«Η Συνθήκη της Λωζάνης λέει: ‘Υπάρχουν 23 νησιά, δεν μπορούν να εξοπλιστούν’. 16 από αυτά έχουν εξοπλιστεί. Όταν το λέμε αυτό, οι άνθρωποι (σ.σ. Έλληνες) λένε ότι ‘μας απειλούν’. Τα εξοπλίσατε, κάνατε λάθος. Μετά σηκώνονται και το λένε πρόκληση. Πραγματοποιούν εορταστικές εκδηλώσεις στη Χίο, στη Σάμο, στις Οινούσσες ‘μέσα στο στόμα μας’», ισχυρίστηκε ο Χουλουσί Ακάρ.

«Αυτό είναι πρόκληση. Αν αυτά δεν είναι πρόκληση, τί είναι; Είπαμε να μιλήσουμε και να διαπραγματευτούμε με ειρηνικούς τρόπους και μεθόδους. Υπάρχουν οι συνομιλίες των υπουργείων Εξωτερικών, από την άλλη πλευρά υπάρχουν συνομιλίες αποκλιμάκωσης εντός του ΝΑΤΟ. Οι άνθρωποι δεν έρχονται στη συνάντηση», πρόσθεσε.

«Υπάρχουν επίσης συναντήσεις για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ των υπουργείων Άμυνας. Πραγματοποιήσαμε 3 τέτοιες συναντήσεις και περιμένουμε τους Έλληνες γείτονές μας για την 4η συνάντηση. Μιλάμε για διεθνές δίκαιο, μιλάμε για σχέσεις καλής γειτονίας, μιλάμε για διάλογο. Πρέπει να δουν ότι δεν θα φτάσουν πουθενά με τις προκλητικές ενέργειες και τις ρητορικές».

«Ούτε στην ιστορία ούτε σήμερα, υπάρχει νησί με 6 μίλια χωρικών υδάτων και 10 μίλια εναέριου χώρου. Το κολυμβητήριο της Στρατιωτικής Σχολής είναι 2 χιλιάδες μέτρα μακριά. Το Καστελόριζο βρίσκεται σε απόσταση 1950 μέτρων. Είναι τόσο κοντά. Ζητούν θαλάσσια ζώνη 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων για αυτό το νησί των 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Από την άλλη, εργάζονται για νέες συμμαχίες. Είμαστε ήδη σε συμμαχία, τί ψάχνετε;», αναρωτήθηκε ο Τούρκος υπουργός.

Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας, Οζάι Σεντίρ, ρώτησε τον Τούρκο υπουργό Άμυνας εάν η ισορροπία στο Αιγαίο θα αλλάξει υπέρ της Ελλάδας με την αγορά των γαλλικών πολεμικών αεροσκαφών Rafale.

«Υπάρχει ένας ενθουσιασμός για εξοπλισμούς στην Ελλάδα με την ενθάρρυνση κάποιων χωρών. Υπάρχει μία δυναμική. Εμείς κοιτάζουμε τη δουλειά μας. Αλλά πάντα λέμε ότι αυτές είναι μάταιες προσπάθειες», απάντησε ο Ακάρ.

Τέλος όσον αφορά την εμπλοκή της Τουρκίας στη Λιβύη, ο Χουλουσί Ακάρ τόνισε:

«Η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης έγραψε επιστολές σε πέντε χώρες και στο ΝΑΤΟ, ζητώντας βοήθεια. Ο πρόεδρός μας ήταν ο μόνος που έδωσε θετική απάντηση κι έτσι προέκυψε ένα περιβάλλον πολιτικής λύσης. Κανείς δεν ήταν κοντά εκείνη την ώρα. Έπειτα άρχισαν να έρχονται όλοι στην Τρίπολη. Νιώθουν μεγάλη εκτίμηση για την Τουρκία εκεί. Λέμε ‘η Λιβύη ανήκει στους Λίβυους’ και θέλουμε μια ειρηνική Λιβύη. Οι συνομιλίες και οι διαπραγματεύσεις μας συνεχίζονται».