ΤΙΣ ίδιες ημέρες θα διεξάγεται η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, όπου θα αποφασιστεί αν και πότε θα στηθούν νέες εσωκομματικές κάλπες για ανάδειξη προέδρου, μόλις έναν χρόνο από την εκλογή Κασσελάκη. Οποια κι αν είναι η απόφαση, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα επόμενα επεισόδια του εσωκομματικού πολέμου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα όπλα έχουν βγει από τα θηκάρια και τα άπλυτα έχουν βγει στη φόρα μέσα σε ένα σκηνικό που θυμίζει δεύτερης κατηγορίας καλοκαιρινή επιθεώρηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε λίγο καιρό μπορεί να έχει κάποιον άλλον πρόεδρο ή να έχει οδηγηθεί σε νέα διάσπαση. Το πρόβλημα της Κουμουνδούρου, όμως, είναι βαθύτερο και περιγράφεται από τη λαϊκή ρήση πως «η φτώχεια φέρνει γκρίνια». Η πολιτική χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αιτία του ανελέητου κομματικού εμφυλίου. Το «μνημόνιο» διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ φέρει τις υπογραφές του Στέφανου Κασσελάκη, του Αλέξη Τσίπρα και του Παύλου Πολάκη. Οι εποχές έχουν αλλάξει, η χώρα έχει επιστρέψει στην κανονικότητα και πια δεν κόβουν εισιτήρια ο τοξικός λαϊκισμός, η καταστροφολογία και οι φαντασιακές λύσεις. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταρρεύσει στο 14%, γι’ αυτό και σύντομα θα έχει επιστρέψει στα μονοψήφια ποσοστά, όπου βρισκόταν επί δεκαετίες.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν γκρίνια και αναταραχή. Το κόμμα βρίσκεται σε διαδικασία ανάδειξης νέου προέδρου, καθώς, παρά τα μεγάλα λαϊκιστικά λόγια, δεν κατάφερε να αποκομίσει πολιτικά κέρδη στις ευρωεκλογές. Η στροφή προς τη συριζοποίηση, η στείρα αντιπολιτευτική τακτική, η επιμονή σε πολιτικές της δεκαετίας του ’80 και η ανυπαρξία αντιπροτάσεων δείχνουν ότι είναι απίθανο να καταφέρει να παίξει τον ρόλο αντίβαρου στην κυβέρνηση, ακόμα κι αν βρεθεί στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων.

ΑΠΟ εκεί και πέρα εντός και εκτός Κοινοβουλίου υπάρχουν μικρά κόμματα διαμαρτυρίας, που κινούνται στην Ακροαριστερά και την Ακροδεξιά. Αλλα ασκούν τυφλή αντιπολίτευση και άλλα διακινούν ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας για οτιδήποτε συμβαίνει στη χώρα.

ΑΒΥΣΣΟΣ χωρίζει την κυβέρνηση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτό, βέβαια, κάνει ακόμα πιο δύσκολο το κυβερνητικό έργο, καθώς δεν υπάρχει πολιτική πίεση. Μοναδικός αντίπαλος είναι τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών. Μετά την επώδυνη εποχή των Μνημονίων, η Ελλάδα έχει κάνει σημαντικά βήματα προς τα εμπρός κατά την πενταετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν βρέχει λεφτά ούτε έχουμε γίνει χώρα-μοντέλο. Προφανώς και έχουν υπάρξει κυβερνητικές αστοχίες. Εχουν, όμως, υλοποιηθεί μεγάλες αλλαγές. Η χώρα έχει αποκτήσει δημοσιονομική σταθερότητα και βρίσκεται σε σταθερή αναπτυξιακή τροχιά. Βήμα βήμα τα εισοδήματα αυξάνονται και οι φόροι μειώνονται. Εφαρμόζονται εμβληματικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος. Κατασκευάζονται μικρά και μεγάλα δημόσια έργα σε κάθε γωνιά της χώρας. Η Ελλάδα του 2024 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του 2019. Η κυβέρνηση οφείλει να επιμείνει στην υλοποίηση του προγράμματός της, ώστε η Ελλάδα του 2027 να είναι πολύ καλύτερη και από την Ελλάδα του 2024.