της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Η Κύπρος, ωστόσο, δεν μπορεί να μπει στη διαδικασία επίλυσης του εθνικού ζητήματος με λύση ανάγκης. Δυστυχώς, ο πέλεκυς στον οποίο είχε συναινέσει ο Μακάριος, προκρίνοντας ακόμα και μέσω των “13 σημείων” του, ήταν το έρεισμα που πατάνε όλα τα κράτη και κυρίως μετά την εισβολή του 1974.

Τα “13 σημεία” του Μακαρίου το Νοέμβριο του 1963 άνοιγαν τις πύλες ήδη από τότε της διζωνικής -δικοινοτικής ομοσπονδίας. Όμως, όπως ανέφερε και ο Έλληνας ΥπΕξ, κ. Γιώργος Γεραπετρίτης από την Κύπρο, ενόσω υπάρχουν κατοχικά στρατεύματα δεν μπορεί να υπάρξει καμία επίλυση του ζητήματος.

Και παρά το γεγονός ότι από το διεθνή παράγοντα κρίνεται ως μόνη η λύση της διζωνικής- δικοινοτικής ομοσπονδίας, η ελληνική και η κυπριακή πλευρά οφείλουν να καταθέσουν τόσο στη Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ όσο και το Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση ένα νέο σχεδιασμό διαμόρφωσης “συντεταγμένων” που θα αφορά μία βιώσιμη λύση τόσο για το ίδιο το Κράτος -Κύπρος σε πολιτειακή βάση όσο και την περαιτέρω ανάπτυξή του ως μέλος περιφερειακών και διεθνών οργανισμών.

Εκτός του γεγονότος ότι μία διζωνική- δικοινοτική ομοσπονδία θα αποτελέσει μία σαθρή πολιτειακά οντότητα, καθώς ανά πάσα στιγμή υπάρχει περίπτωση να ξαναζήσουμε ένα νέο 1974, δηλαδή μία νέα εισβολή (ακόμα και τώρα που η Κύπρος έχει μπει στον στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ), συγχρόνως δε, ανοίγει με έμμεσο τρόπο η ευρωπαϊκή πόρτα για την Τουρκία, καθώς η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και αντί της διζωνικής- δικοινοτικής επίλυσης ποιο σχέδιο θα μπορούσε να προκριθεί για το εθνικό μας ζήτημα; Η Κύπρος να γίνει η Κωνσταντινούπολη του 1920. Μα θα αντιτείνει κάποιος, είναι δυνατόν ένα κυρίαρχο Κράτος να τεθεί υπό έμμεση επίβλεψη ενός οργανισμού εν προκειμένω του ΟΗΕ; Το 1920, η Κωνσταντινούπολη ήταν ουδέτερο έδαφος υπό την “κηδεμονία” της Κοινωνίας των Εθνών.

Φυσικά, δεν είναι μία εύκολη πρόταση, καθώς ενδεχομένως να υπάρξουν αντιδράσεις από τις ΗΠΑ μια και η Κύπρος έχει μπει στο σχεδιασμό τους για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, όπως επίσης ας μην ξεχνάμε ότι ένα κράτος για να είναι μέλος ενός διεθνούς οργανισμού, πρέπει να είναι κυρίαρχη οντότητα.

Η Κύπρος θα απολαμβάνει όλα τα προνόμια ενός κυρίαρχου πολιτειακά κράτους, όμως στη θέση των τριών εγγυητριών δυνάμεων, που εξάλλου ανάφερε στην πρόσφατη επίσκεψή του στο νησί μετά την ανάληψη των νέων καθηκόντων του, ο κ.Γεραπετρίτης, αποτελούν ό,τι πιο υποτιμητικό για ένα κυρίαρχο Κράτος, οι μοναδικές “εγγυήσεις” διασφάλισής της να είναι δύο οργανισμοί, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΗΕ, δηλαδή δύο θεσμικοί μηχανισμοί με συγκεκριμένες νομικές δικαιοδοσίες.

Συγχρόνως, αυτό που θα γράψω, ισχύει και για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση που θα κάνει το βήμα, αναλαμβάνοντας το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος και θα θεσπίσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για τις γυναίκες, θα είναι το πρώτο μήνυμα ότι ο Ελληνισμός σκέφτεται πολύ σοβαρά την επιβίωσή του. Και ειδικά στην Ελλάδα, πρέπει να θεσπιστεί και η υποχρεωτική θητεία των αγοριών στα 18. Με διαρκή ωστόσο εκπαίδευση μέχρι τα 40 έτη για άνδρες και γυναίκες.

Εάν θέλουμε να επιβιώσουμε, πρέπει να γίνουμε Ισραήλ. Στο Ισραήλ θεωρούν πολύ φυσιολογικό λχ ο Καθηγητής Πανεπιστημίου παράλληλα να είναι και “στρατιώτης”… Εδώ ακόμα χρησιμοποιούμε την καραμέλα του “μιλιταρισμού”.

Κι όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε όχι μόνο ως Κράτος, αλλά ως Έθνος, το πρώτο βήμα είναι από την εκπαίδευση και γενικά την Παιδεία μας όχι απλά να φύγει η “αριστερίλα” που με απαράδεκτο τρόπο μετά το 1981 κατατρώει τη συνείδηση του Νεοέλληνα, αλλά τον έχει αποχαυνώσει και μετατρέψει σε ανθελληνικό ον. Ο κ. Πιερρακάκης θα πρέπει να αλλάξει τα βιβλία σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τα οποία θα επικεντρώνονται σε έναν υγιή εθνοκεντρισμό.

Κι όταν λέμε ΥΓΙΗ εθνοκεντρισμό, χωρίς εξάρσεις υποτίμησης του ξένου, να παρέχεται η γνώση της Εθνολογίας των Λαών της Μεσογείου και των Βαλκανίων, της ελληνικής προσφοράς στη Διεθνή και Ευρωπαϊκή Ιστορία και των γεγονότων αυτών (ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ) που οδήγησαν Ελλάδα και Τουρκία μέχρι σήμερα να ζούνε ΕΧΘΡΙΚΑ (και να μην φοβόμαστε τις λέξεις) στην ίδια γειτονιά. Στα βιβλία του Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου δεν νοείται να μην υφίστανται κεφάλαια ολόκληρα για τις γενοκτονίες που έχει υποστεί το ελληνικό έθνος μέχρι το 1974.

Και να πούμε και κάτι… Όπως οι αμυντικοί εξοπλισμοί κάθε άλλο παρά σημαίνουν πόλεμο (αλλά ισχύς και εμπόδιο σε αυτόν που μας αντιμετωπίζει εχθρικά), έτσι ακριβώς και η γνώση της Ιστορίας μας και της Εθνολογίας μας δεν σημαίνουν άκρατο εθνικισμό. Αντίθετα σημαίνουν, έναν ώριμο λαό που επειδή γνωρίζει ποιος είναι, μαθαίνει να σέβεται τον ξένο και τον γείτονα και δεν ζει με φοβικά και εθνικιστικά σύνδρομα.

Προσωπικά, η γνώση που αποκόμισα από τις πανεπιστημιακές σπουδές μου για την Εθνολογία των λαών που ζούνε στη γειτονιά μου, με έκαναν να σέβομαι τους Άραβες, να εκτιμήσω το φυλετικό πολιτισμικό τους αποτύπωμα και να ερμηνεύω στα καθαρά πλαίσια της επιστήμης και χωρίς ίχνος παρωπιδισμού το Ισλάμ.

Τα παιδιά στο σχολείο πρέπει να μάθουν την πραγματικότητα, την ελληνική ιστορία και το θρήσκευμα της χώρας μας, πυλώνες του αξιακού πολιτισμού μας στις πραγματικές τους διαστάσεις και όχι με εξωραϊσμούς και σε πλαίσια “συμπλευσης” και παραλληλισμού με άλλες θρησκείες και εθνικές ιστορίες.

Για εμένα ως Ελληνίδα, για να αντιληφθούμε τι σημαίνει Αιγαίο και Κύπρος για τα κυριαρχικά και εθνικά μας δικαιώματα και πώς αυτά προστατεύονται, δεν είναι αυτά τα πολιτικάντικα που συχνά ακούμε. Και στην πραγματικότητα ο μέσος Έλληνας μια και δεν έχει την επιστημονική γνώση Διεθνούς Δικαίου, είναι πολύ δύσκολο να σταθμίσει, εάν ό,τι ακούει είναι αερολογίες και σε ποιο βαθμό και κάτω από ποιο πλαίσιο (νομικό, θεσμικό, πολιτικό) εφαρμόζονται ή μπορούν να εφαρμοστούν. Γιατί πολύ απλά δεν έχει γνώση της Ιστορίας του (πολιτικής και διπλωματικής). Και φυσικά, από το Δημοτικό και εν συνεχεία στο Γυμνάσιο με πολύ κατανοητό τρόπο πρέπει να μπει η διδασκαλία του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, σε δεύτερο φυσικά χρόνο.

*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).

Ειδήσεις σήμερα

Μηχανογραφικό 2023: Ξεκινά η υποβολή του από σήμερα – Βήμα βήμα η διαδικασία

Φωτιά στο Αλιβέρι: Οριοθετημένη περιμετρικά χάρη στα εναέρια – Συνελήφθη 75χρονος

Καιρός: Έρχεται ισχυρός καύσωνας στη Μεσόγειο ακόμη και με 45άρια – Τι θα γίνει με την Ελλάδα