NO TIME TO DIE ***1/2

(ΑΓΓΛΙΑ, 2020)

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΚΑΡΙ ΤΖΟΤΖΙ ΦΟΥΚΟΥΝΑΓΚΑ

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ

ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΡΕΓΚ, ΛΕΑ ΣΕΪΝΤΟΥ, ΡΑΜΙ ΜΑΛΕΚ

Γυρισμένο πριν από δύο χρόνια και πληγωμένο από την πανδημία, καθώς η πρεμιέρα του αναβλήθηκε τουλάχιστον τρεις φορές, το «No time to die» είναι η τελευταία ταινία του Ντάνιελ Κρεγκ στο ρόλο του 007. Ο κύκλος του Βρετανού ηθοποιού, που άλλαξε θεαματικά το προφίλ του Μποντ και τον έφερε πιο κοντά στα δεδομένα της δικής μας εποχής, ολοκληρώθηκε και από σήμερα, θεωρητικά, ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την ανεύρεση του καταλληλότερου ηθοποιού που θα παραλάβει τη σκυτάλη. Είναι το «No time to die» η ταινία που θα φέρει τον κόσμο και πάλι στις αίθουσες μετά από μια τόσο μακρά απουσία; Είναι η ταινία που θα αποτελέσει την τονωτική ένεση στο πληγωμένο σώμα της κινηματογραφικής βιομηχανίας που είδε παραγωγές και πρεμιέρες να αναβάλλονται και να ακυρώνονται, αίθουσες να κατεβάζουν οριστικά τα ρολά και το κοινό να προσπαθεί να ξεδιψάσει με ταινίες και σειρές στη μικρή οθόνη; Η απάντηση είναι σαφώς καταφατική. Η νέα περιπέτεια του Μποντ φέρει φαρδιά- πλατιά τη σφραγίδα της σειράς και προσφέρει όλα όσα θέλουμε να βλέπουμε στις ταινίες του πράκτορα και πολλά περισσότερα. Με τον Ντάνιελ Κρεγκ να ισορροπεί για ακόμη μια φορά εξαιρετικά ανάμεσα στο σκληρό προφίλ του πράκτορα σε δράση και στον ευαίσθητο άνδρα που κάνει τα πάντα για σώσει τη ζωή των δύο πιο αγαπημένων του προσώπων πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Ο Τζέιμς Μποντ δεν είναι εδώ ένας κυνικός και φλεγματικός Βρετανός που στα διαλείμματα των επικίνδυνων αποστολών του περνά από κρεβάτι σε κρεβάτι χωρίς καμία αντίσταση. Ο Μποντ του «No time to die», αλλά και όλων των τελευταίων περιπετειών του με πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ Κρεγκ, είναι ένας πολύ καλά εκπαιδευμένος πράκτορας που συνεχίζει να αψηφά το πρωτόκολλο, αλλά όταν χρειαστεί θα πει «σ’ αγαπώ» και θα το εννοεί. Και πάνω σε αυτό το στοιχείο βασίζεται και εξελίσσεται η νέα περιπέτεια του 007, ο οποίος επανέρχεται στη δράση για να εντοπίσει τα ίχνη ενός τρομοκράτη που απειλεί και πάλι με αφανισμό την ανθρωπότητα. Ο θάνατος εδώ προκαλείται από την επαφή των ανθρώπων, το άγγιγμα που φέρει δηλητήριο και προκαλεί άμεση και μοιραία κατάληξη. Ιδέα που οι σεναριογράφοι συνέλαβαν και επεξεργάστηκαν πριν περάσουμε στην εποχή της πανδημίας.

Η υπέροχη Λέα Σεϊντού είναι πρόσωπο-κλειδί στην υπόθεση και ανταποκρίνεται εξαιρετικά, ενώ επίσης απολαυστική είναι η Ανα ντε Αρμας σε έναν περιορισμένο αλλά γεμάτο δράση και χιούμορ ρόλο, καθώς ο Μποντ ταξιδεύει στην Κούβα για μια πρόγευση των όσων θα ακολουθήσουν. Το δυστύχημα είναι ότι δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον Ραμί Μάλεκ, που υποδύεται τον άνθρωπο που βρίσκεται στην πηγή του κακού. Τον Λούτσιφερ Σάφιν. Οι προσδοκίες ήταν πολύ ψηλά για τον βραβευμένο ηθοποιό τόσο γιατί υπάρχει πολύ καλό σερί με τις διεστραμμένες προσωπικότητες στις ταινίες του πράκτορα όσο και γιατί εδώ μιλάμε για έναν πρωταγωνιστή που πήρε με περίπατο το Οσκαρ α’ ανδρικής ερμηνείας ως Φρέντι Μέρκιουρι στο «Bohemian Rhapsody». Ο Μάλεκ μοιάζει απλώς να διεκπεραιώνει και σίγουρα δεν έβαλε τη δική του σφραγίδα στο ρόλο. Υποτονικός, χωρίς κορυφώσεις, δείχνει λίγος για να υποδύεται τον άνθρωπο που σχεδιάζει να επιτεθεί σε εκατομμύρια ανθρώπους. Ο δε Χανς Τσίμερ υπογράφει τη μουσική της ταινίας με ωραίες παρεμβολές για να τονίσει τη δράση και το συναίσθημα, όπου χρειάζεται. Σίγουρα θα πιάσετε τον εαυτό σας σε συγκεκριμένες στιγμές περισσότερο να ακούει παρά να βλέπει.

Ετοιμαστείτε επίσης για φινάλε-έκπληξη, μεγαλειώδες και ελεγειακό, κάτι σαν ένας τελευταίος αποχαιρετισμός στον ηθοποιό που φόρεσε το κοστούμι του Μποντ και δεν τον φόρεσε εκείνο.

 ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ **1/2

(LOVE TRILOGY: CHAINED)

ΙΣΡΑΗΛ, 2019

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΓΙΑΡΟΝ ΣΑΝΙ

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ

ΕΡΑΝ ΝΑΪΜ, ΣΤΑΒ ΑΛΜΑΓΚΟΡ

Ο Ρασί είναι αστυνομικός στο Τελ Αβίβ και τίθεται σε διαθεσιμότητα όταν καταγγέλλεται για ανάρμοστη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της έρευνας μιας παρέας νεαρών σε ένα πάρκο. Στο σπίτι η κατάσταση δεν είναι καλύτερη, καθώς η 13χρονη κόρη της συζύγου του αρχίζει τις πρώτες βόλτες με τις παρέες της εκτός επίβλεψης και ο Ρασί αντιδρά αυταρχικά και τιμωρητικά. Αν και τρυφερός και δοτικός με τη σύζυγό του, ο Ρασί υπό πίεση θα φτάσει στα άκρα.

Την κατάλληλη στιγμή φτάνει αυτή η ταινία στη μεγάλη οθόνη στη χώρα μας, τώρα που η συζήτηση για τις κακοποιητικές συμπεριφορές και τις γυναικοκτονίες βρίσκεται στο προσκήνιο λόγω των αλλεπάλληλων περιστατικών. Δείτε τον «Εγκλωβισμένο», το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Γιαρόν Σανί περί αγάπης, για να διαπιστώσετε βήμα προς βήμα τους λόγους που συγκεκριμένοι άνδρες περπατούν στον τοξικό δρόμο του αυταρχισμού και της ανελευθερίας, προκαλώντας οδυνηρά τετελεσμένα.

Η ΑΚΡΟΑΣΗ **

(THE AUDITION)

ΓΕΡΜΑΝΙΑ, 2019

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΙΝΑ ΒΑΪΣΕ

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ

ΝΙΝΑ ΧΟΣ, ΣΙΜΟΝ ΑΜΠΚΑΡΙΑΝ

Η Αννα είναι δασκάλα βιολιού σε ένα σχολείο και έχει αναλάβει την προετοιμασία για τις εξετάσεις ενός εφήβου που η ίδια θεωρεί μεγάλο ταλέντο. Καθώς τα μαθήματα εντατικοποιούνται και η πίεση αυξάνεται, η Αννα καλείται να αντιμετωπίσει και τα θέματα της προσωπικής της ζωής και επιβεβαίωσης, που είναι ανοικτά.

Ρεαλιστικά ζητήματα μεταφέρονται με ρεαλιστικές ερμηνείες σε ένα εξίσου ρεαλιστικά γραμμένο σενάριο. Αλλά όλα είναι τόσο στεγνά και γραμμικά δοσμένα που δεν μπορούν να εντυπωθούν στη μνήμη. Ο καθημερινός αγώνας μιας γυναίκας για να πάρει ανάσα τόσο επαγγελματικά όσο και στην προσωπική της ζωή, χωρίς όμως να γίνεται σαφές πώς και με ποιο τρόπο ασφυκτιά, μόνο απορίες δημιουργεί. Σίγουρα όχι κατανόηση και ταύτιση. Να σημειώσουμε επίσης το λάθος να μένει αναξιοποίητο σχεδόν ένα κατ’ εξοχήν κινηματογραφικό πρόσωπο. Ο Σιμόν Αμπκαριάν υποδύεται το σύζυγο της ηρωίδας που ενσαρκώνει η Νίνα Χος και θα μπορούσε πάνω του να έχει χτισθεί μια παράλληλη ιστορία που θα άλλαζε την τύχη αυτής της απόπειρας. Μένει δευτεραγωνιστής και η ευκαιρία χάνεται άδικα.

ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ **

(ΕΛΛΑΔΑ, 2019)

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ

ΝΑΝΣΥ ΣΙΔΕΡΗ, ΠΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=9iqlpMSWWFg

Θα μπορούσε να ήταν ένα θεατρικό δωματίου με σφιχτή ροή, γρήγορη ανταλλαγή ατάκας και ενδιαφέρουσες ερμηνείες, που με τον κατάλληλο φωτισμό θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα ήταν και απολαυστικές. Ομως το «Δεν ακούμε τα τραγούδια» του Τάκη Παπαναστασίου, η πρώτη μεγάλου μήκους παρουσία του, γυρίστηκε για τη μεγάλη οθόνη κι εκεί το εγχείρημα δεν μπορεί να κρύψει τις ατέλειες και τις αδυναμίες του. Μέσα σε λιγότερο από μία ώρα και είκοσι λεπτά ο Τάκης Παπαναστασίου αφηγείται την ιστορία μιας νυχτερινής (;) συνάντησης τριών ανθρώπων, του ζευγαριού τού Νίκου και της Νόρας και του Αγγελου. Οι δύο πρώτοι έχουν καλέσει τον τρίτο στο σπίτι τους για να συνευρεθούν ερωτικά αλλά στην πορεία γίνεται ξεκάθαρο ότι το ζευγάρι έχει άλλο σχέδιο στο μυαλό του, που ξεκινάει από την απλή ικανοποίηση των όχι και τόσο αναμενόμενων επιθυμιών του μέχρι την επιβεβαίωση του έρωτά τους που κάποτε ξεκίνησε με την πρώτη ματιά και βρίσκεται πλέον σε κάμψη, αν δεν έχει φθαρεί οριστικά.

Αξίζει να δώσει κανείς συγχαρητήρια σε όλους όσοι εργάστηκαν για να γίνει αυτή η ταινία, καθώς μια ανάγνωση στα ονόματα των συντελεστών μαρτυρά ότι έγινε εκ των ενόντων. Με πολύ περιορισμένο μπάτζετ, μπορεί κανείς, αν έχει τις ιδέες και τη διάθεση, να κάνει θαύματα μέσα σε ένα διαμέρισμα. Ομως εδώ δεν πρόκειται ακριβώς για θαύμα. Οι ερμηνείες παραπέμπουν έντονα σε θεατρικό έργο και όχι σε κινηματογραφικό. Μπροστά σε ζωντανό κοινό αυτό το σενάριο και οι συγκεκριμένες ερμηνείες θα έβρισκαν έναν τρόπο να περάσουν στην πλατεία. Στη μεγάλη οθόνη όλο αυτό «χάνεται στη μετάφραση» και μοιάζει σαν μια μικρή άσκηση ύφους για όλους. Ασκηση, που όμως δεν μπορεί να βρει τον τρόπο να σε κάνει κοινωνό των σκέψεων και των πράξεων αυτών των ανθρώπων, παρά σε ελάχιστες στιγμές. Αυτό το πετυχαίνει κάπως η Νάνσυ Σιδέρη όταν βγαίνει «εκτός ρόλου». Πέραν τούτου, ουδέν.