Ο ιερέας τέθηκε σε αργία και η Ιερά Σύνοδος θα αποφασίσει για την τύχη του. Κατά την γνώμη μου, είναι μια χρυσή ευκαιρία για την ηγεσία της Εκκλησίας να κάνει ένα μικρό βήμα προς τα εμπρός που, όμως, αποτελεί ένα πολύ μεγάλο άλμα για το μέλλον.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει να κινείται σε πολλά θέματα στον 18^ο -και πολύ πιο πίσω- αιώνα και ειδικά η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως μίασμα. Την ώρα που οι Καθολικοί έχουν βάλει τις γυναίκες ακόμη και να εκτελούν χρέη βοηθού και να μοιράζουν την Θεία Κοινωνία, οι Ορθόδοξοι παραμένουν πολύ πίσω.

Πριν από λίγο καιρό, στο άκουσμα της τοποθέτησης ψαλτριών στους ναούς πάλι είχαμε ανάλογα ξεσπάσματα από κάποιους αλλά η λογική πρυτάνευσε και υπάρχουν ναοί στους οποίους ψέλνουν οι γυναίκες επίσημα και όχι στα κρυφά ή από μέσα τους.

Ούτε τα κορίτσια παπαδάκια έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα αγόρια, ούτε οι ψάλτριες από τους ψάλτες και η Ιερά Σύνοδος ελπίζω να μην υποκύψει στα παράλογα επιχειρήματα περί σκανδαλισμού και όχι μόνο να αποκαταστήσει, αλλά να επαινέσει τον ιερέα που πήρε την απόφαση να σπάσει στεγανά και ιδεοληψίες χρόνων.

Και όταν τελειώσουμε με αυτή την εύκολη υπόθεση, μετά θα πρέπει να συζητηθεί σοβαρά το πότε θα έχουμε τη δυνατότητα στις εκκλησίες μας να λειτουργούν και ιέρειες εκτός από ιερείς.

Φυσικά και αυτό ακούγεται σοκαριστικό, αλλά αν το σκεφτείτε θα καταλάβετε πως δεν γίνεται να εμπιστευόμαστε -και καλά κάνουμε- τη ζωή μας σε γυναίκες γιατρούς, να έχουμε γυναίκες πολιτικούς, δικηγόρους, επιχειρηματίες, διευθύντριες, να λατρεύουμε τις μανάδες μας, τις γυναίκες μας, τις κόρες μας και να τους λέμε όχι όταν πρόκειται για την πνευματική μας καλλιέργεια.