Ως το 2016 ήταν τα μεγαλύτερα πολιτικά πανηγύρια της τετραετίας, με χιλιάδες αντιπροσώπους των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών να κατακλύζουν την τυχερή φιλοξενούσα πόλη, δίνοντας ζωή μαζί με μια στρατιά δημοσιογράφων και οπαδών από όλη την επικράτεια σε ξενοδοχεία, μπαρ, εστιατόρια και κινηματογράφους.

Πάνε πλέον αυτά τα μεγαλεία. Το φετινό συνέδριο των Δημοκρατικών στο Μιλγουόκι , στις 17 Αυγούστου, και το επόμενο των Ρεπουμπλικανών στη Σαρλότ της Βόρειας Καρολίνας, μία εβδομάδα αργότερα, θα είναι όσο πιο λιτά γίνεται (παραδοσιακά το κόμμα της αντιπολίτευσης εγκαινιάζει την κούρσα στην τελική ευθεία των εκλογών).

Το πιθανότερο είναι τα φετινά συνέδρια να διεξαχθούν σε ανοιχτούς ή καλά αεριζόμενους χώρους, με πολύ λιγότερους συνέδρους από ό,τι συνήθως και με συνοπτικές διαδικασίες, που δεν θα κρατήσουν πάνω από 1-2 ώρες. Καμία σχέση με τις τετραήμερες φιέστες και τις 6ωρες συνεδριάσεις σε κατάμεστα κλειστά γήπεδα και εκθεσιακούς χώρους, που σε προηγούμενες δεκαετίες ντουμάνιαζαν από τον καπνό.

Λόγω των αυστηρών περιορισμών που επέβαλε ο κυβερνήτης της Βόρειας Καρολίνα, ο Ντόναλντ Τραμπ απείλησε προς στιγμήν να μεταφέρει το Ρεπουμπλικανικό συνέδριο στο πολιτικά φιλικότερο Τζάκσονβιλ, της Φλόριντα. Ομως η έξαρση των κρουσμάτων στην Πολιτεία των… Κουβανών εξορίστων τον ανάγκασε να μείνει στη Σαρλότ.

Ούτως η άλλως το πολιτικό σασπένς που συνόδευε αυτά τα συνέδρια ανήκει στο παρελθόν. Τις τελευταίες δεκαετίες ο εκάστοτε υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών για τον Λευκό Οίκο έχει εξασφαλίσει προ πολλού το χρίσμα, από τις προηγηθείσες συνελεύσεις των κομμάτων στις Πολιτείες (τα λεγόμενα caucus).

Εχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από το 1924, όταν χρειάστηκαν καμιά εκατοστή (!) ψηφοφορίες στο Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης για να επιλεγεί ο υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών, Τζον Γ. Ντέιβις – που ηττήθηκε τελικά από τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του.

Πιο πρόσφατα, χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1976 για να δούμε ένα συνέδριο-θρίλερ των Ρεπουμπλικανών, με αντιπάλους τον Ρόναλντ Ρίγκαν και τον Τζέραλντ Φορντ (πρόεδρο ex officio μεταξύ 1974-76, μετά την παραίτηση του Ρίτσαρντ Νίξον λόγω Γουότεργκεϊτ). Ο Φορντ κέρδισε τελικά το χρίσμα, για να ηττηθεί όμως στις εκλογές από τον… 95χρονο σήμερα Τζίμι Κάρτερ, τον μεγαλύτερο εν ζωή πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ. (Ο Ρίγκαν τα κατάφερε το 1980.)

Για κάποιο διάστημα τα συνέδρια διατηρούσαν το ενδιαφέρον τους ως φόρουμ επιλογής του υποψήφιων αντιπροέδρων των ΗΠΑ. Ιδιαίτερα επεισοδιακή ήταν η ανάδειξη του Λίντον Τζόνσον ως αντιπροέδρου του Τζον Κένεντι, το 1960. (Τρία χρόνια αργότερα έμελλε να τον αντικαταστήσει στην προεδρία, λόγω της δολοφονίας του JFK το 1963, βάζοντας τη σφραγίδα του στον πόλεμο του Βιετνάμ).

Την παράδοση ακολούθησε λίγο-πολύ ο Μπιλ Κλίντον το 1992, ανακοινώνοντας τον υποψήφιο αντιπρόεδρό του, Αλ Γκορ, λίγες μέρες πριν από το συνέδριο και ταξιδεύοντας μαζί με το τρένο στον τόπο διεξαγωγής του, τη Νέα Υόρκη. Το έθιμο της ανάδειξης του υποψήφιου αντιπροέδρου λίγες μέρες πριν από το κομματικό συνέδριο (δίκην pre-game show) τηρήθηκε το 1984 με την Τζεραλντίν Φεράρο και το 2008 με τη Σάρα Πέιλιν, αμφότερες Ρεπουμπλικανές.

Παρά την πρόσφατη επιστροφή της φυλετικής βίας στην Αμερική με τις δολοφονίες μαύρων από αστυνομικούς και τη δυναμική απάντηση του κινήματος Black Lives Matter, ευτυχώς κανείς δεν περιμένει να αναβιώσουν σκηνές του Δημοκρατικού συνεδρίου του 1968 στο Σικάγο, όταν από θαύμα δεν υπήρξαν νεκροί.

Οι Δημοκρατικοί συγκεντρώθηκαν στο Διεθνές Αμφιθέατρο του Σικάγο τον Αύγουστο του 1968, λίγους μήνες μετά τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κένεντι κι ενώ η Αμερική κόχλαζε από διαδηλώσεις για το Βιετνάμ. Εξω από το κτίριο λάμβαναν χώρα βίαιες συγκρούσεις διαδηλωτών με την Εθνοφυλακή και τελικά πέρασαν σχεδόν τριάντα χρόνια προτού διεξαχθεί προεκλογικό συνέδριο ενός μεγάλου κόμματος στο Σικάγο, το 1996.

Για την ιστορία, ο Δημοκρατικός υποψήφιος του 1968, Χιούμπερτ Χάμφρεϊ, έμελλε να ηττηθεί από έναν οπαδό του «νόμου και της τάξης», τον Ρίτσαρντ Νίξον, που κατ΄ αυτό προσομοιάζει με τον Ντόναλντ Τραμπ. Υπενθυμίζεται ότι ο τελευταίος απάντησε με στρατοκρατία στις διαδηλώσεις του μαύρου/αντι-αυταρχικού κινήματος κι έσπειρε το σπόρο της εκτροπής, με τα πυροτεχνήματα περί αναβολής των εκλογών του Νοεμβρίου και της προκαταβολικής αμφισβήτησης του αποτελέσματος.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr