Παρά τα σημαντικά και πολυδιάστατα πλήγματα που υπέστη το κίνημά του από το σκληροπυρηνικό καθεστώς Ερντογάν, διατηρεί ακόμη και σήμερα επιρροή και υποστήριξη από ορισμένους αυτοεξόριστους και άλλους κύκλους στις Ενοπλες Δυνάμεις, τα εκπαιδευτικά σωματεία, τις δυνάμεις ασφαλείας, συνταξιούχους δικαστικούς κ.ά., που λόγω του ανελέητου κυνηγητού από τον Ερντογάν κρύβονται ή εμφανίζονται απομονωμένοι, αλλά δεν είναι εντελώς απενεργοποιημένοι.

Μπορεί για τον Ερντογάν να εξέλιπε ο κύριος αντίπαλός του και να τον κυνήγησε επί μία δεκαετία σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης (σε όλες τις ηπείρους), εκβιάζοντας ξένους ηγέτες να κλείσουν τα ιερατικά και άλλα σχολεία, όμως διατηρούσε και διατηρεί πυρήνες σε αρκετά κράτη της Δυτικής Ευρώπης (Ολλανδία, Γερμανία, Βέλγιο, σκανδιναβικές χώρες), ενώ στελέχη του Χιζμέτ/FETO εξακολουθούν να υπάρχουν σε κράτη της τουρκογενούς περιοχής της Κεντρικής Ασίας, του Νότιου Καυκάσου, του Ινδονησιακού Αρχιπελάγους, μέχρι τις γειτονιές της Βραζιλίας και της Αφρικής (ειδικά στην εκτασιακά υπολογίσιμη γαλλόφωνη Αφρική, όπως στη Σενεγάλη, στη Γκαμπόν, στο Τσαντ κ.ά.).

Δεν θα πρέπει να παραλειφθούν και τα αποταχθέντα στελέχη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, που ήταν γκιουλενιστές και υπηρετούσαν σε κρίσιμα διεθνή/νατοϊκά επιτελεία στη Βιρτζίνια, στη Νάπολη, στις Βρυξέλλες κ.ά., ή ως ακόλουθοι Αμυνας και δεν επέστρεψαν στην Τουρκία (φοβούμενοι τα κατασταλτικά μέτρα). Μέσω του γκιουλενικού δικτύου έχουν αναλάβει υπολογίσιμες θέσεις τώρα στις χώρες που ζήτησαν άσυλο (ακόμα και σε αμυντικές βιομηχανίες στις ΗΠΑ, στη Δυτική Ευρώπη κ.ά.).

Επειδή η Τουρκία τα προηγούμενα 10 και πλέον χρόνια αντιμετώπισε σειρά πραξικοπηματικών κινήσεων (π.χ. Εργκένεκον κ.ά.), υπάρχουν στελέχη τους στο εξωτερικό που είναι ενεργά και δραστηριοποιούνται. Ας μην ξεχνάμε τη γνωστή εφημερίδα «Ζαμάν» ή την ευρέως διαδεδομένη (ερευνητική και αποκαλυπτική) ιστοσελίδα «Nordic Monitor», η οποία διαβάζεται από διάφορους κύκλους, ειδικά σε σκανδιναβικά κράτη και στις Κάτω Χώρες, με έντονο αντι-ερντογανικό περιεχόμενο και αποκαλύψεις. Σημειώνεται ότι στο εξωτερικό δεν μπορούν να αποκλειστούν περιπτώσεις συνεργασίας Κούρδων και γκιουλενιστών, παρά τις υπάρχουσες διαφωνίες τους.

Μπορεί ο πρόεδρος Ερντογάν να είναι «κυρίαρχος του παιχνιδιού», αλλά η Αγκυρα ταλαντεύεται προς διάφορες κατευθύνσεις (προς τη Δύση, με τη Ρωσία, με τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας κ.ά.), και είναι λογικό να υπάρχουν ευρύτερες και καλυπτόμενες διασυνδέσεις. Ασφαλώς, το FETO αντιμετωπίζει σημαντικές κατηγορίες για τη δράση του, αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχουμε πλήρη εικόνα των οικονομικών του, της περιορισμένης τρέχουσας παρουσίας του σε διάφορα κράτη, καθώς και της πραγματικής κληρονομιάς του Γκιουλέν, ο οποίος ασφαλώς τα τελευταία τρία χρόνια έβλεπε τις σωματικές και ψυχικές του αδυναμίες και σίγουρα προετοίμαζε ορισμένες μελλοντικές κινήσεις. Αλλωστε, επειδή βρισκόμαστε στην τελευταία προεδρική θητεία του Ερντογάν, ορισμένα πράγματα, εναλλακτικές τάσεις κ.λπ., θα εμφανιστούν πλησιάζοντας προς το τέλος της.

Ο υπογράφων εκτιμά ότι περιοχές-κλειδιά για τους γκιουλενιστές θα είναι μελλοντικά το Κόσοβο, το Σαντζάκι της Σερβίας, η Γκαγκαουζία της Μολδαβίας, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη (περιοχή Ζένιτσα), ορισμένα τμήματα του Βορείου Καυκάσου, το Ταταρστάν, αλλά και ισλαμικά σχολεία στη Δυτική Ευρώπη. Οσον αφορά στο εσωτερικό της Τουρκίας, και δεδομένων των διαφόρων κομματικών αδυναμιών, μέσω καμουφλαρισμένου γκιουλενισμού είναι πάρα πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες «νέων ισλαμικών ρευμάτων».