Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*
Αυτό μάλιστα έχει φανεί έντονα τα τελευταία χρόνια, αφού στην πρεσβεία τους στο Νέο Ψυχικό προχώρησαν σε ενίσχυση του γραφείου του ακολούθου άμυνας, με ανάληψη καθηκόντων από σμήναρχο, ενώ προ δύο μηνών έστειλαν 4 αεροσκάφη F-16 στην Κρήτη, τα όποια στάθμευσαν στα Χανιά και πραγματοποίησαν διάφορες ασκήσεις, ενώ συγκέντρωναν πληροφορίες για το μέτωπο της Λιβύης.
Η ενίσχυση των διμερών επαφών λαμβάνει χώρα σε μία χρονική στιγμή που τα Εμιράτα εμπλέκονται σε πολλά μέτωπα (Υεμένη-Σομαλία-Λιβύη-Κέρας της Αφρικής κ.λπ.) -όχι πάντοτε με στρατιωτική επιτυχία- αλλά δραστηριοποιούνται επίσης στα Βαλκάνια με επίκεντρο των πολυποίκιλων οικονομικών δραστηριοτήτων το Βελιγράδι.
Βασικό συστατικό της εξωτερικής πολιτικής των Εμιράτων είναι η έντονα αντι-τουρκική θέση στα «καυτά» μέτωπα της Συρίας και της Λιβύης, όπου εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα άνοιξαν εκ νέου την πρεσβεία τους στη Δαμασκό, ενεργοποίησαν κάποιες επαφές με Κούρδους πολιτοφύλακες ανατολικά του Ευφράτη, ενώ παρά τις αποτυχίες του πολέμαρχου Χαφτάρ στη δυτική Λιβύη (την άνοιξη του 2020) εξακολουθούν να τον υποστηρίζουν στρατιωτικά και οικονομικά (ειδικά σε drones). Επιπλέον μετά την καθοριστική στρατιωτικο-συμβουλευτική συνδρομή της Αγκυρας στην επικράτηση των Αζέρων σε βάρος των αρμενικών δυνάμεων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ στον νότιο Καύκασο άρχισαν να δείχνουν και προς τα εκεί ενδιαφέρον και κυρίως στον ρόλο των τουρκικών μη-επανδρωμένων αεροσκαφών στα σύγχρονα πεδία μάχης.
Ελλάδα και ΗΑΕ υπέγραψαν συμφωνία αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής σε τυχόν επιθετική ενέργεια της Αγκυρας. Τη συμφωνία υπέγραψαν οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, ενώ οι σχετικές διεργασίες είχαν ξεκινήσει αμέσως μετά την πρώτη επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στα Εμιράτα.
Επιμένει ο Φιντάν: «Το θέμα δεν είναι μόνο το Αιγαίο, αλλά και η στρατιωτικοποίηση των νησιών»
Βάσει της διμερούς συμφωνίας οι δύο χώρες δεσμεύονται να συμβάλλουν στην άμυνα και τη διατήρηση της ασφάλειας, της κυριαρχίας, της ενότητας, της προστασίας και της εδαφικής ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Ελλάδας αντιστοίχως, στον βαθμό του εφικτού και όπου είναι πρακτικά δυνατό. Με άλλα λόγια είναι μία ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, που όμως απαιτεί ανάλυση, γιατί οι δύο χώρες δεν έχουν κoινά σύνορα.
Ομως είναι σημαντικό και το γεγονός ότι μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ συνδέεται στρατιωτικά με ένα κράτος του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, το οποίο από το 2004 συνεργάζεται με την Ατλαντική Συμμαχία στα πλαίσια της λεγόμενης Πρωτοβουλίας της Κωνσταντινούπολης.
Για την υλοποίηση της συμφωνίας θεσμοθετούνται τακτικές διαβουλεύσεις σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών και προβλέπεται η σύσταση Ανώτατης Κοινής Επιτροπής μεταξύ των δύο χωρών.
Παράλληλα τίθενται οι βάσεις που θα επιτρέψουν(;) τη στάθμευση στρατιωτικών δυνάμεων της μιας χώρας στο έδαφος της άλλης, καθώς και την ανταλλαγή διαβαθμισμένων πληροφοριών για ζητήματα Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. ενώ πέραν του στρατιωτικού τομέα οι δύο χώρες θα προωθήσουν τις σχέσεις στους τομείς του τουρισμού, του πολιτισμού, του κυβερνοχώρου και της ενέργειας.
Επιπρόσθετα βαίνει προς θετική έκβαση η συμφωνία της χώρας μας με τα ΗΑΕ για την εκπαίδευση τεχνικών της πολεμικής αεροπορίας των Εμιράτων στην ΕΑΒ (θα νοικιαστεί χώρος για δέκα χρόνια, ενώ θα κατασκευαστούν ειδικές εγκαταστάσεις για τη διαμονή τους στο Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων στον Αυλώνα που ως γνωστόν είναι από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα στη νότια Ευρώπη).
Τη συγκεκριμένη συμφωνία είδαν αρνητικά διάφορες χώρες μεταξύ των οποίων η Τουρκία, το Κατάρ, το Πακιστάν και η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης.
*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής