Το βέβαιο είναι ότι ο χρόνος πλέον πιέζει και, αν δεν υπάρξουν αποφάσεις για τα παραπάνω ζητήματα μέσα στους επόμενους 2-3 μήνες, τότε οι αρνητικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.

Αναφορικά με το Brexit το Λονδίνο και οι Ευρωπαίοι επιδόθηκαν στο Σάλτσμπουργκ σε ένα παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, παροτρύνοντας ο ένας τον άλλον να κάνει ένα βήμα για να βρεθεί συμφωνία. Η Τερέζα Μέι δήλωνε ότι αυτό που της αναλογούσε το έκανε και τώρα περιμένει την άλλη πλευρά, η οποία άλλη πλευρά έλεγε ακριβώς το αντίθετο.

Ωστόσο, αυτό το παιχνίδι έχει ημερομηνία λήξης, την προσεχή σύνοδο της Ε.Ε., στις 18 Οκτωβρίου. Στην εν λόγω σύνοδο θα κριθεί εάν υπάρξει συντεταγμένη έξοδος ή όχι. Σε περίπτωση που καταγραφεί σημαντική πρόοδος, τότε θα γίνει άλλη μια έκτακτη σύνοδος στις 17-18 Νοεμβρίου στις Βρυξέλλες για την οριστικοποίηση της συμφωνίας. Εάν οι διαπραγματεύσεις του επόμενου μήνα καταλήξουν σε αδιέξοδο, τότε το σενάριο ενός Brexit χωρίς συμφωνία στο τέλος Μαρτίου του 2019 θα είναι και το επικρατέστερο. «Δυστυχώς, σήμερα δεν μπορώ να αποκλείσω μια τέτοια εξέλιξη», ανέφερε χθες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.

Οι διαφωνίες αφορούν τόσο τη διατήρηση «μαλακών» συνόρων στη Βόρεια Ιρλανδία μετά το Brexit όσο και το καθεστώς που θα διέπει τις σχέσεις της Ε.Ε. με το Ηνωμένο Βασίλειο μετά την έξοδο. Ο κ. Τουσκ επανέλαβε χθες ότι για τους Ευρωπαίους προτεραιότητα είναι το ιρλανδικό ζήτημα, ενώ για τη μελλοντική σχέση προειδοποίησε ότι η Ε.Ε. δεν μπορεί να δεχθεί ως έχει την πρόταση του Λονδίνου γιατί παραβιάζει τους κανόνες της ενιαίας εσωτερικής αγοράς.

Στο μεταναστευτικό-προσφυγικό οι διαφωνίες είναι καθαρά πολιτικές και έχουν να κάνουν με όλα τα ζητήματα και τις προτάσεις που βρίσκονται στο τραπέζι.

Συγκεκριμένα, σχετικά με την αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου για το άσυλο, ο Αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς, ο οποίος στη διάρκεια του καλοκαιριού είχε διμερείς διαβουλεύσεις με Ευρωπαίους ηγέτες, ανέφερε χθες ότι δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος. Οι ανατολικές χώρες εξακολουθούν να αρνούνται κατηγορηματικά μια δίκαιη κατανομή των βαρών, ώστε σε περιόδους κρίσης να μεταφέρονται πρόσφυγες από τις χώρες της πρώτης γραμμής (Ελλάδα, Ιταλία) στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η έλλειψη προόδου σε αυτό το θέμα επηρεάζει αρνητικά όλα τα υπόλοιπα.

Οι χώρες του Νότου, για παράδειγμα, αρνούνται να αποδεχθούν την πρόταση της Κομισιόν για αύξηση των εκτελεστικών εξουσιών του οργανισμού για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων (Frontex), όπου ζητείται και η αύξηση του αριθμού των συνοροφυλάκων από τους 1.500 σήμερα στις 10.000 μέχρι το 2020. Και αρνούνται να δεχθούν την αύξηση των εξουσιών γιατί εάν αναλάβει με δική του πρωτοβουλία να καταγράφει όσους μπαίνουν στην Ε.Ε. τότε, με δεδομένο ότι οι ανατολικές χώρες δεν δέχονται τη μεταρρύθμιση του Δουβλίνου, οι χώρες της πρώτης γραμμής θα υποστούν όλη την πίεση από την αύξηση των προσφυγικών ροών.

Στο μόνο θέμα που συμφώνησαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι να εντείνουν τις προσπάθειες ώστε να πείσουν τις αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής (Λιβύη, Τυνησία) να συνεργαστούν στην καταπολέμηση των διακινητών παράτυπων μεταναστών. Προς το παρόν μόνο η Αίγυπτος συνεργάζεται υποδειγματικά, ενώ οι άλλες δεν επιδεικνύουν καμία προθυμία. Πάντως, τον Φεβρουάριο θα πραγματοποιηθεί στο Κάιρο συνάντηση μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών και των ομολόγων τους του Αραβικού Συνδέσμου σε μια προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]