Και βάζουμε τη λέξη «βιογραφία» εντός εισαγωγικών, γιατί αν περιμένετε να δείτε τη ζωή και το έργο της μεγαλύτερης Αμερικανής σταρ με συμβατικό τρόπο και γραμμική αφήγηση, μάλλον θα απογοητευτείτε. Αλλωστε, η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Τζόις Κάρολ Οουτς που κυκλοφόρησε το 2000 και είναι γραμμένο με βάση γεγονότα της ζωής της, αλλά δεν αποτελεί βιογραφία της Μέριλιν με την αυστηρή έννοια.

 Ο σκηνοθέτης Αντριου Ντόμινικ, ορμώμενος προφανώς από το γεγονός, συνέχισε με την ίδια λογική επιθυμώντας να ξεφύγει κι αυτός από την τυπική ιδέα που έχουμε για τις βιογραφίες και υπέγραψε μια ταινία που δεν σταματάει να εκπλήσσει από σκηνοθετική άποψη.

Το απρόμαυρο εναλλάσσεται με το έγχρωμο, τα πλάνα είναι άλλοτε ευκρινή και άλλοτε παραμορφώνονται, οι φωνές χάνονται ή ακούγονται ψιθυριστές και μετά επανέρχονται, σκηνές και εικόνες από τη ζωή και τις ταινίες της Μέριλιν που όλοι γνωρίζουμε αναπαρίστανται με πολύ μεγάλη πιστότητα, αλλά πάντα φέρουν το διακριτικό ύφος του σκηνοθέτη, το οποίο μοιάζει σαν να ακολουθεί τον κλονισμένο και ασταθή ψυχολογικό κόσμο της χολιγουντιανής σταρ.

Από μικρό κορίτσι που δεν γνώρισε πατέρα και είδε τη μητέρα της να νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική μέχρι την έκπληξή της όταν αντιλαμβάνεται ότι ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, δεν θέλει τίποτα περισσότερο από εκείνη από όσα ήθελαν οι περισσότεροι άνδρες που πέρασαν από τη ζωή της, η Μέριλιν μοιάζει σαν να μην μπορεί να βρει διέξοδο από τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης και της κακοποίησης που της επεφύλασσε το σταρ σίστεμ του Χόλιγουντ. Ετσι, μοιραία, λίγες είναι οι στιγμές που θα τη δούμε στην ταινία ανάλαφρη, ανακουφισμένη και ικανοποιημένη από όσα ζούσε. Η απουσία του πατέρα της από τη ζωή της και οι δύο εγκυμοσύνες της που έληξαν πρόωρα και άδοξα στοιχειώνουν αυτή τη γυναίκα που λάτρευε να παίζει μπροστά στην κάμερα, αλλά ποτέ δεν φαντάστηκε το ύψος του τιμήματος που έπρεπε να πληρώσει για αυτό.

Ο Αντριου Ντόμινικ έχει αυτά τα δεδομένα ως οδηγό της ταινίας του και δεν αφήνει κανένα περιθώριο διαφυγής στην ηρωίδα του μέχρι το πικρό φινάλε. Οι συναισθηματικές καταρρεύσεις και οι ματαιώσεις είναι διαρκείς κι ας εμφανίζεται εκείνη δημόσια απαστράπτουσα και επιθυμητή όσο ποτέ. Αυτά ορίζουν την ταινία του Ντόμινικ και την κάνουν να φαίνεται βασανιστική και σκοτεινή στη σχεδόν τρίωρη διάρκειά της. Ακόμα και όταν το φως του ήλιου προσγειώνεται με ένταση και στον τελευταίο πόρο του γυμνού σώματός της, η Μέριλιν παραμένει θλιβερή φιγούρα, παραδομένη, κακοποιημένη, παρεξηγημένη, χωρίς να μπορεί να πιαστεί για να σωθεί από πουθενά. Η Ανα ντε Αρμας στο ρόλο της σταρ ακολουθεί κι αυτή κατά γράμμα τον τόνο που υποβάλλει ο Αντριου Ντόμινικ στην ταινία πατώντας πάνω στην αστάθεια, την απογοήτευση και την κακοποίηση που η Μέριλιν βίωσε στα χρόνια της πρωτοκαθεδρίας της στο Χόλιγουντ. Είναι ρόλος ζωής για την Κουβανή ηθοποιό και θα μείνει στη μνήμη μας ως τέτοιος.

Ειδήσεις σήμερα

Ζωγράφου: Σοκάρουν οι διάλογοι – Πώς «κάρφωνε» την ΕΛ.ΑΣ. η 22χρονη δόκιμος

Καιρός: Άνοδος της θερμοκρασίας – SOS Μαρουσάκη για καιρικά σκαμπανεβάσματα