Οχι μόνον γιατί εγκαινίασε ένα νέο δρόμο για τις πολεμικές παραγωγές, ανάμεσα στα στρατευμένα ντοκιμαντέρ και στα χολιγουντιανά πρότυπα, αλλά και γιατί «έδειξε» τα όρια της κινηματογραφικής τέχνης.

Η εικόνα μιας ζούγκλας παραδομένης στην παραφροσύνη και στον θάνατο. «This is the end», τραγουδούν οι Doors και η τελετουργική, απόκοσμη μουσική, δεν αφήνει κανένα περιθώριο διαφυγής: Βρισκόμαστε στον πάτο του κόσμου, στην καρδιά του σκότους. Βιετνάμ, 1968.

Παρά τις τεράστιες δυσκολίες η ταινία ολοκληρώνεται και τον Μάιο του 1979 προβάλλεται στις Κάννες, καθηλώνει και αποσπά τον Χρυσό Φοίνικα. 22 χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 2001, η «Αποκάλυψη τώρα» επαναπροβάλλεται στις Κάννες με νέο μοντάζ, κατά 53 λεπτά μεγαλύτερη. Διαρκεί τρεισήμισι ώρες και καθηλώνει και πάλι. Τώρα σχεδόν 40 χρόνια αργότερα τα ακροατήρια εξακολουθούν να γοητεύονται από την παραγωγή του Κόπολα. Ο Κόπολα επιβεβαιώνει τη ρήση ότι οι μεγάλες δημιουργίες μοιάζουν με το καλό, ακριβό κρασί.

Εδώ είναι μερικά πράγματα που ίσως δεν γνωρίζετε για το “Αποκάλυψη Τώρα” – μια ταινία που σχεδόν δεν πρόκειται ποτέ να είχε γυριστεί και μια ταινία στην οποία το cast των ηθοποιών και το πλήρωμά της, σχεδόν χάθηκαν για πάντα στη διαδικασία.

Διαβάστε την συνέχεια στο perpetual.gr

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]β