στα ίσια οποιονδήποτε αντίπαλο στον κόσμο, ακόμα και τις “ανίκητες” εθνικές ομάδες. Δείχνει επίσης ότι η επιτυχία επί της Γιουγκοσλαβίας μόνο τυχαία δεν ήταν. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι ελπίδες για ένα μετάλλιο αρχίζουν και μεγαλώνουν, ο γενικός στόχος μιας αφηρημένης διάκρισης παίρνει συγκεκριμένη μορφή.

Το κρίσιμο παιχνίδι με τη Γαλλία

Παρά τις εκπληκτικές εμφανίσεις της, η Ελλάδα στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων δεν έχει εξασφαλίσει ακόμα την πρόκρισή της. Έχοντας 2 νίκες και 2 ήττες σε 4 αγώνες, το βράδυ της 7ης Ιούνη πρέπει να κερδίσει τη Γαλλία προκειμένου να αγωνιστεί στα προημιτελικά. Θεωρητικά, με βάση και τις εμφανίσεις της, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει αυτή τη νίκη, όμως όλα μένουν να αποδειχτούν στο βραδινό παιχνίδι της ημέρας, στο παρκέ του ΣΕΦ.

Τελικά, η θεωρία γίνεται πράξη, ο Γκάλης κάνει ακόμα ένα ρεσιτάλ, στο οποίο τον ακολουθούν οι Χριστοδούλου, Γιαννάκης και Καμπούρης και η Ελλάδα περνάει ως 4η από τον όμιλό της στα προημιτελικά, ισοβαθμώντας με τη Γιουγκοσλαβία και την Ισπανία, έχοντας όμως χειρότερη συγκομιδή πόντων.

Το βήμα προς το μετάλλιο

Στον προημιτελικό η Ελλάδα βρίσκει απέναντί της την αήττητη Ιταλία, που τερμάτισε πρώτη στον σαφώς πιο εύκολο Β’ όμιλο. Οι Ιταλοί, πρωταθλητές Ευρώπης το 1983, ήταν 4οι στο Ευρωμπάσκετ του 1985 και 6οι στο Μουντομπάσκετ του 1986 και μόνο εύκολος αντίπαλος δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Το διακύβευμα της μάχης όμως ήταν πολύ συγκεκριμένο, μια νίκη θα σήμαινε είσοδο στους 4 και άρα μια θέση πολύ κοντά στο μετάλλιο, που θα αποτελούσε μια εκπληκτική επιτυχία και πέρασμα σε ένα άλλο επίπεδο για την ελληνική ομάδα.

Το απόγευμα της 10ης Ιούνη, όλα φαινόταν να πηγαίνουν ιδανικά για την Ελλάδα. Στο πρώτο ημίχρονο η εθνική ομάδα προηγούνταν με σκορ 49-35 και ήδη οι πανηγυρισμοί είχαν ξεκινήσει. Πέρα από τον Γκάλη, σε εκπληκτική μέρα βρισκόταν και ο Γιαννάκης, με τους δύο να πετυχαίνουν 38 και 22 πόντους αντίστοιχα, διαμορφώνοντας το τελικό σκορ 90-78 και βγάζοντας μαζικά τους Έλληνες στους δρόμους. Ήταν η πρώτη φορά που στην Ελλάδα γιορταζόταν με τέτοιο παροξυσμό μια επιτυχία εθνικής ομάδας. Το μετάλλιο έμοιαζε πολύ κοντά, με τους αντιπάλους του ομίλου να σχηματίζουν την τετράδα των ημιτελικών. Για να επιτευχθεί ο στόχος έπρεπε στα δύο επόμενα παιχνίδια η ελληνική ομάδα να πετύχει μία νίκη, όλα ήταν πλέον δυνατά.

Η επανάληψη του θριάμβου στον ημιτελικό

Στον ημιτελικό η Ελλάδα αντιμετώπιζε για ακόμα μια φορά τη Γιουγκοσλαβία. Αν και οι Πλάβι είχαν ηττηθεί από τον Γκάλη και την παρέα του στον όμιλο, το διακύβευμα της συγκεκριμένης αναμέτρησης έκανε τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα για την Ελλάδα. Η μάχη προβλεπόταν επική και τα αποθέματα της ελληνικής ομάδας έρπεπε να είναι πολλά περισσότερα για να έρθει η μεγάλη επιτυχία, που σήμαινε πρόκριση στο μεγάλο τελικό και εξασφάλιση του μεταλλίου.

Στο παιχνίδι της 12ης Ιουνίου τα πράγματα δεν ξεκίνησαν ιδανικά για την Ελλάδα. Οι Γιουγκοσλάβοι, με πρώτο βιολί τον Drazen Petrovic πυροβολούσαν το ελληνικό καλάθι και στο πρώτο ημίχρονο είχαν πάρει προβάδισμα 10 πόντων. Μέσα σε 8 λεπτά όμως τα πράγματα είχαν έρθει τούμπα, το καλάθι του Φασούλα στο 28ο λεπτό έβαλε για πρώτη φορά μπροστά την Ελλάδα. Ο Γκάλης έκανε για μια ακόμα φορά τα θαύματά του, πετυχαίνοντας μάλιστα ένα από τα καλύτερα καλάθια της καριέρας του ανάμεσα σε 4 Γιουγκοσλάβους και μαζί του, σε εκπληκτική μέρα βρίσκεται ο Φάνης Χριστοδούλου, που πετυχαίνει συνολικά 18 πόντους. Το τελικό σκορ, σε ένα επικό φινάλε διαμορφώνεται 81-77 υπέρ της Ελλάδος! Η εθνική έχει ξανακάνει το θαύμα της, πετάει εκτός τελικού τη Γιουγκοσλαβία και ετοιμάζεται για τη μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας της, 2 μέρες αργότερα, στο μεγάλο τελικό, όπου θα βρει απέναντί της την πανίσχυρη και αήττητη στο τουρνουά Σοβιετική Ένωση.

Οι Έλληνες είναι στους δρόμους, πλέον όλα είναι δυνατά, η ίδια η κορυφή. Ο τελικός είναι ένα παιχνίδι, που ακόμα και απέναντι στο μεγαθήριο, την ΕΣΣΔ, μπορεί να κερδηθεί, χάρη στην ώθηση και το εκπληκτικό momentum που υπάρχει απ’άκρη σ’άκρη σε ολόκληρη τη χώρα.

Η χρυσή 14η Ιούνη 1987

Η νύχτα της Κυριακής, 14 Ιούνη του 1987, ήταν η μεγαλύτερη νύχτα του ελληνικού αθλητισμού, μέχρι την επόμενη! Για πρώτη φορά μια ελληνική εθνική ομάδα βρισκόταν στον τελικό μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Απέναντί της ίσως η καλύτερη ομάδα του κόσμου. Η ΕΣΣΔ είχε μία σύνθεση που προκαλούσε και ακόμα και σήμερα προκαλεί ίλιγγο. Με coach τον Αλεξάντερ Γκομέλσκυ, την αποστολή της αποτελούσαν οι Αλεξάντερ Βολκόφ, Βάλντις Βάλτερς, Βλαντιμίρ Τκατσένκο, Βαλέρι Τιχονένκο, Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις, Σαργκέιους Γιοβάισα, Βαλντεμάρας Χομίτσιους, Σεργκέι Ταρακάνοφ, Σεργκέι Μπαμπένκο, Χέινο Έντεν, Βίκτορ Πανκράσκιν και Βαλερί Γκομπόροφ.

Απέναντί της, η σύνθεση της ελληνικής ομάδας, είχε μερικούς αστέρες, μερικά ταλέντα που τότε ξεκινούσαν μια μεγάλη πορεία στο παρκέ, καθώς και κάμποσους παίχτες που σήκωσαν την εθνική ομάδα και την ανέβασαν επίπεδο τα χρόνια που ακόμα κανείς δεν ασχολούνταν μαζί της. Προπονητής ήταν ο Κώστας Πολίτης και είχε στη διάθεσή του τους Νίκο Γκάλη, Παναγιώτη Γιαννάκη, Παναγιώτη Φασούλα, Φάνη Χριστοδούλου, Μιχάλη Ρωμανίδη, Νίκο Φιλίππου, Νίκο Σταυρόπουλο, Αργύρη Καμπούρη, Μέμο Ιωάννου, Λιβέρη Ανδρίτσο, Παναγιώτη Καρατζά και Νίκο Λινάρδο. Εκείνη την εποχή οι αλλαγές σε έναν αγώνα μπάσκετ δεν ήταν τόσο συχνές όσο σήμερα, με την αρχική πεντάδα να παίρνει πολύ μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού στις πλάτες της, ωστόσο όλοι αυτοί οι παίχτες βοήθησαν σε συγκεκριμένες στιγμές τη μεγάλη αυτή, σχεδόν μυθοπλαστική, πορεία.

Το παιχνίδι ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι. Από πλευράς Σοβιετικής Ένωσης οι Βάλτερς, Γιοβάισα και Μαρτσιουλιόνις βρισκόταν σε εκπληκτική βραδιά, ενώ απίστευτα προβλήματα στην ελληνική ομάδα προκαλούσε ο “αγαθός γίγαντας” Τκατσένκο (ή Τσατσένκο όπως τον μάθαμε από την περιγραφή του Φίλιππου Συρίγου). Από ελληνικής πλευράς ο Γκάλης ήταν και πάλι στην πρώτη γραμμή του σκοραρίσματος, παίζοντας προφανώς το πιο σημαντικό παιχνίδι της καριέρας του, μέχρι εκείνη τη μέρα αλλά τελικά, όπως αποδείχθηκε και στο σύνολό της.

Τα προβλήματα για την Ελλάδα ξεκίνησαν νωρίς, από το πρώτο ημίχρονο, όταν οι δύο Παναγιώτηδες, Γιαννάκης και Φασούλας, έφτασαν τα 3 φάουλ έκαστος, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη πίεση όσο αφορά την άσκηση των αμυντικών τους καθηκόντων. Οι δύο ομάδες έπαιρναν μικρό προβάδισμα κάθε φορά, ώστε να φτάσουν στην ανάπαυλα με την Ελλάδα να προηγείται με σκορ 42-41.

Στην επανάληψη το ακατάλληλο για καρδιακούς σενάριο συνεχίστηκε. Οι δύο ομάδες πήγαιναν κυριολεκτικά πόντο-πόντο και στα highlights ήταν οι διαρκείς συγκρούσεις του Παναγιώτη Γιαννάκη με τον …αγκώνα του Τκατσένκο, που πολλές φορές γινόταν καθώς η διαφορά ύψους του Σοβιετικού δεν του επέτρεπε να …δει τον έλληνα “δράκο”. Η Σοβιετική Ένωση στην αρχή του τελευταίου δεκαλέπτου πήρε μια μικρή διαφορά, όμως η ελληνική ομάδα, με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας τους Φασούλα και Γιαννάκη με 4 φάουλ, δεν το έβαζε κάτω, έχοντας και την ώθηση ενός κατάμεστου ΣΕΦ.

Τα πράγματα στη συνέχεια έμοιαζαν ακόμα πιο δύσκολα, με τον Φασούλα να μην καταφέρνει να σταματήσει τον Τκατσένκο, συμπληρώνοντας 3 λεπτά πριν τη λήξη τα 5 φάουλ. Το σουτ του Ιωάννου όμως, στο 2:12 πριν το τέλος έφερε τη διαφορά στους 3 πόντους και από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα έμοιαζαν πολύ πιο δυνατά. Στην επόμενη ακριβώς φάση αποχώρησε από το παιχνίδι και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, με το κοντράστ συναισθημάτων να χτυπάει κόκκινο και τον Ισπανό διαιτητή Vicente Sanchis να γίνεται “κόκκινο πανί” για τους Έλληνες φιλάθλους.

Τελικά η Ελλάδα καταφέρνει και ισοφαρίζει, με το τελευταίο λεπτό να ανήκει στη Σοβιετική Ένωση. Στα 12 δευτερόλεπτα ο Χριστοδούλου κερδίζει το ριμπάουντ, δίνει τη μπάλα στον Ιωάννου αλλά ο δεύτερος αποτυγχάνει να δώσει τη μεγάλη νίκη στην Ελλάδα. Στα δευτερόλεπτα που απομένουν οι Σοβιετικοί σημειώνουν εκπρόθεσμο καλάθι κι έτσι οι δύο ομάδες, μετά από ένα θρίλερ διαπραγματεύσεων για την τελευταία φάση, ετοιμάζονται για την παράταση.

Με την έναρξη της παράτασης και την απουσία του Τκατσένκο, καθώς και του Μαρτσιουλιόνις, που αποχώρησαν με 5 φάουλ, ο Γκάλης συνεχίζει το ρεσιτάλ του. Το σκορ συνεχίζει να ανεβαίνει σταθερά και για τις δύο ομάδες. Ο Γκάλης, 45 δευτερόλεπτα πριν το τέλος κάνει το 101-98, αλλά ο Γιοβάισα ισοφαρίζει με τρίποντο. Ο Κώστας Πολίτης παίρνει το time out 36 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, με το σκορ να βρίσκεται στο 101-101.

Ο Γκάλης κατεβάζει για την τελευταία επίθεση της Ελλάδας, δίνει στον Ανδρίτσο, αυτός βγάζει στον Ιωάννου που χάνει το σουτ απελευθερωμένος, αστοχεί, το ριμπάουντ παίρνει ο Καμπούρης και ο Γκομπόροφ του κάνει φάουλ για να κερδίσει 2 θρυλικές βολές. Ο Αργύρης Καμπούρης ετοιμάζεται στη γραμμή των βολών, ο Φίλιππος Συρίγος μιλάει για “πρόκριση” μέσα στο ντελίριο και χαρακτηρίζει τον Καμπούρη “τίμιο γίγαντα”. Ο Καμπούρης ευστοχεί και στις 2 βολές!! Στα 6 δευτερόλεπτα που απομένουν, ο Βάλτερς δίνει τη μπάλα στον Γιοβάισα, που αυτή τη φορά αστοχεί στο τρίποντο και η Ελλάδα είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ!!!

Οι τελευταίες συγκλονιστικές στιγμές του τελικού

Ολόκληρος ο αγώνας απέναντι στη Σοβιετική Ένωση

Το αλαλούμ στο τηλεοπτικό πρόγραμμα της δημόσιας τηλεόρασης

Ο Γιάννης Μαρής (συγγραφικό ψευδώνυμο του Γιάννη Τσιριμώκου), κορυφαίος του αστυνομικού μυθιστορήματος, άφησε πίσω του πολύ σπουδαίο έργο, φεύγοντας από τη ζωή τον Νοέμβριο του 1979.

Τα μυθιστορήματα και οι νουβέλες του έγιναν κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια από το 1958 και μετά, έως το πρόσφατο παρελθόν, με τη σειρά του Alpha, «Αστυνόμος Μπέκας», με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη.

Εκείνο το επεισόδιο, όπου δολοφονείται ο Δημήτρης Απέργης (το ρόλο υποδυόταν ο Νίκος Γαλανός), για όσους έχουν δει τη σειρά, κορυφώνοντας τη σασπένς, είχε προγραμματιστεί για την Κυριακή 14/6 του 1987, στις 22.30. Την ίδια μέρα, λίγο νωρίτερα, στις 20.00, ξεκινούσε στο ΣΕΦ ο τελικός του Ευρωμπάσκετ, αλλά σιγά τώρα να μην άλλαζαν το πρόγραμμα στη… βραδυκίνητη ΕΡΤ-2.

Ναι μεν ο τελικός είχε τελειώσει, όταν άρχιζε η προβολή του επεισοδίου, αλλά ο θρίαμβος της εθνικής ομάδας είχε αναγκάσει την ΕΡΤ-1 να προβάλλει για πολλές ώρες τους πανηγυρισμούς στο ΣΕΦ και σε όλη την Ελλάδα. Το επεισόδιο πήγε άκλαυτο και κανείς δεν είχε τη στοιχειώδη λογική να προγραμματίσει την επαναπροβολή του. Την επόμενη Κυριακή μεταδόθηκε απλά το δέκατο (το επόμενο).

Ετσι για την ιστορία, στην ΕΡΤ-1 είχαν προγραμματίσει, αμέσως μετά τη λήξη του τελικού, ένα σύντομο δελτίο ειδήσεων και την τελετή λήξης των αγώνων. Αμέσως μετά, στην εκπομπή «Κινηματογραφική βραδιά», θα προβαλλόταν η ταινία «Επιχείρηση σταυρωτό βέλος», ένα κατασκοπευτικό θρίλερ, αγγλικής παραγωγής του 1965, που φυσικά δεν προβλήθηκε.

Αντίθετα, στην ΕΡΤ-2, αμέσως μετά το επεισόδιο του «Τιμόθεου Κώνστα», είχαν προγραμματίσει για τις 23.15 να προβάλουν τη συναυλία της Ακαδημαϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας της Μόσχας!

Τι απίστευτη ειρωνεία. Να έχουμε νικήσει κοτζάμ υπερδύναμη, όπως ήταν τότε η Σοβιετική Ενωση, και το κρατικό μας κανάλι να δείχνει τη μοσχοβίτικη ορχήστρα. Τώρα θα σας γελάσουμε αν όντως έγινε η προβολή της συναυλίας γιατί απλά κανείς δεν ασχολήθηκε με το δεύτερο κρατικό κανάλι εκείνη τη μαγική βραδιά!

Ο ιστορικός τελικός καλάθι το καλάθι

Χάρη στην έμπνευση ενός νεαρού αθλητικού συντάκτη της εφημερίδας «Βραδυνή» είχε δημοσιευτεί πόντο με πόντο, καλάθι το καλάθι η πορεία του δραματικού τελικού με την πεντάλεπτη παράτασή του. Ετσι για την ιστορία, διαβάστε και κρατήστε στο αρχείο σας εκείνο το κείμενο:

Το μπουγέλο με σαμπάνιες και οι βουτιές στη θάλασσα

Σε ένα παραλιακό κλαμπ (ντισκοτέκ ήταν τότε της μόδας να λέγονται αυτά τα μαγαζιά) ξεφάντωσαν οι διεθνείς μας λίγες ώρες μετά την ανάδειξή τους ως πρωταθλητές Ευρώπης. Διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του Αγγελου Μενδρινού στο δικό μας «Ελεύθερο Τύπο» για το χαμό που έγινε με ατελείωτα μπουγελώματα με ό,τι υγρό υπήρχε. Σαμπάνιες, μπίρες, αναψυκτικά και κυρίως θαλασσινό νερό!

Οι διεθνείς, βρεγμένοι ως το κόκαλο και αφού το διασκέδασαν με την ψυχή τους, δεν δίστασαν κάποιοι από αυτούς να πέσουν με τα ρούχα στη θάλασσα, όπως ο Λιβέρης Ανδρίτσος. «Ωραία, το πρώτο μου μπάνιο», φώναζε ο παίκτης, που με τη δική του ψυχραιμία είχε πάει ο τελικός στην παράταση, πετυχαίνοντας τους τελευταίους πόντους της κανονικής διάρκειας.

Την ίδια ώρα στα ηχεία της ντισκοτέκ ακουγόταν στη διαπασών το τραγούδι-σήμα κατατεθέν της διοργάνωσης, το απόλυτα συμβολικό «Τhe Final Countdown» των «Europe», που αν διαβάσει κανείς τους στίχους, θα πιστέψει ότι γράφτηκε ειδικά για το Ευρωμπάσκετ. Το διέκοπτε μόνο ένα τραγούδι, που παιζόταν διαρκώς στα μεγάφωνα του ΣΕΦ, το «Eye of the Tiger» των «Survivor», που είχε γίνει γνωστό από την ταινία «Ρόκι 3». Κάπου ενδιάμεσα έμπαινε και ο δικός μας Διονύσης Σαββόπουλος με το «Ας κρατήσουν οι χοροί».

Κάποια στιγμή οι αποκαμωμένοι διεθνείς θέλησαν να επιστρέψουν στο ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η ομάδα σε όλη τη διάρκεια των αγώνων.

Εκεί λοιπόν, στη Γλυφάδα, είχε στηθεί ένα δεύτερο, ακόμη πιο τρελό πανηγύρι από τον κόσμο που συνέρρεε κατά χιλιάδες. Μπορεί να ήταν και 100.000 άτομα, κατά τις εκτιμήσεις της Αστυνομίας. Υποδοχή ηρώων με βεγγαλικά, κόρνες αυτοκινήτων, τύμπανα και ό,τι άλλο μπορούσε να προκαλέσει… υπερβολικό ήχο.
Με τα χίλια ζόρια οι διεθνείς μπήκαν στο ξενοδοχείο, αλλά πού να κοιμηθούν. Αλλωστε, κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ.

Γιατί το πανηγύρι δεν είχε στηθεί μόνο στη Γλυφάδα και στην παραλιακή. Η Ομόνοια, το Σύνταγμα, η Αθήνα, από άκρη σε άκρη όλη η Ελλάδα δεν είχε κλείσει μάτι εκείνο το βράδυ.

Το πριμ στους διεθνείς

Κάπου 100 εκατ. δραχμές μοιράστηκαν οι διεθνείς και το επιτελείο της Εθνικής. Ενα ποσό που προήλθε περισσότερο από τον ενθουσιασμό και την ανείπωτη χαρά της κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου και λιγότερο από «υποσχέσεις». Αρχικά η ΕΟΚ (η ελληνική ομοσπονδία) είχε πει στους διεθνείς ότι το πριμ θα έφθανε τα 30 εκατομμύρια δραχμές και η υπόσχεση αυτή τηρήθηκε από τη στιγμή που η διοργάνωση σημείωσε, εκτός των άλλων, και εισπρακτική επιτυχία.

Από εκεί και πέρα, το ίδιο βράδυ, ο εφοπλιστής Γιάννης Λάτσης πρόσφερε 28.000.000 δραχμές και 25.000.000 η Εθνική Τράπεζα!

Υπήρχαν αρκετές ακόμη προσφορές επωνύμων και ανωνύμων «χορηγών», που πλησίασαν τα 20.000.000 δραχμές. Ανάμεσά τους και ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού Γιώργος Βαρδινογιάννης  που πρόσφερε 4.000.000 δραχμές.

Τα ρεκόρ της διοργάνωσης

Το παιχνίδι της Σοβιετικής Ένωσης με την Γιουγκοσλαβία στην φάση των ομίλων του Ευρωμπάσκετ έμελλε να είναι και η τελευταία αναμέτρησή τους ως ενιαίες χώρες σε τελική φάση Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Οι Σοβιετικοί, μετά από ένα χορταστικό ματς, νίκησαν με 100-93.  Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και MVP του 25ου Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος αναδείχθηκε ο Νίκος Γκάλης με 296 πόντους (37 μ.ο) αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον «υιό» του «διαβόλου», τον αείμνηστο Μότσαρτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, Ντράζεν Πέτροβιτς με 22 πόντους μέσο όρο.

Οι Γιουγκοσλάβοι στον προημιτελικό με την Πολωνία έκαναν το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ παραγωγής πόντων στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ σημειώνοντας 128.

Ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν ο πρώτος blocker της διοργάνωσης με 43 ενώ κορυφαίος assistman αναδείχθηκε ο Παναγιώτης Γιαννάκης με 17.

Την καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης αποτελούσαν οι δικοί μας Γκάλης και Φασούλας,οι Σοβιετικοί Μαρτσουλιόνις και Βολκόφ και ο Ισπανός Χιμένεθ.