Τήρησε κανόνα απαράβατο να μην κάνει δήλωση ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή σχολιασμό για την κυβέρνηση ή για την αντιπολίτευση ή για οποιοδήποτε ζήτημα είχε σχέση με τα κόμματα, τις θέσεις που εξέφραζαν. Ακόμη και για τους διαδόχους του, στο κόμμα που εκείνος ίδρυσε, δημόσια δεν μίλησε ποτέ. Οταν αποσύρθηκε από την προεδρία, δεν απασχόλησε ποτέ τα ΜΜΕ με πολιτικές ή κομματικές δηλώσεις.

Μια καθολικά αποδεκτή παρατήρηση είναι πως κανείς από τους αρχηγούς στη Νέα Δημοκρατία, όταν για οποιονδήποτε λόγο αποφάσιζε είτε να αποσυρθεί είτε να παραιτηθεί, δεν στράφηκε κατά διαδόχου του. Κάποτε λειτουργούσαν οι λεγόμενοι «κύκλοι της Ρηγίλλης», που υποτίθεται ότι απηχούσαν απόψεις των εκάστοτε αρχηγών. Αλλά αυτά συνέβαιναν προ της μεταφοράς του κόμματος στη Συγγρού επί Σαμαρά και στην Πειραιώς επί Κυριάκου Μητσοτάκη. Εντέλει, ως απομεινάρι του παλαιού συστήματος διαρροών, έμειναν κάτι ομιχλώδεις «κύκλοι» στην οδό Παναγή Τσαλδάρη, επειδή δεν μιλούσε δημόσια ο Κ. Καραμανλής, οπότε βρίσκονταν διάφοροι «αντ’ αυτού»…

Ο Κ. Καραμανλής δεν απάντησε στους φίλους, στους οπαδούς και στους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας πώς μετά την πανηγυρική του εκλογή, Μάρτη του 2004, αλλά και την ανέλπιστη νίκη, Σεπτέμβρη 2007- μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Ηλεία και τον τραγικό θάνατο 63 ανθρώπων-, άφησε τα φλέγοντα προβλήματα της οικονομίας να κυλήσουν σχεδόν στον αυτόματο. Κατέφυγε στη λαϊκή ετυμηγορία, Οκτώβρη 2009, για να χάσει πανηγυρικά από -τον απολύτως απροετοίμαστο για τα προβλήματα τα οποία τον περίμεναν- Γ. Παπανδρέου. Δεν ένιωσε την υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό του στη Βουλή, όταν ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ ασκούσαν δριμεία πολιτική στα πεπραγμένα της πρωθυπουργίας του. Δεν πήρε ούτε μία φορά το λόγο να απαντήσει στην κριτική του Τσίπρα κατά της Νέας Δημοκρατίας, αφήνοντας όμως τον ίδιο στο απυρόβλητο. Ούτε κι όταν υπήρχε έντονος σχολιασμός -«τρίτη συνιστώσα»- για την απορρόφηση συνεργατών του από τον ΣΥΡΙΖΑ…

Τέλη Αυγούστου, σε μία εκδήλωση δίκην πολιτικού μνημόσυνου, σε κεφαλοχώρι της Κρήτης, ο λόγος που εκφώνησε έδωσε την αφορμή στους πολιτικούς αντιπάλους της Νέας Δημοκρατίας να πανηγυρίζουν ότι «ανέτρεψε το αφήγημα Μητσοτάκη για τις παρακολουθήσεις». Αν ο Κ. Καραμανλής δεν τηρούσε αιδήμονα σιωπή, μετά την εκλογική ήττα του, η οποία -με την παρένθεση Γ. Παπανδρέου- οδήγησε στον Τσίπρα, δεν θα ήταν η δήλωσή του «βούτυρο στο ψωμί» των αντιπάλων της κυβέρνησης, μιλώντας για «κάθαρση στις υποκλοπές». Θα ήταν σύμπλευση και επιβεβαίωση της θέσης της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού που ζήτησαν «στο φως όλα». Το ανάλογου περιεχομένου προχθεσινό «νεύμα» πέρασε σχεδόν ασχολίαστο.

Εντέλει, για τη δική του υστεροφημία, θα είναι άδικο να ειπωθεί αυτό που ειπώθηκε για τον Κωλέττη: «Δεν θα θυμόμαστε, σε λίγο, τα λόγια των εχθρών μας, αλλά εκείνα των δήθεν συμπολεμιστών μας».