Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν κινδύνευσε σοβαρά από τη βόμβα που του έστειλαν πακέτο κάποιοι άγνωστοι αποστολείς στις 22 του μηνός, στο σπίτι του, σε προάστιο της Νέας Υόρκης, δυο 24ωρα προτού «λάβουν» ανάλογα δέματα οι υπόλοιποι «αριστερο-φιλελεύθεροι εχθροί του Τραμπ» (Ομπάμα, Χίλαρι, CΝΝ). Οι ειδικοί του FBI φωτογράφισαν το μηχανισμό, τον ανατίναξαν κι έδωσαν το δικαίωμα στο γιο του, Αλεξάντερ Σόρος, να ισχυριστεί ότι «βρίσκεται σε κίνδυνο η αμερικανική δημοκρατία». Αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν οφείλεται στην… τρακατρούκα που προοριζόταν για τον Σόρος, αλλά στη διαρκή περιστολή των ατομικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου με πρόσχημα την αντιτρομοκρατία, στην εξαφάνιση του κοινωνικού κινήματος Occupy από το σύμπλοκο υπηρεσιών ασφαλείας-Ουόλ Στριτ και στην επίθεση που δέχεται η δημόσια σφαίρα και ειδικά το αμερικανικό σύστημα Υγείας από τους Ρεπουμπλικανούς, κάτι που, παραδόξως, αφήνει ασυγκίνητο τον κατά τα άλλα απηνή εχθρό τους, Τζορτζ Σόρος.

Από το 1992 που έγινε παγκόσμια γνωστός ως «ο κερδοσκόπος που γκρέμισε τη στερλίνα», με ένα αριστοτεχνικό σορτάρισμα που του απέφερε 1 δισεκατομμύριο λίρες, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο ουγγρικής καταγωγής Αμερικανός δισεκατομμυριούχος κατορθώνει να βρίσκεται στον αφρό της επικαιρότητας.

«Ο Σόρος χρηματοδοτεί όλους τους ευρωβουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας», κατήγγειλε τις προάλλες ο νέος «λαϊκιστής» πρόεδρος της RAI, Μαρτσέλο Φόα, σε συνέντευξη στην ισραηλινή «Haaretz». Τα πικάντικα υλικά του στόρι (αντιευρωπαίος λαϊκιστής τεχνοκράτης, «παγκοσμιοποιητής» δισεκατομμυριούχος, εβραϊκής καταγωγής και εβραϊκή εφημερίδα) εξασφάλισαν στον Φόα τη δημοσιότητα που ήθελε.

Είκοσι και πλέον χρόνια πριν, όταν ξέσπασε η κρίση του 1997 στις ασιατικές τίγρεις που καταβύθισε μεταξύ άλλων το ταϊλανδέζικο μπαχτ, ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας, Μοχάμεντ Μαχατίρ, ανέφερε ονομαστικά μόνο τον Σόρος ανάμεσα στους «αδίστακτους κερδοσκόπους» που λεηλάτησαν τη Νοτιοανατολική Ασία και ζήτησε να απαγορευθεί με διεθνείς συνθήκες η «ανήθικη» κερδοσκοπία στην αγορά συναλλάγματος, δηλαδή ουσιαστικά να αφαιρεθεί από τον Σόρος η άδεια επαγγέλματος!

Αυτό που ξεχωρίζει τον 88χρονο επενδυτή από τους -σκέτα άπληστους- δισεκατομμυριούχους του Forbes και τον επίσης φιλάνθρωπο Μπιλ Γκέιτς της Microsoft, είναι ότι διαθέτει συνολικό ιδεολογικοπολιτικό όραμα για τον κόσμο.

Το αρχέτυπο της «ανοιχτής κοινωνίας» του φιλοσόφου Καρλ Πόπερ, τον οποίο ο Σόρος μελέτησε τη δεκαετία του ‘40 και του ‘50, αρχικά ως φοιτητής και μετέπειτα ως διδάκτορας του LSE, υπήρξε το θεμέλιο πάνω στο οποίο στήθηκε το αμφιλεγόμενο Open Society Foundation, μήτρα «χρωματιστών επαναστάσεων» στην Ανατολική Ευρώπη και εργαλείο υλοποίησης γεωπολιτικών εγχειρημάτων, όπως η διαχείριση του προσφυγικού, που δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 100 χώρες.

Από τις καταγγελίες για την ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ στη Μόρια, στην Ιταλία, στη Μεσόγειο ως τις πρόσφατες θεωρίες ότι ο Σόρος χρηματοδοτεί τα καραβάνια χιλιάδων προσφύγων από την Ονδούρα και τη Γουατεμάλα που κατευθύνονται στις ΗΠΑ, σαν αντίπραξη στο «μεξικανικό τείχος» του Τραμπ, υπάρχει ένας αδιόρατος ομφάλιος λώρος. Σαν να ξεφύτρωσε ένας «Κεντροαμερικανικός Διάδρομος» στο Μεξικό, πάνω που οι Γερμανο-αυστριακοί έκλεισαν τον «Βαλκανικό» στην Ειδομένη.

Ο Σόρος έχει πολλούς φίλους στις φιλελεύθερες ελίτ της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, αλλά ακόμη περισσότερους εχθρούς στα λαϊκά στρώματα και τις νέο-εθνικιστικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ανατολικής Ευρώπης, που διέπονται από «κυριαρχικό» (souverainiste) φρόνημα, που αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς και τους θεσμούς της «παγκοσμιοποίησης» (globalisme), τύπου Μακρόν, Μέρκελ και Ε.Ε., σαν κοινωνικό και πολιτικό αντίπαλο.

Από το 2015 ο Σόρος βρίσκεται σε ανοιχτό πόλεμο με τη Ρωσία, που έκλεισε τα εκεί ιδρύματά του, ενώ πρόσφατα αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία του Κεντρικού Πανεπιστημίου του στην Ουγγαρία, ύστερα από τον πολυετή πόλεμο που του έκανε ο Βίκτορ Ορμπαν (από τον 2012 τον είχε χαρακτηρίσει «ανεπιθύμητο» στην Ουγγαρία).

Εξ ορισμού ο κόσμος του Σόρος είναι μανιχαϊστικός, απέναντι στον ίδιο και την ατζέντα του υπάρχουν μόνο εχθροί και φίλοι.

Ο ιδρυτής του επενδυτικού Soros Fund Management, που υποστηρίζει ότι έγινε πλούσιος επειδή αναγνωρίζει τα λάθη του και διδάσκεται από αυτά, «μισεί» τους Ρεπουμπλικανούς (Μπους, Τραμπ) και στηρίζει με τη φήμη και το χρήμα του κάθε προεδρική καμπάνια των Δημοκρατικών, ιδίως της Χίλαρι Κλίντον και του Μπαράκ Ομπάμα.

Είναι σφοδρός πολέμιος του Brexit και προσπαθεί ανοιχτά να το ανατρέψει, δωρίζοντας μάλιστα πρόσφατα 400.000 λίρες στη σχετική καμπάνια στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στις κατηγορίες ότι με τα «φιλανθρωπικά-εκπαιδευτικά» ιδρύματά του λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός της Δύσης και του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, υποδαυλίζοντας «πορτοκαλιές επαναστάσεις» σε Ουκρανία, Γεωργία, αλλά και στην ίδια τη Ρωσία, ο Σόρος απαντά ότι η δράση του στην Ουγγαρία και την Ουκρανία ξεκίνησε… πριν από την πτώση του κομμουνισμού, τη δεκαετία του ΄80. Η γκορμπατσοφική «περεστρόικα» είχε πράγματι στρώσει το έδαφος σε ανάλογα εγχειρήματα.

Η κρίση της ευρωζώνης τον ανησύχησε ιδιαίτερα και εξακολουθεί να φοβάται πως η Ε.Ε. κινδυνεύει να αποσυντεθεί. Δεν φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαίτερα το ότι αποτελεί τον αγαπημένο στόχο των θεωριών συνωμοσίας, έτσι κι αλλιώς αισθάνεται τόσο ισχυρός, που οι επιθέσεις του Ορμπαν, του Σαλβίνι, του Καμμένου και άλλων δεν τον αγγίζουν. Στο βάθος δεν αποκλείεται να θεωρεί τον εαυτό του μέγα οραματιστή και αναμορφωτή του ανθρώπινου πεπρωμένου, περίπου σαν τον ισχυρό άνδρα της Goldman Sachs, Ρόναλντ Μπλανκφάιν, που κάποια στιγμή, μεθυσμένος από την τρομακτική ισχύ του, υπαινίχθηκε ότι εκτελεί… θεϊκή αποστολή. Εξ ου και κάποια «θεολογικά» πονήματα που έχουν γραφτεί γι’ αυτόν. «Σόρος: Η ζωή και τα έργα ενός μεσσιανικού δισεκατομμυριούχου» (του Μάικλ Κάουφμαν, 2002) και «Μετατρέποντας τα δολάρια σε αλλαγή», άρθρο του Ουίλιαμ Σόουκρος στο «ΤΙΜΕ», Σεπτέμβριος 1997).

Οπως αναμενόταν, ο Σόρος αποτελεί ένθερμο υποστηρικτή της συμφωνίας των Πρεσπών και της ένταξης της ΠΓΔΜ σε Ε.Ε.-ΝΑΤΟ. Σε πλήρη αρμονία με το δίδυμο Τσίπρα-Κοτζιά, ο γιος του, Αλεξάντερ Σόρος, τη χαρακτήρισε ως «μεγάλη ευκαιρία» εξομάλυνσης της κατάστασης στην περιοχή. Στα Σκόπια όμως υπάρχει και το κίνημα SOS (Stop Operation Soros) που ζητά να μπει φραγμός στο «μονοπώλιο δράσης» των ΜΚΟ του Σόρος στη γειτονική χώρα, κατηγορώντας τον ότι έχει ρίξει πολλά λεφτά και ανθρώπους για να προκαλέσει «βίαιες διεργασίες» στην κοινωνία.

Ο Γκιόργκι Σβαρτς δεν αγάπησε ποτέ καμία πατρίδα, παρά μόνο το… χρήμα

Ο Τζορτζ Σόρος γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1930 στη Βουδαπέστη με το όνομα Γκιόργκι Σβαρτς, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Για να προστατευθεί από το κύμα αντισημιτισμού ο πατέρας του μετέτρεψε το γερμανικό Σβαρτς σε Σόρος, που σημαίνει στα ουγγρικά «ο επόμενος στη σειρά, ο διάδοχος».

Αφού επιβίωσαν από τον πόλεμο μετανάστευσαν το 1947 στο Λονδίνο, όπου ο Σόρος σπούδασε οικονομικά και τελειοποίησε τη γνώση του στη διεθνή γλώσσα εσπεράντο, σημάδι ότι στο βάθος δεν ταυτίστηκε ποτέ με καμιά πατρίδα ή έθνος.

Η επενδυτική του δραστηριότητα στην Αμερική ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄70 και στέφθηκε με τόση επιτυχία, ώστε να γίνει ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Πέρυσι δώρισε 18 δισ. δολάρια από την περιουσία του σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και κράτησε «μόνο» 8 δισ., που αρκούν για να ζήσουν πλουσιοπάροχα και τα πέντε παιδιά του. Τα τρία τα απέκτησε από την πρώτη του γυναίκα, την ορφανή Γερμανίδα… προσφυγοπούλα Αναλίζε Βίτσακ, με την οποία νυμφεύθηκαν το 1960 και πήραν διαζύγιο το 1983. Ηταν τέσσερα χρόνια μικρότερή του και μολονότι δεν ήταν Εβραία οι γονείς του την αγάπησαν επειδή είχε ζήσει κι αυτή ξεριζωμό. Με την κατά 25 χρόνια νεότερη, δεύτερη γυναίκα του, Σούζαν Βέμπερ, παντρεύτηκε το 1983 και χώρισε το 2005, αφού απέκτησε άλλα δύο παιδιά. Για τρίτη και τελευταία φορά ο γηραιός πλέον Σόρος παντρεύτηκε το 2013, την κατά… 42 χρόνια μικρότερή του Αμερικανο-γιαπωνέζα Ταμίκο Μπόλτον, με την οποία συνδεόταν από το 2008.

Με πληθώρα βραβεύσεων για τη δράση και το έργο του από αμερικανικά και ουγγρικά (προ Ορμπαν) ιδρύματα, ο Σόρος αναμίχθηκε ακροθιγώς στην αθλητική πιάτσα. Επένδυσε σε κάποιες ομάδες αμερικανικού ποδοσφαίρου και μπέιζμπολ και το 2012 απέκτησε το 1,9% των μετοχών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η προσπάθειά του να αγοράσει τη Ρόμα το 2008 δεν ευοδώθηκε.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]