Η Τουρκία πολύ απλά και κυρίως πολύ έξυπνα έκανε “ολόκληρη καριέρα στο Μεταναστευτικό” σε σημείο μάλιστα, που η αμυντική βιομηχανία της να κινείται με ταχύτατους ρυθμούς εξαιτίας των δυτικών χρηματοδοτήσεων που αντί να πηγαίνουν στο υπουργείο Εσωτερικών της και να διοχετεύονται στη διαβίωση των μεταναστών-προσφύγων εκτός των υπολοίπων υποχρεώσεών της- αντίθετα πήγαιναν στο υπουργείο Άμυνας της χώρας.

Χθες, ο υπουργός Εσωτερικών της γείτονος ανακοίνωσε ότι 7.621 Σύροι πρόσφυγες πέρασαν μέσα σε 5 μέρες τα σύνορα του τουρκικού κράτους, επιστρέφοντας στη χώρα τους. Αυτό που οφείλουμε να πούμε εμφατικά και σε όλους τους τόνους είναι, ότι το ίδιο το τουρκικό Κράτος δείχνει επί της ουσίας στη Δύση και κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση τι πρέπει να πράξει, μια και πλέον “η μεγάλη μπίζνα Μετανάστευση” φέρεται να εκπνέει τα λοίσθια. Μία τεράστια μπίζνα που περιλάμβανε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ακόμη και όργανα διεθνών οργανισμών, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο, προκειμένου να μην χαθεί όλο αυτό το οικονομικό αλισβερίσι να επενδύσουν ακόμα και στον ανθρώπινο πόνο, και ειδικά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να δίνουν μέχρι και άλλοθι σε τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως είναι η Χαμάς και η Χεζμπολάχ.

Ωστόσο από αυτήν την μπίζνα, που επωφελήθηκαν συγκεκριμένα κράτη και πρόσωπα με προσωπικές ατζέντες, ως αποδεικνύεται, η ίδια η Δύση και κυρίως οι ευρωπαϊκές κοινωνίες βγήκαν τραυματισμένες, καθώς υποτάχθηκαν στον ισλαμισμό και τη δίνη με την οποία σκίασε τα πολιτιστικά ήθη τους. Και ενώ οι Ενετοί και οι Γενουάτες κατά τον Μεσαίωνα είχαν ανοίξει με τις Σταυροφορίες τους την Κερκόπορτα για την υποταγή του Βαλκανικού χώρου και της Μέσης Ανατολής στον ισλαμισμό, επειδή η Ιστορία είναι “Νέμεσις” που εκδικείται, η “Τίσις” για τους διαδόχους των συγκεκριμένων Σταυροφόρων ήρθε από τη διάδοχη επί της ουσίας κατάσταση, των Κρατών αυτών ή πιο σωστά τους επικεφαλής θεσμικών οργάνων που και τότε είχαν σχέση με τις Σταυροφορίες.

Και τότε οι Λατίνοι ήταν αυτοί που με τις ενέργειές τους επέβαλαν (… πολύ σωστό το ρήμα) την Οθωμανοκρατία στην ανατολική περιφέρεια και πάλι οι επίγονοί τους ήταν αυτοί που μέσω των χειρισμών και των αποφάσεών τους έδωσαν ώθηση στην πολιτιστική κληρονόμο των Οθωμανών, την Τουρκία. Με τη μόνη διαφορά, ότι πλέον η Τουρκία τούς συμπεριφέρθηκε μπαμπέσικα, γιατί πολύ απλά διοχέτευσε τον ισλαμισμό στα εσωτερικά περιβάλλοντά τους, καθώς είχε το έρεισμα “να παίξει” το παιχνίδι όπως αυτή ήθελε. Πώς έπαιξε το παιχνίδι με τα δικά της πλέον συμφέροντα; Οι κραταιές χώρες της Ευρώπης είχαν μουσουλμανικούς πληθυσμούς στο εσωτερικό τους ήδη από τις δεκαετίες της αποαποικιοποίησης, οπότε υπήρχε “το προϊόν” πάνω στο οποίο η γειτονική χώρα μπορούσε να επενδύσει και να καθυποτάξει ουσιαστικά τα Κράτη αυτά που επί οθωμανοκρατίας δεν μπόρεσε να το πετύχει με τα Όπλα.

Τώρα τι γίνεται;  Ας μην είμαστε αιθεροβάμονες, γιατί επί του παρόντος δεν μπορούν να γίνουν δραστικά πράγματα όσον αφορά από μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια και οι δύο πυλώνες της ευρωπαϊκής οικογένειας, Γαλλία και Γερμανία βρίσκονται σε πλήρη πολιτική αστάθεια. Όπως ήταν αναμενόμενο, σε περιόδους κρίσεων και όταν δεν υπάρχει μία θεσμική αρχή με κύρος, ο καθένας να προσπαθεί να επιβιώσει, αναπτύσσοντας δικούς του μηχανισμούς. Έτσι κι αυτήν την στιγμή, τα ευρωπαϊκά κράτη είναι επόμενο να στηρίζονται στις εθνικές πολιτικές και τις συμμαχίες τους.

Η Ελλάδα τα τέσσερα τελευταία χρόνια μέσω της πολιτικής και της στρατιωτικής διπλωματίας, μέσω της πολιτικής διορατικότητας του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη επενδύοντας σε Κράτη, ιστορικούς εταίρους μας, τη σημερινή εποχή των έντονων γεωπολιτικών αναταράξεων και με μία Ευρωπαϊκή Ένωση στην εντατική, να έχει τη δεδομένη στιγμή τη δυνατότητα να εξισορροπεί καταστάσεις. Παραθέτω δε,  την ομιλία του Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου στο forum “Μεταπολίτευση 1974-2024-50 χρόνια Ελληνική Εξωτερική Πολιτική” που αναρτήθηκε σε κοινωνικό του μέσο δικτύωσης https://www.facebook.com/share/v/18g5eNjsTv/ στο οποίο προσκλήθηκε από τους διοργανωτές λόγω των τεράστιων βημάτων που έγιναν επί θητείας του στο ΓΕΕΘΑ στον τομέα της στρατιωτικής διπλωματίας.

Και ειδικά τώρα στο μέτωπο της Συρίας, μία περιοχή που ανέκαθεν πυροδοτούσε την αστάθεια, όπως και τα παρόμοια σε συμπεριφορισμό αραβικά Κράτη, Ιράκ, Λιβύη, Λίβανος λόγω της πολυποικιλότητας του φυλετισμού και ως εκ τούτου κοινωνισμού τους, οφείλουμε με σοβαρότητα να σταθούμε απέναντι στις εξελίξεις. Σήμερα, ο Έλληνας πρωθυπουργός μεταβαίνει στον Λίβανο, ενώ πριν λίγες ημέρες είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Πατριάρχη Αντιοχείας, Ιωάννη Ι’. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι πλέον τα σύνορα για τις χώρες που προαναφέρθηκαν και τα οποία ανέκαθεν προσέφεραν αστάθεια, ακόμα και τα ομοφυλετικά τους Κράτη θα αλλάξουν. Επίσης, στη Συρία οι άλλοτε εταίροι Ισραήλ και Τουρκία και με ομόρροπο συμφέρον την πτώση του Μπασάρ Αλ Άσαντ πλέον είναι θανάσιμοι εχθροί (…κυριολεκτικος ο όρος εχθρός) σε σημείο μάλιστα που για τη νέα Κυβέρνηση των ΗΠΑ (… καθώς, ας πούμε, καλοπροαίρετα σε αυτήν έλαχε το τίμημα) να “ρίξει τη μάσκα του εξισορροπισμού” δεκαετιών, από την οποία κυριότατα επωφελήθηκε το τουρκικό Κράτος. Πλέον, και είναι ίσως η μόνη φορά που στη Διεθνή Διπλωματία, θα είναι δόκιμη η φράση “το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω” όσον αφορά τις ισραηλινοτουρκικές σχέσεις, γιατί πολύ απλά το Ισραήλ είπε τη λέξη κλειδί: Κουρδικό. Εάν δεν την έλεγε, όλα θα ήταν πιθανά.

Και οι Άραβες; Τα αραβικά Κράτη για να επιβιώσουν, χρειάζονται την απο-ισλαμοποίηση των κοινωνιών τους που μόνο μία σταθερή Συμφωνία με τον δυτικό παράγοντα και η αλλαγή συνόρων των χωρών -ταραξιών μπορούν να την εγγυηθούν σε πολύ μεγάλο ποσοστό.

Σε δύο περίπου εβδομάδες, η χώρα μας αναλαμβάνει θεσμικό ρόλο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, έναν Οργανισμό που εξέθρεψε (δυστυχώς) και βοήθησε την ισλαμολαγνεία ειδικά τους τελευταίους 14 μήνες. Η Ελλάδα οφείλει στις κραταιές συμμαχίες της τόσο με το Ισραήλ όσο και με τα αραβικά Κράτη να αναλάβει πρωτοβουλίες με ρόλο ρυθμίστριας- διαπραγματεύτριας και κυρίως να προωθήσει και να ενισχύσει πολιτικές ενέργειες που θα αφορούν το Μεταναστευτικό στην Ευρώπη.

*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).