Ο πυροσβέστης Παναγιώτης Νίκας μόλις στα 55 του χρόνια έφυγε το 2011 από τη ζωή προδομένος από την καρδιά του, αφήνοντας πίσω του έναν άξιο αντικαταστάτη, τον γιο του Κώστα. Αυτές τις ημέρες, ο Κώστας Νίκας, μαζί με Ελληνες συναδέλφους του, δίνουν ηρωικό αγώνα, αναζητώντας επιζώντες στα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο φονικός σεισμός στην Τουρκία.
Μάλιστα, στην πόλη Χατάι, ο Κώστας Νίκας μαζί με τον επικεφαλής Δημήτρη Ρούπα ανέσυραν ζωντανό μέσα από τα ερείπια ένα 7χρονο κορίτσι. Ο Νίκας έστησε τα υποστυλώματα και κατάφεραν να συρθούν αρχικά στην 8χρονη Φατμά, η οποία όμως εξέπνευσε κατά την επιχείρηση διάσωσης. Την ώρα που προσπαθούσαν να την ανασύρουν άκουσαν την αδερφή της, Αϊρίν, την οποία και κατάφεραν να βγάλουν ζωντανή. Συνολικά οι Ελληνες διασώστες έσωσαν από την κόλαση πέντε άτομα.
Ο Κώστας Νίκας, αν και αποφοίτησε από τη Σχολή Ικάρων, επέλεξε τελικά με το πτυχίο του πολιτικού μηχανικού να υπηρετήσει στο Πυροσβεστικό Σώμα. Οσοι τον γνωρίζουν μιλάνε για έναν άνθρωπο «που πάνω από όλα βάζει τον άνθρωπο» και που άξια συνεχίζει την προσφορά του πατέρα του.
«Μικρόβιο»
«Εχω πει άπειρες φορές ότι το επάγγελμα του πυροσβέστη είναι ένα… μικρόβιο που εισέρχεται στον οργανισμό μας και εκκολάπτεται μέσα μας για όσο χρονικό διάστημα υπηρετούμε το ένδοξο Πυροσβεστικό Σώμα ή μάλλον διά βίου» έγραψε συνάδερφός του στο Facebook.
«Το… μικρόβιο τούτο είναι ισχυρότατο όταν μεταφέρεται από τους γονείς στα παιδιά τους και μεταφράζεται σε υπέρτατα παράδειγμα ανδρείας και προσφοράς στον συνάνθρωπο… Βλέποντας σήμερα την εικόνα του φίλου μου πυραγού Nikas Konstantinos να συμμετέχει στην επιτυχή διάσωση νεαρού παιδιού στην Αντιόχεια της Τουρκίας, θυμήθηκα την εικόνα του πατέρα του, αείμνηστου στρατηγού Παναγιώτη Νίκα στον σεισμό του Αιγίου και τη διάσωση του μικρού τότε Ανδρέα».
Σήμερα, κάθε ανθρώπινη ζωή που κερδίζεται μέσα από τον όλεθρο του σεισμού στη Τουρκία δικαιώνει τις ηρωικές προσπάθειες των ανδρών της ΕΜΑΚ. Σκορπίζει δάκρυα χαράς, ελπίδα.
Οπως είχε συμβεί και στον σεισμό του Αιγίου. Τότε ο Παναγιώτης Νίκας (επιχείρησε ακόμη σε πολλές πυρκαγιές αλλά και στη Ρικομέξ, μετά τον σεισμό της Αθήνας το 1999) δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τη συγκίνησή του και ξέσπασε σε λυγμούς όταν κατάφερε να βγάλει ζωντανό τον μικρό Ανδρέα από τα χαλάσματα. Επί 44 ολόκληρες ώρες έσκαβε, φώναζε, αστειευόταν με το παιδί για να το κρατήσει στη ζωή. Για την προσφορά του του απονεμήθηκε τιμητικό μετάλλιο ανδραγαθίας.
«Φέρτε μου επιτέλους μια κόκα κόλα και ένα σουβλάκι» έλεγε στους άνδρες της ΕΜΑΚ ο 8χρονος Ανδρέας. Εκείνοι για να του δώσουν περισσότερο κουράγιο του υποσχέθηκαν ότι θα του κάνουν δώρο ένα ποδήλατο. «Το ποδήλατο που λέτε ότι θα μου φέρετε απέξω, θέλω να είναι πράσινο», συνέχιζε ο Ανδρέας, κατευθύνοντας τους διασώστες: «Μη χτυπάτε εκεί, πέφτουν πάνω στο κεφάλι μου σκόνες…».
Ο Ανδρέας Μπογδάνος έχει μεγαλώσει. Εχει σπουδάσει στο Τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) Αθηνών και αποφεύγει να κάνει δηλώσεις για την περιπέτεια που έζησε. Μια περιπέτεια από την οποία βγήκε πιο δυνατός. Μάλιστα, όπως είχε πει από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε για πέντε ημέρες, «δεν φοβάμαι, τώρα έγινα άνδρας».
Ροή Ειδήσεων 
