Ισως η παρούσα τοποθέτηση να θεωρηθεί ως υπερβολή, όμως η μετατρο­πή ενός μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε έκφρα­ση περιορισμένης και μεμονωμένης μορφής θρησκευτικότητας, οι κατα­στρο­φικές δράσεις στο ίδιο το μνημείο και τέλος η χρήση του μνημείου ως μέσου προπαγάνδας, μάλλον επιβεβαιώνουν παρά αποδυναμώνουν την παρα­πά­νω διαπίστωση.

Ομως όλη αυτή η εμμονή αλλαγών λειτουργίας του συγκεκρι­μένου μνη­μείου αποτελούν την κορυφή ενός παγόβουνου, ενώ υποδει­κνύουν έμμεσα αλλά και με σαφήνεια ότι στο πολιτιστικό, κοινωνικό και ιδεολογικό αφήγημα της γείτονος χώρας εμφωλεύει μία αναθεώρηση του γνωστού Κεμαλικού μοντέλου Δημο­κρατίας και η επιστροφή σε νεο-οθωμανικές αντιλήψεις με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την ευρύτερη πολιτική της χώρας σε σχέση προς τους γείτονές της και τις διεκ­δικήσεις της από αυτούς.

Η μέθοδος της γείτονος χώρας ως προς τον τρόπο διαχεί­ρισης και διεκδίκησης στόχων με σκοπό την επίτευξη στόχων, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, είναι γνωστή. Μεγιστοποίηση των διεκδικήσεων, κεφαλαιοποίηση των προκλή­σεων, «επί σκοπώ» την επίτευξη των επιδιώξεων, και τελευ­ταία στη βάση της θεωρίας ενός αναθεωρητισμού ιστορικά παγιωμένων ήδη κατα­στάσεων κατ’ απομίμηση των βορείων συμμάχων της.

Δεν θα πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι μία πολιτική ισορ­ρο­πιών και ίσων αποστάσεων από τους διάφορους διεθνείς οργανισμούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς ή και πολιτιστικούς, δεν βοηθούν ούτε στην εκτόνωση ούτε στην επίλυση κρίσεων, μάλλον τις συντηρούν και τις επιτείνουν.

Ειδήσεις σήμερα

Πανελλήνιες 2022-ΓΕΛ: Πρεμιέρα με Νεοελληνική Γλώσσα

Μητσοτάκης: Ποια μηνύματα έστειλε από Κω, Ψέριμο και Αστυπάλαια

Πλατινένιο Ιωβηλαίο: Αποθέωση αλλά και ανησυχία για την Ελισάβετ