Το κύμα λαϊκισμού που σαρώνει τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ηττήθηκε στη Γαλλία αλλά δεν έχει εξαφανισθεί. Το 50% του εκλογικού σώματος στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης ψήφισε υποψηφίους που τάσσονται ανοικτά ή εμμέσως υπέρ της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αυτό το ποσοστό δεν είναι καθόλου αμελητέο. Τα δύο παραδοσιακά μεγάλα κόμματα της Κεντροδεξιάς και των Σοσιαλιστών έμειναν εκτός δεύτερου γύρου. Η Λεπέν που θα διεκδικήσει την προεδρία στις κάλπες της 7ης Μαΐου αναμένεται να αυξήσει τα ποσοστά της λόγω της αποχής αλλά και της τουλάχιστον περίεργης στάσης του αριστερού Μελανσόν, που αντί να καταδικάσει την ξενοφοβική υποψήφια την έβαλε στο ίδιο καζάνι με τον «νεοφιλελεύθερο» Μακρόν, εγγράφοντας από τώρα εκλογικές «υποθήκες» για το μέλλον.

Στην Αυστρία ο εθνικιστής υποψήφιος έχασε στο νήμα τις προεδρικές εκλογές από τον οικολόγο Βαν Ντερ Μπέλεν σε μία αναμέτρηση όπου και πάλι τα παραδοσιακά κόμματα είχαν μείνει εκτός δεύτερου γύρου. Στη Γερμανία το ξενοφοβικό κόμμα Afd, μετά από μία δημοσκοπική έκρηξη στο 15%, έχει περιέλθει σε κρίση, μετά την άρνηση των στελεχών του να ακολουθήσουν την αλλαγή στάσης της προέδρου της για λιγότερο ακραίες θέσεις, και αυτό δίνει μία ανάσα στην Ευρώπη.

Ωστόσο η αντιμετώπιση των προβλημάτων για τη Γαλλία περνά μέσα από δύσκολες αποφάσεις. Η χώρα αντιμετωπίζει χρόνια υψηλά ελλείμματα άνω του 4% που έχουν επιδεινώσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της ενώ το ασφαλιστικό της σύστημα έχει φτάσει στα όριά του λόγω της διψήφιας ανεργίας και των γενναιόδωρων συντάξεων.

Επίσης η Γαλλία αντιμετωπίζει καθημερινώς την απειλή της τρομοκρατίας καθώς έχει γίνει ο βασικός στόχος των τζιχαντιστών του ISIS ενώ η κοινωνία είναι διχασμένη στο πώς θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το ζήτημα του μεταναστευτικού.

Εχει σημασία λοιπόν το πώς θα χειρισθεί ο Μακρόν τα προβλήματα αυτά. Ο ίδιος έχει μεταρρυθμιστική ατζέντα, όμως δεν διαθέτει κόμμα και στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές θα χρειαστεί κοινοβουλευτική στήριξη από τη γαλλική δεξιά αλλά και τους Σοσιαλιστές προκειμένου να περάσει την πολιτική του. Το συμφέρον της Ευρώπης περνά μέσα από μία ισχυρή Γαλλία, που θα μπορεί συνεννοηθεί με τη Γερμανία προς όφελος όλων των μελών της Ενωσης. Εάν ο Μακρόν δεν τα καταφέρει, οι λαϊκιστές καραδοκούν.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου