Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος

Η τριηπειρωτική σύγκλιση, η ισχυροποίηση των πολλαπλών διμερών συμφωνιών που έχουν υπογραφεί από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 (στους φακέλους μου έχω επί όλων των θεμάτων περίπου 220), η πυρηνικοποίηση του υποβρυχιακού στόλου της Αυστραλίας (μέσα στα επόμενα 10-30 χρόνια με αμερικανικά υποβρύχια Virginia Class), η προωθημένη πλέον στρατηγική τους στη Νότια Σινική Θάλασσα, όπου το Πεκίνο συμπεριφέρεται απαράδεκτα, προκλητικά, ετσιθελικά και παράνομα απέναντι σε επτά κράτη-μέλη της ASEAN και στην Ταϊβάν), ως και οι επιπτώσεις της ειδικά στη Γαλλία και στη διαχρονικά προβληματική, αερολογική, ανεκδοτική και αοριστολογική ευρωπαϊκή αμυντική ταυτότητα και άμυνα, είναι κεφάλαια στα οποία λίαν προσεχώς θα έχουμε καταλυτικές εξελίξεις και πολυδύναμες προεκτάσεις.

Πρώτον: Για πολλοστή φορά οι μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας απέτυχαν στο να έχουν πρόσβαση και σοβαρές πληροφορίες μέσα στα «βαθιά λαρύγγια» της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και της Καμπέρα. Δεν είναι μόνο η σύνοδος της Κορνουάλης του G7 του περασμένου Ιουνίου στην οποία είχε προσκληθεί ο Μόρισον με άλλους τέσσερις ηγέτες… Αποκοιμήθηκαν οι Γάλλοι, αφού τον Αύγουστο έλαβαν χώρα υψηλόβαθμες συνομιλίες σε επίπεδο Μόρισον με Μακρόν, ως και στο 2+2 των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας Γαλλίας – Αυστραλίας, δηλαδή Ιβ Λε Ντριάν – Φλοράνς Παρλί με τη Μαρίζα Πέιν και τον Πίτερ Ντάνοτ. Επειδή έχω στη διάθεσή μου όλα σχετικά ανακοινωθέντα των συνομιλιών των Γάλλων με τους Αυστραλούς, αλλά και τις διαδοχικές αμερικανο-αυστραλιανές/AUSMIN, το Παρίσι είχε παραμείνει προσκολλημένο στις συνομιλίες του 2017 για τα ντιζελο-υποβρύχια και αγνοούσε τις ευρύτερες εξελίξεις. Υπόψη ότι τα γαλλικής προέλευσης υποβρύχια ήδη καθυστερούσαν να αρχίσουν να παραδίδονται, είναι θορυβώδη, χρειάζονται τακτικούς ανεφοδιασμούς και, τέλος πάντων, δεν ταιριάζουν με αποστολές στον Νότιο και Κεντρικό Ειρηνικό-Ινδικό.

Δεύτερον: Επίσης, αγνόησαν τη μετάβαση στις ΗΠΑ μέσα στον Ιούλιο, του κορυφαίου Αυστραλού ναυάρχου ε.α. Τ. Μιντ, που στα όσα συζήτησε σε Ουάσιγκτον-Βιρτζίνια και Χονολουλού γύρισε τα πάνω κάτω. Τον είχε στείλει ο Μόρισον στους Αμερικανούς μυστικά και με συγκεκριμένες επιλογές. Επίσης, δεν προσέδωσαν την απαραίτητη σημασία στην ανάληψη της θέσης του βασικού συμβούλου του προέδρου Μπάιντεν για Ινδικό-Ειρηνικό στις αρχές Αυγούστου του κορυφαίου ειδικού ως και εισηγητή για θέματα Ινδικού-Ειρηνικού πρέσβη και πρώην υφυπουργού Αμυνας για ζητήματα Απω Ανατολής δρος Κουρτ Κάμπελ. Η περαιτέρω ισχυροποίηση της αμερικανικής διοίκησης Ινδο-Ειρηνικού στη Χαβάη, η τοποθέτηση ως επικεφαλής του ναυάρχου Ακιλίνο κ.ά., έδειχναν αλλαγή πορείας. Η παρουσία βρετανικού αεροπλανοφόρου εγγύτατα της Οκινάβα ως και της Σινικής Θάλασσας, η ταυτόχρονη παρουσία ολλανδικής και γερμανικής φρεγάτας στον Ειρηνικό και η κοινή άσκηση των τριών με την Ιαπωνία «περιθωριοποιούσαν» τη Γαλλία. Συμπληρώνω επισημαίνοντας ότι η Βρετανία, η Ολλανδία και η Γερμανία μέσα στο καλοκαίρι εξέδωσαν «Στρατηγικές για Ινδικό-Ειρηνικό Ωκεανό» (πολυσέλιδες) με αρκετά ενδιαφέρουσες επιλογές και προτάσεις. Η Γαλλία συγκριτικά με τα άλλα κράτη διατηρεί ορισμένες υπερπόντιες κτήσεις σε Νότιο Ινδικό και Νότιο Ειρηνικό, αλλά δεν σκέφτεται επιχειρησιακά.

Τρίτον: Τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια ως επιλογή θεωρήθηκαν ότι παρέχουν λύσεις στα επιχειρησιακά προβλήματα και συζητούνταν επί χρόνια αποκλειστικά μεταξύ στρατιωτικών, ναυτικών αναλυτών και σινολόγων. Οι πολιτικές και πολιτικάντικες ανησυχίες για την πυρηνική ενέργεια, η έλλειψη εγχώριας βιομηχανίας πυρηνικής ενέργειας, οι δυσκολίες κατασκευής και συντήρησή τους, η περιβαλλοντική πολιτική και η διάθεση των πυρηνικών αποβλήτων εγείρονταν και ενεργούσαν ανασταλτικά και αποτρεπτικά. Ας ληφθεί υπόψη ότι η Αυστραλία πρωτοστατεί επί δεκαετίες των συμφωνιών διεθνούς και περιφερειακού αφοπλισμού, της κατάργησης των πυρηνικών δοκιμών (υπόγειες και ατμοσφαιρικές), ενώ, παρόλο που είναι διεθνώς στις τρεις πρώτες χώρες σε ποσότητες ορυκτού ουρανίου (Κουίνσλαντ – Βόρειες περιοχές κ.ά.), δεν έχει διαβεί ποτέ τον «πυρηνικό Ρουβίκωνα» στο να κατασκευάσει πυρηνική βόμβα. Η Αυστραλία, η Νότια Κορέα, η Γερμανία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική, ο Καναδάς, η Αργεντινή, η Σουηδία είναι από τα κράτη που, ενώ μπορούν, δεν κάνουνε πυρηνικά βήματα στρατιωτικού σκοπού.

Τέταρτον: Η αρκετά σύντομη ανακοίνωση του Μπάιντεν μας αφήνει με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις: Ποια είναι τα επόμενα βήματα της AUKUS και πώς θα εξελιχθεί αυτή η νέα τριμερής σχέση σε άλλους τομείς; Πόσο θα κοστίσουν συνολικά αυτά τα αμερικανικής και βρετανικής κατασκευής υποβρύχια και πόσο καιρό θα χρειαστούν για να καταστούν επιχειρησιακά; Θα βασίζονται σε αμερικανικά ή βρετανικά σχέδια; Θα έχουν σημαντικό ρόλο το Πόρτσμουθ και η Βιρτζίνια; Πόσα θα κατασκευαστούν; Τι θα γίνει, τελικά, με την ακύρωση της συνεργασίας της Καμπέρα με το Παρίσι, και αν θα εμφανιστούν «επιπλοκές»;

Πέμπτον: Τέλος, οι διάφορες «αντιδράσεις» της Γαλλίας δεν μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα. Η Ινδία είναι στο QUAD με τους Αμερικανούς, Ιάπωνες και Αυστραλούς. Προσφάτως οι τέσσερις έκαναν κοινές ασκήσεις και δεν προσκλήθηκε ούτε το βρετανικό ούτε το γαλλικό αεροπλανοφόρο. Επίσης, λόγω πυρηνικής «αλλεργίας» το Παρίσι δεν έχει πρόσβαση στη Νέα Ζηλανδία. Και τα ευχολόγια για τη στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε. και ενεργοποίηση μιας κάποιας ευρωπαϊκής αμυντικής ταυτότητας δεν έχουν μέλλον. Ενώ δεν είχαν και δεν έχουν παρελθόν και παρόν (1952-1957-1962-1966-1999-2002-2003).

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου 

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ELEFTHEROSTYPOS.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.