Ιστορική αναδρομή

Τη σχέση μαλλιού και πολιτικής εξέτασε σε βάθος ο ψυχολόγος Τζον Καρλ Φλούγκελ, σε ένα από τα πρώτα δοκίμια για τη σημειολογία της μόδας του 20ού αιώνα. Η πρώτη «μεγάλη ανατροπή» στο καλό χτένισμα έγινε με τη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Δεκαετίες πριν, ο Λουδοβίκος 14ος, ο περίφημος βασιλιάς-Ηλιος, φορούσε τις πιο περίτεχνες και φανταχτερές περούκες που υπήρχαν, για να κρύψει την αλωπεκία του. Στην πορεία οι περούκες έγιναν τόσο εμφατικό σύμβολο των ευγενών και της κοινωνικής ανισότητας, ώστε η Επαναστατική Εθνοσυνέλευση το 1792 τις απαγόρευσε και υποχρέωσε 20.000 Γάλλους κομμωτές να γίνουν… μπαρμπέρηδες. Ο λαός και οι επαναστατημένοι πολίτες ήταν περήφανοι για το απλό και ακατάστατο μαλλί τους, που αποτέλεσε τη βάση για τα κοντά, συντηρητικά κουρέματα του 19ου αιώνα.

H Aνα Βελάσκο Μολπεθέρες, καθηγήτρια Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης και ειδική στην πολιτική μόδα, λέει ότι το κεφάλι του Μιλέι τής θυμίζει φιγούρα από τα μυθιστορήματα της Τζέιν Οστιν και τους πίνακες του Ζακ-Λουί Νταβίντ. «Θέλει να δείξει ότι είναι διαφορετικός και το ίδιο συμβαίνει με τον Γκέερτ Βίλντερς. Διάλεξαν αυτό το στιλ μαλλιού επειδή προξενεί φόβο και αβεβαιότητα στους άλλους. Η ιδιόρρυθμη και αποσυντονιστική αισθητική τους κάποτε ταίριαζε στην Αριστερά, αλλά σήμερα ενσαρκώνει τις ατομικιστικές αξίες της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, έρχεται σε σύγκρουση με τους αστούς και ταυτόχρονα είναι δείγμα ματαιοδοξίας», υπογραμμίζει.

Σαν λιοντάρι

Ο Aντονι Γκουτιέρες-Ρούμπι ήταν σύμβουλος επικοινωνιακής εκστρατείας του ηττημένου των αργεντίνικων εκλογών, Σέρχιο Μάσα. Είναι της γνώμης ότι το χτένισμα του Μιλέι παρέπεμπε στην εικόνα του λιονταριού, που είχε για σήμα του, ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ βλέπει το χτένισμά του σαν ψηφιακό γκάτζετ, που του επιτρέπει, μεταξύ άλλων, να κρύβει την αραιή κορυφή της κεφαλής του και να προβάλλεται ως ισχυρός, άνευ συναγωνισμού, ηγέτης (κάτι που συμβαίνει, τουλάχιστον στο κόμμα του). Η ψυχολογία του Τραμπ δεν είναι περίεργη, καθώς, σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο και πολιτικό επιστήμονα Λουίς Αρόγιο, το πλούσιο ανδρικό μαλλί εθεωρείτο ανέκαθεν σύμβολο σωματικής ρώμης και σοφίας (βλέπε τον Σαμψών και τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης).

Η απουσία επαρκούς αριθμού τριχών σηματοδοτεί το αντίθετο για τον άνδρα, γι’ αυτό ο Τραμπ προσπαθεί να κρύψει έντεχνα την αλωπεκία του (από την οποία ο Λουδοβίκος 14ος έπασχε από 23 χρόνων).

Συγγραφείς όπως οι Ντάνιελ Τρέισμαν και Τζέισον Στάνλεϊ, στα βιβλία τους «Spin Dictators» και «Facha», εξετάζουν το φαινόμενο του νευρωτικού «υπερηγέτη», που θεωρεί ότι είναι σπουδαίος και αναζητά τρόπο να προκαλέσει το κατεστημένο με το αχτένιστο μαλλί του. Κλασικό παράδειγμα ο Μπόρις Τζόνσον. Παρότι εκπαιδεύτηκε στα καλύτερα σχολεία της Αγγλίας, μετέτρεψε τον χουλιγκανισμό και τους κακούς τρόπους σε σήμα κατατεθέν. Ετσι, χρησιμοποιεί το ατίθασο μαλλί του για να πάει δήθεν κόντρα στο κατεστημένο, του οποίου αποτελεί μέρος.

Προάγγελος τρόπον τινά του Μιλέι στην Αργεντινή ήταν ο Κάρλος Μένεμ, με τις αξέχαστες αλά Κόκοτα φαβορίτες του. Ηταν ο πρόεδρος που οδήγησε στη χρεοκοπία με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές, την εισαγωγή του ΔΝΤ και τη σύνδεση του πέσο με το δολάριο.

Ειδήσεις σήμερα

ΕΛΑΣ για τα επεισόδια στο Βόλος – Ολυμπιακός: «Απειλήθηκε η σωματική ακεραιότητα των αστυνομικών»

Υπόθεση Κολωνού: «Εγώ έδωσα όλα τα στοιχεία και ξαφνικά βρέθηκα κατηγορούμενη»

Μουσείο της Ακρόπολης: Εδώ θα τοποθετηθούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα «όταν επιστρέψουν»

Γλυπτά του Παρθενώνα: «Οι συζητήσεις συνεχίζονται» λέει στον ΕΤ το Βρετανικό Μουσείο – Πυρά Λουί Γκοντάρ στον Σούνακ