της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Και αναφέρομαι στους νέους οικονομικούς, εμπορικούς και ενεργειακούς δρόμους που καταλήγουν σε τέτοιου μεγέθους αναθεωρήσεις άλλοτε πάγιων και αμετακίνητων αντιλήψεων, συμπεριφορών και πολιτικής, ώστε να διαμορφώνεται όχι μόνο μία νέα γεωπολιτική συμπεριφορά των διεθνών δρώντων, αλλά ένα νέο στρατηγικό δόγμα για την περιοχή συνολικά.

Όχι, η ευρεία τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ δεν ήταν μία απλή προειδοποίηση, όπως ισχυρίζονται πολλοί αναλυτές, προκειμένου η τρομοκρατική οργάνωση που εδρεύει στη Γάζα, να “απαιτήσει” σημαίνοντα ρόλο στις συνομιλίες για το Παλαιστινιακό. Αυτό είναι το καθαρά προσχηματικό κομμάτι του όλου πράγματος. Η πραγματικότητα είναι, όσο παράξενο και να φαίνεται τη δεδομένη στιγμή, ότι η Χαμάς καθίσταται η επιθετικά αναθεωρητική βιτρίνα των ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων, την πρωτοκαθεδρία των οποίων έχουν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, ώστε τα κράτη τα οποία τους υποστηρίζουν για άλλη μία φορά μετά το 2010, να διαμορφώσουν μέσω αυτής μία νέα κατάσταση, που θα τα ξαναβάλει ως μεσάζοντες στο γεωπολιτικό παιχνίδι της ανατολικής περιοχής.

Και γιατί το υποστηρίζω; Διότι για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει και πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να εστιάσουμε στα γεγονότα που ήδη τρέχουν και είναι ικανά να πυροδοτήσουν ένταση από την οποία ουδείς θα μείνει ανεπηρέαστος, που συνιστά και τον ουσιαστικό στόχο της ευρείας τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς:

1. Μία ημέρα πριν από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο Σαλαφίτες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από την ιρανική πρεσβεία στο Κάιρο με συνθήματα κατά του Ιράν και των Αδελφών Μουσουλμάνων, γεγονός που επιβάλλεται να του δώσουμε τη δέουσα σημασία διότι φανερώνει υποβόσκουσα ένταση, που εδώ και καιρό κλιμακώνεται στην περιοχή εναντίον των ακραίων Ισλαμιστών και των Κινημάτων τους.
2. Την προηγούμενη εβδομάδα, το Ισραήλ έδωσε τη συγκατάθεσή του στη Σαουδική Αραβία προκειμένου να πυρηνικοποιηθεί, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για έναν “Ψυχρό Πόλεμο” με το Ιράν. Δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής φυσικά, ότι ενδεχομένως η κίνηση των Ισραηλινών να είναι απότοκος των ενεργειών του Προέδρου του Ιράν Εμπραχίμ Ραϊσί να προσεγγίσει πριν λίγες εβδομάδες τη Σαουδική Αραβία, προφανώς για να συνεξετάσουν την αποκλιμάκωση της μεταξύ τους έντασης και ίσως και τη συνεργασία τους.

Φυσικά, τόσο το Ιράν όσο και η Τουρκία είναι δύο κράτη που όχι μόνο καλύπτουν την τρομοκρατία των ισλαμιστικών οργανώσεων, αλλά έχουν επενδύσει την πολιτική τους πάνω σε αυτές. Και είναι αυτό ένα ακόμα επιβαρυντικό στοιχείο για την αποτρόπαια τρομοκρατική επίθεση, που είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχει ως απώτερο κίνητρο την “αναγέννηση” των ακραίων ισλαμιστικών κινημάτων με εκμετάλλευση της νομοτελειακά βίαιης αντίδρασης του Ισραήλ, που δεν μπορεί πλέον να επιδείξει την οποιαδήποτε αυτοσυγκράτηση όχι τόσο λόγω του πολέμου που είναι σε εξέλιξη, αλλά κυρίως λόγω των εικόνων δημόσιου εξευτελισμού των πολιτών του, των αιχμαλώτων και των ομήρων, όπως και των σωρών των νεκρών στρατιωτών του.

Και είναι χαρακτηριστικό για τη Μέση Ανατολή ότι όπως κάθε φορά, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, έρχονται στο προσκήνιο κράτη που πριμοδοτούν και προστατεύουν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και άμεσα τάσσονται ευμενώς έναντι της τρομοκρατικής επίθεσης, όπως εν προκειμένω το Κατάρ ως το μόνο αραβικό κράτος που το έπραξε, διότι το Ιράκ όπως και ο Λίβανος δεν λαμβάνονται υπόψη λόγω του παρόμοιου συμπεριφορισμού τους με τους Παλαιστίνιους αλλά και της σχέσης τους με ιρανικές σέχτες όπως η Χεζμπολάχ.

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, η Διεθνής Κοινότητα δεν βρίσκεται ενώπιον νέου αιματοκυλίσματος περιορισμένης έκτασης ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους (ακόμα κι αν κάποιες παλαιστινιακές οργανώσεις υπό την απειλή της Χαμάς τάχθηκαν υπέρ της τρομοκρατικής επίθεσης), αλλά μπροστά σε νέο πόλεμο με τον ακραίο ισλαμισμό. Δηλαδή τη δεδομένη στιγμή, η Χαμάς χρησιμοποιείται ως το μέσο για να ξαναέρθουν στο προσκήνιο ριζοσπαστικά ισλαμιστικά κινήματα, με πρώτο αυτό των Αδελφών Μουσουλμάνων που έχει ερείσματα σε όλα τα αραβικά πολιτειακά περιβάλλοντα και φυσικά στην Τουρκία, προκειμένου να προκληθεί ακραία πολιτική αστάθεια παρόμοια με αυτήν του 2010 και την μετέπειτα εμφάνιση του ISIS, για να ξαναζήσει η Διεθνής Κοινότητα τα έντονα γεγονότα που βιώσαμε ακόμη και στην Ευρώπη και κυρίως σε Γαλλία και Ισπανία.

Το Ισραήλ θα βγει νικητής είναι το μόνο βέβαιο, διότι γνωρίζει να πολεμά! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο… Από εκεί και ύστερα, η Δύση οφείλει να ανοίξει τα μάτια της και να σταθεί τόσο δίπλα στο Κράτος του Ισραήλ (όπως ήδη έπραξε), όσο και πλάι στα αραβικά κράτη, όπως είναι η Αίγυπτος, η Ιορδανία που θα δοκιμαστούν σκληρά. Επίσης θα πρέπει να διαμορφώσει άμεσα σχέδιο ανάσχεσης του Ισλαμισμού στις χώρες του Μαγκρέμπ που είναι επιρρεπείς προς αυτόν, που δεν είναι και λίγες.

Δεν βρίσκεται μόνο το Ισραήλ σε Πόλεμο, αλλά η Διεθνής Κοινότητα με εχθρό τους ακραίους Ισλαμιστές και τα κράτη που τους υποθάλπουν. Ο συναγερμός ήχησε και πρέπει να είμαστε όλοι ανεξαιρέτως πολύ προσεκτικοί, για να μην μας συμβούν τα χειρότερα!

*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).

Ειδήσεις σήμερα