Σε συνάντηση που είχε ο κ. Γραφάκος με το δήμαρχο Υδρας Γιώργο Κακουδάκη, συζητήθηκε η ανάγκη της χωριστής διαλογής απορριμμάτων και η οριστική αποφυγή της ανεξέλεγκτης διάθεσής τους, όπως γίνεται έως και σήμερα σε Χώρο Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων (ΧΑΔΑ) στο νησί.

Οι… λύσεις που προκρίνονται:

– άμεση διαλογή στην πηγή (ανακύκλωση),

– λειτουργία μιας ολοκληρωμένης μονάδας διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών και κομποστοποίησης, ώστε να μειωθούν τα υπολείμματα και να καταστεί δυνατή, σε πρώτη φάση,

– συσκευασία και μεταφορά τους στην ηπειρωτική χώρα, όπου θα οδηγούνται προς τελική διαχείριση.

Σύμφωνα με το υπουργείο Περιβάλλοντος, για την υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την Υδρα τέθηκαν επίσης υπ’ όψιν οι περιορισμοί αρχαιολογικού ενδιαφέροντος αλλά και ζητήματα που αφορούν στη διασύνδεση του νησιού με την ηπειρωτική χώρα.

Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο γενικός γραμματέας, «το πρόβλημα της Υδρας είναι σήμερα ένα από τα 5 οξύτερα προβλήματα της χώρας στη διαχείριση απορριμμάτων. Στόχος μας είναι μέχρι το 2021 να το έχουμε λύσει οριστικά, να έχουμε αποκαταστήσει τον ΧΑΔΑ και να έχουμε σβήσει και το πρόστιμο».

Υπενθυμίζεται ότι από τον Ιούνιο του 2015 έως και τον Ιούνιο του 2019, από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχουν επιδικαστεί στη χώρα μας πρόστιμα ύψους 720.000 ευρώ για τον μη σύννομο τρόπο διαχείρισης απορριμμάτων και την παράνομη λειτουργία ΧΑΔΑ στην Υδρα. Μάλιστα, για το συγκεκριμένο μόνο νησί, κάθε εξάμηνο, η χώρα μας επιβαρύνεται με 80.000 ευρώ.

Αποτέλεσμα αυτού, ο κ. Γραφάκος, τις αμέσως επόμενες ημέρες, θα συναντηθεί με στελέχη του Ειδικού Διαβαθμιδικού Συνδέσμου Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ).

Βέβαια, όπως εξήγησε στον Ελεύθερο Τύπο, τα προβλήματα που υπάρχουν στη χώρα με τα σκουπίδια είναι ποικίλα και το υπουργείο επεξεργάζεται τους τρόπους με τους οποίους θα αλλάξει σελίδα η διαχείριση των απορριμμάτων.

Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε, τα απορρίμματα δεν είναι μόνο τα αστικά καθώς υπάρχουν και άλλες κατηγορίες «που σήμερα ανησυχούν εξίσου την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, παρόλο που τα μεγέθη τους είναι αρκετά μικρότερα».

Μεγάλο «πονοκέφαλο» για το ΥΠΕΝ αποτελούν τα νοσοκομειακά μολυσματικά απόβλητα και ιδιαίτερα αυτά των μικρών ιδιωτικών κλινικών, των ιατρείων, των οδοντιατρείων, των κτηνιατρείων. Μάλιστα, αυτά τα ιατρεία ξεπερνούν τα 20.000 στην Ελλάδα και η διαχείρισή τους είναι πλημμελής. Πολλά από τα απόβλητα, δε, καταλήγουν στα αστικά και στις χωματερές, με ό,τι αυτό… συνεπάγεται.

Αντίστοιχα, τα απόβλητα συσκευασιών φυτοφαρμάκων για τη γεωργία, τα οποία σήμερα δεν συλλέγονται ξεχωριστά, παρά με μια απλή διαδικασία πλύσης τρεις φορές, καταλήγουν στα λοιπά ανακυκλώσιμα, κάτι που εγκυμονεί κινδύνους για τη δημόσια υγεία.

Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 24η θέση με ποσοστό 18,9% στη λίστα των ευρωπαϊκών χωρών που εφαρμόζουν την ανακύκλωση, ενώ αντίθετα βρίσκεται δεύτερη στην ταφή απορριμμάτων, έχοντας, μάλιστα, ποσοστό 80%.

Στόχος εντός της τετραετίας είναι το ποσοστό ανακύκλωσης να φτάσει το 30% και σε ορίζοντα δεκαετίας το 50%. Παράλληλα, επιδιώκεται έως το 2029 η ανάκτηση στην πηγή να είναι στο 50%, η ανάκτηση στις Μονάδες Επεξεργασίας στο 30% και να… πέσει η ταφή στο 20%.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου