Χτισμένο επί Φραγκοκρατίας, το 1209, από το Γάλλο βαρόνο Γκι Ντε Ντιβελέ, το κάστρο του Γερακίου, ήταν ενδιάμεσος σταθμός για την επικοινωνία με φωτιές, ανάμεσα στα κάστρα του Μυστρά και της Μονεμβασίας.

Γύρω και μέσα στο κάστρο, η κατοίκηση υπήρξε έντονη στα υστεροβυζαντινά χρόνια (13ος – 15ος αι.). Στις δυο κορυφές του λόφου διακρίνονται τα υπολείμματα του κάστρου, ενώ στη βόρεια κορυφή και στη δυτική πλαγιά μπορεί κανείς να δει τα κτίσματα του βασικού μεσαιωνικού οικισμού. Στο κάστρο σώζονται περίπου τριάντα ναοί, από τους οποίους οι δέκα, μέσα στον οικισμό.

Περιγράφοντάς το, ο Φώτης Κόντογλου αναφέρει: «Κάστρο μικρό είναι και στενούτσικο, το μάκρος του πάει από Βοριά σε Νότο, όπως είναι θεμελιωμένο και το βουνό. Η πόρτα βρίσκεται κατά το ηλιοβασίλεμα, μικρή και πλουμισμένη με κεραμίδια, που’ναι κι όλο-όλο το στολίδι του» (Φώτης Κόντογλου (1962), Το Κάστρο του Γερακιού, εκδ. Πειραϊκή- Πατραϊκή, αριθ. 84, σ. 28.)