Η περίοδος που ορίζεται ως Γ’ Ελληνική Δημοκρατία χαρακτηρίζεται από το μεγάλο ποιοτικό άλμα της διακυβέρνησης του τόπου με κατασταλαγμένα και σύγχρονα συνταγματικά και νομικά εργαλεία. Παράλληλα, όμως, έχει κηλιδωθεί και από μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες, εν ολίγοις, ατομικά συμφέροντα έχουν μετατρέψει κρατικές και δημόσιες λειτουργίες σε μηχανισμούς προσπορισμού οικονομικού οφέλους.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ, εν εξελίξει, υπόθεση είναι αυτή στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου. Η υπόθεση άρχισε να ξετυλίγεται μετά την καταγγελία ενός υπαλλήλου, υπεύθυνου βραχυχρόνιων μισθώσεων, που τον περασμένο Ιούνιο δέχθηκε μαφιόζικη επίθεση με σφυρί μέσα στην αυλή του σπιτιού του. Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτονται όλο και περισσότερες λεπτομέρειες. Ο τρόπος δράσης τους παραπέμπει σε υποσύστημα οργανωμένου εγκλήματος, σαν αυτά που βλέπουμε σε τηλεοπτικές σειρές και μάλιστα με πολλά επεισόδια.

Η διαφθορά σε όλα τα κοινωνικά – πολιτικά συστήματα δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν έχει το κατάλληλο υπόστρωμα ελλείψεων και αναποτελεσματικότητας, τις οποίες αναλαμβάνει να θεραπεύσει σε ένα παράλληλο και παράνομο σύστημα. Το χτύπημα αυτών των συστημάτων συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ο ρόλος των πολιτών –είτε θυμάτων είτε αυτοπτών μαρτύρων της δράσης διεφθαρμένων δημόσιων λειτουργών- είναι σημαντικός και διαρκής, καθώς το έγκλημα πάντα θα βρίσκει τρόπους επιβίωσης. Το είχε πει, άλλωστε, και ο Καρλ Μαρξ: «Θα υπήρχαν τόσο καλοί κλέφτες αν δεν υπήρχαν τόσο καλές κλειδαριές;»…