Αν και οι μέρες των γιορτών είναι μέρες κεφιού και χαράς για τους περισσότερους ανθρώπους, ταυτόχρονα είναι και μέρες κατά τη διάρκεια των οποίων σημειώθηκαν κάποια από τα πιο στυγερά εγκλήματα στην Ελλάδα. Αγρια εγκλήματα και αινιγματικοί δράστες που έχουν καταγραφεί στη μνήμη της κοινής γνώμης, η οποία παρακολουθούσε τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα.

ΟΙ ΦΟΝΙΚΟΙ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ: Παραλήπτης  η Βασιλική  που  δεν δοκίμασε τα γλυκά.

Στις 25 Δεκεμβρίου 1965 το κουδούνι χτύπησε στο σπίτι της 30χρονης Βασιλικής από τους Παπαδάτες Ξηρομερίου. Εκείνη έλειπε από το σπίτι και την πόρτα άνοιξε ο πατέρας της νεαρής κοπέλας καθώς εκείνη είχε πάει επίσκεψη σε μια φίλη της. Του παρέδωσαν ένα κουτί με κουραμπιέδες. Αμέσως δοκίμασε τον πρώτο και στη συνέχεια κέρασε τις δυο εγγονές του, 3 και 5 ετών, που βρίσκονταν στο σπίτι λόγω της ημέρας.

Λίγη ώρα αργότερα, όλοι διαμαρτυρήθηκαν για ισχυρούς πόνους στην κοιλιά, ενώ μέχρι το βράδυ είχαν ξεψυχήσει. Η οικογένεια άρχισε να αναζητά τα αίτια του ξαφνικού θανάτου των αγαπημένων της και η απάντηση ήρθε από τον ιατροδικαστή.

Ο θάνατος του πατέρα της Βασιλικής και των δύο ανιψιών της επήλθε από δηλητηρίαση. Στο μικροσκόπιο των αρχών μπήκε το κουτί με τους κουραμπιέδες και ο αποστολέας του δέματος. Παραλήπτης ήταν η Βασιλική, που στάθηκε τυχερή γιατί έλειπε από το σπίτι και δεν δοκίμασε τα δηλητηριασμένα γλυκά.

Ποιος ήταν όμως ο αποστολέας του πακέτου και γιατί στόχευε τη Βασιλική; Το θανατηφόρο πακέτο είχε σταλεί από τη 40χρονη Ειρήνη. Η «φαρμακεύτρια», όπως θα την αποκαλέσει ο Τύπος της εποχής αργότερα, αν και έμοιαζε μετρημένη και αφοσιωμένη στην οικογένειά της, έκρυβε ένα πάθος.

Ηταν ο Βασίλης, ο αρραβωνιαστικός της Βασιλικής, με τον οποίο διατηρούσε παράνομο δεσμό. Οι ρεπόρτερ της εποχής θα συναντήσουν τη 40χρονη φόνισσα στο κρατητήριο του τμήματος μεταγωγών Μεσολογγίου. «Εγώ με τον Βασίλη… Δεν φταίω μόνο εγώ. Τα καταφέραμε καλά! Μη με ρωτάτε άλλο! Αφήστε με στη στεναχώρια μου!».

Στον ανακριτή, η 40χρονη Ειρήνη θα αποκαλύψει ότι διατηρούσε από πενταετίας σχέση με τον 25χρονο τότε Βασίλη, αρραβωνιαστικό της Βασιλικής. Γιατί όμως δεν χώριζε την αρραβωνιαστικιά του; Η απάντηση κρυβόταν στα χρήματα, αφού η Βασιλική είχε δώσει στον μνηστήρα της 40.000 δραχμές ως προκαταβολή από την προίκα. Αν τη χώριζε, θα έπρεπε να τα επιστρέψει, αλλά είχε ήδη σπαταλήσει μέρος των χρημάτων. Ο Βασίλης θα ζητήσει βοήθεια από την ερωμένη του προκειμένου να συμπληρώσει το ποσό, αλλά εκείνη δεν μπορεί να βοηθήσει.

Η δίκη της «φαρμακεύτριας» ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1967 στο Κακουργιοδικείο Πάτρας. Μαζί της στο εδώλιο κάθισε και ο νεαρός Βασίλης για ηθική αυτουργία στην ανθρωποκτονία. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου ήταν ποινή καθείρξεως 20 ετών για την Ειρήνη, με αναγνώριση του ελαφρυντικού της μέτριας συγχύσεως και αθώωση για τον Βασίλη.

Ο «ΔΡΑΚΟΣ» ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ: Η Ζωή βρέθηκε νεκρή στην πιλοτή της πολυκατοικίας της

«Ούτε ο Ομέρ Βρυώνης δεν συμπεριφέρθηκε στον Αθανάσιο Διάκο όπως συμπεριφέρθηκες εσύ στη Ζωή», είπε απευθυνόμενος στον κατηγορούμενο ο εισαγγελέας, θέλοντας να δώσει έμφαση στις μαρτυρικές στιγμές που έζησε η 34χρονη Ζωή Δαλακλίδου στα χέρια του.

Το έγκλημα έγινε τα Χριστούγεννα του 2012, όταν η όμορφη Ζωή βρέθηκε νεκρή στην πιλοτή της πολυκατοικίας που έμενε η οικογένειά της στην Ξάνθη. Ο δράστης την είχε βιάσει και είχε προσπαθήσει να την κάψει.

Λίγες ώρες αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι ήταν ο ιδιοκτήτης μανάβικου που είχε ανοίξει στη γειτονιά του θύματος και είχε κατηγορηθεί για επιθέσεις σε γυναίκες στο παρελθόν. Εκείνο το βράδυ, η Ζωή επέστρεφε από διασκέδαση με φίλους, ενώ ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε πως εκείνο το βράδυ είχε επίσης βγει να διασκεδάσει και είχε πιει μόνος του ένα λίτρο τσίπουρο.

Στην επιστροφή του συνάντησε τη Ζωή, την πείραξε, εκείνη του ζήτησε να την αφήσει ήσυχη. Από εκεί και μετά, όπως είπε, δεν θυμάται τα όσα φρικτά ακολούθησαν. «Παίρνοντας βενζίνη από ένα μηχανάκι, την περιέλουσα με βενζίνη και της έβαλα φωτιά», είχε πει τον Δεκέμβριο του 2012.

Ο πατέρας της κοπέλας προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά στον ακάλυπτο της οικοδομής, χωρίς να αντιληφθεί τι είχε προηγηθεί. Ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε πρώτο και δεύτερο βαθμό σε ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη.

Η «ΚΑΚΟΥΡΓΑ ΠΕΘΕΡΑ»: Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από τη δολοφονία

Περίπου 2.500 πλάκες γραμμοφώνου μέσα σε 15 ημέρες κατάφερε να πουλήσει η τεράστια μουσική επιτυχία της εποχής «Κακούργα πεθερά». Το τραγούδι, που υπέγραφε ο Ιάκωβος Μοντανάρης, ήταν εμπνευσμένο από τη δολοφονία του Δημήτρη Αθανασόπουλου.

Ανήμερα Φώτα το 1931, δύο άνδρες που περπατούν κοντά στην κοίτη του Κηφισού παρατηρούν φευγαλέα δυο δέματα.

Η έντονη δυσωδία στην περιοχή θα τους κάνει να υποψιαστούν το περιεχόμενο. Λίγα λεπτά αργότερα, παρουσία τριών αστυφυλάκων θα αποκαλυφθεί ότι το ένα δέμα περιέχει τον κορμό ενός άνδρα μαζί με το αριστερό χέρι, ενώ το άλλο περιέχει τα δύο πόδια και το δεξί χέρι.

Το τεμαχισμένο πτώμα ανήκε στον Δημήτρη Αθανασόπουλο, πλούσιο εργολάβο, που ήταν παντρεμένος με την 25χρονη καλλονή Φούλα Κάστρου.

Ομως, ήταν ένας αθεράπευτος γυναικάς, που κακοποιούσε σεξουαλικά τη νεαρή γυναίκα του, ενώ τα κουτσομπολιά τον ήθελαν να έχει και ερωτική σχέση με την πεθερά του, πριν ακόμη από τον γάμο με την κόρη της. Τα ξημερώματα της 4ης Γενάρη ο εργολάβος έφτασε στο σπίτι του στη Θησέως.

Εκείνη τη νύχτα ήταν θυμωμένος και κακοποίησε βάναυσα τη Φούλα, η οποία κατόρθωσε να του ξεφύγει και να ζητήσει βοήθεια από τη μητέρα της. Η Αρτεμις Κάστρου είχε ήδη βρει τη λύση στο πρόσωπο του ερωτευμένου με την κόρη της και διανοητικά ασταθή εξαδέλφου της Δημήτρη Μόσκιου.

Τον πείθει να πυροβολήσει τον Αθανασόπουλο, αλλά το θύμα κατάφερε να σηκωθεί. Τότε, ο 17χρονος Μόσκιος τού έδωσε τη χαριστική βολή, ενώ η ξαδέλφη του και η οικιακή βοηθός πέρασαν στον λαιμό του ένα κασκόλ και τον αποτελείωσαν.

Μάνα και κόρη καταδικάζονται σε θάνατο και οδηγούνται στις φυλακές Συγγρού, όπου χάρη στην ομορφιά της Φούλας κατάφεραν να αποφύγουν ακόμη και τον θάνατο, αφού ο διευθυντής των φυλακών την ερωτεύτηκε και κατάφερε να της εξασφαλίσει χάρη.

 ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΟΥΡΗ: Αυτή η αρρώστια με οδήγησε σε αυτές τις απάνθρωπες πράξεις

Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1993 δεν ήταν μια συνηθισμένη παραμονή αλλαγής του έτους. Στην Ερμιόνη Αργολίδας αποκαλύπτεται ένα αποτρόπαιο έγκλημα.

Πίσω από ένα μαντρότοιχο βρίσκεται νεκρό ένα επτάχρονο αγόρι. Είχε βιαστεί και στραγγαλιστεί. Η ελληνική κοινωνία έκανε πέρα τα εορταστικά προγράμματα και παρακολουθούσε «κολλημένη» στην τηλεόραση τα δελτία ειδήσεων.

Λίγες ώρες μετά την έλευση του νέου έτους, θα αποκαλυφθεί ότι ο πατέρας του επτάχρονου παιδιού το είχε βιάσει και στη συνέχεια το σκότωσε.

Η ομολογία του Μανώλη Δουρή έκανε την κοινωνία να «διψά» για την τιμωρία του ενόχου. Ωστόσο, μέχρι και σήμερα υπάρχουν έγκριτοι νομικοί που υποστηρίζουν ότι στην υπόθεση αγνοήθηκαν στοιχεία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Δουρής ανέλαβε ένα έγκλημα που δεν έκανε. «Κακότροπος» θα χαρακτηριστεί από τον περίγυρο και τους συγχωριανούς του.

Ενας άνθρωπος που έμπλεκε συνεχώς σε καβγάδες. Ο βίαιος χαρακτήρας του αποδόθηκε στο «σύνδρομο της Κύπρου», αφού σε νεαρή ηλικία είχε πολεμήσει εκεί κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής.

Την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο μικρός Νικόλας είχε βγει από το σπίτι για να παίξει. Δεν επέστρεψε ποτέ. Η οικογένειά του, σύσσωμο το χωριό και η αστυνομία τον αναζητούν. Περίπου 24 ώρες αργότερα, το άψυχο κορμί του παιδιού θα ανακαλύψει ο πατέρας του, σε σημείο που αν και είχε ερευνηθεί, δεν είχε εντοπιστεί.

Μπροστά στις κάμερες, ο Μανώλης Δουρής καταρρέει και κερδίζει την κοινή γνώμη που συμπαραστέκεται στο δράμα του. Ομως λίγες ώρες αργότερα γίνεται η απόλυτη ανατροπή.

Με την έλευση του νέου έτους, η υπόθεση αλλάζει τροπή, καθώς ο Μανώλης Δουρής πέφτει σε αντιφάσεις. Τελικά, ομολογεί ότι εκείνος χτύπησε, βίασε και σκότωσε το παιδί του, επειδή άργησε να επιστρέψει στο σπίτι.

Ο «άμοιρος πατέρας» έγινε «ανθρωπόμορφο κτήνος» και η κοινή γνώμη ζητά την παραδειγματική τιμωρία του. Οι συγχωριανοί αρχίζουν να μιλάνε για μια προβληματική οικογένεια, για έναν άνθρωπο που εξέδιδε τα παιδιά του. «Ηταν σαν να ήμουν σε ένα όνειρο, σε έναν εφιάλτη. Αυτή η αρρώστια με οδήγησε σε αυτές τις απάνθρωπες πράξεις» θα πει ο ίδιος μπροστά στην κάμερα.

Σε πρώτο βαθμό θα καταδικαστεί σε ισόβια. Η οικογένειά του τον στήριξε μέχρι το τέλος, προκαλώντας δεκάδες ερωτηματικά. Ο άγραφος νόμος της φυλακής θα εφαρμοστεί και στον Δουρή, που στις φυλακές της Κέρκυρας ξυλοκοπήθηκε άγρια και βιάστηκε. Στις 24 Φεβρουαρίου 1996 ο Δουρής βρίσκεται κρεμασμένος με το καλώδιο της τηλεόρασης μέσα στο κελί του στις φυλακές της Τρίπολης.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής