Ούτε ένας ούτε δύο αλλά 150 εργαζόμενοι της εταιρείας δέχτηκαν να βάλουν ένα μικροτσίπ στο χέρι τους το οποίο λειτουργεί ως κωδικός πρόσβασης εισόδου της εταιρείας ή ακόμα και ως πιστωτική κάρτα. Το μικροτσίπ εμφυτεύεται με ένεση μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη και μέσα σε δευτερόλεπτα ο εργαζόμενος είναι υπό… τον έλεγχο των αφεντικών. Κι αυτό γιατί η διεύθυνση θα μπορεί να ενημερώνεται μεταξύ άλλων για τον αριθμό των διαλειμμάτων των εργαζομένων στην τουαλέτα αλλά και τις ώρες που εργάζονται.

Εθελοντικά οι εργαζόμενοι υποβάλλονται σε αυτή την διαδικασία, όπως σπεύδει να επισημάνει η σουηδική εταιρεία που εδρεύει στη Στοκχόλμη. Η εμφύτευση του τσιπ γίνεται δωρεάν και διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα. Αρκεί μία ένεση. Η διαδικασία αυτή είναι τόσο δημοφιλής στην εταιρεία “Epicenter” που για τους ενδιαφερόμενους υπάρχει αναμονή…

Ο Πάτρικ Μέστερτον, συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας startup “Epicenter”, δήλωσε στο δίκτυο ABC ότι, τα μικροτσίπ που εμφυτεύονται στα χέρια των εργαζομένων, θα απλοποιήσoυν την ζωή τους.

Το τσιπ αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως κωδικός πρόσβασης στην είσοδο της εταιρείας ακόμη και σαν πιστωτική κάρτα για την πληρωμή γευμάτων στο κυλικεία της εταιρείας.

“Μπορείτε να πληρώσετε τα ναύλα αεροπορικής εταιρείας με το τσιπ αυτό, μπορείτε να πάτε και στο τοπικό σας γυμναστήριο και να πληρώσετε τη συνδρομή με αυτό”, όπως επισημαίνει ο Πάτρικ Μέστερτον. Σε δηλώσεις του στο ABC, ο συνιδρυτής της εταιρείας είπε ότι η ιδέα αυτή δεν είναι και τόσο… τραβηγμένη, καθώς οι άνθρωποι έχουν εμφυτεύσει στον οργανισμό τους συσκευές εδώ και δεκαετίες, όπως οι βηματοδότες.

Όμως, ο μικροβιολόγος Μπεν Λίμπερτον από το σουηδικό πανεπιστήμιο “Karolinska Institute”, προειδοποιεί ότι, το τσιπ θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο απόρρητα προσωπικά δεδομένα.

“Θεωρητικά θα μπορούσαν οι εργοδότες να λάβουν τα ιατρικά σας δεδομένα και θα μπορούσαν να αποκτήσουν πληροφορίες για την εργασιακή σας καθημερινότητα, όπως για παράδειγμα, πόση ώρα εργάζεστε, πόσο συχνά επισκέπτεστε την τουαλέτα, πόσα διαλείμματα κάνετε κ.α”. Όλα αυτά τα δεδομένα θα μπορούσαν ενδεχομένως να συγκεντρωθούν. Και τι θα συμβεί μετά; Ποιος θα μπορεί να τα χρησιμοποιεί;