Η κυβέρνηση ασφαλώς έχει πλήρη εικόνα της πραγματικότητας, αλλά βρίσκεται και μπροστά σε διλήμματα. Εξ ου και προέκυψε η σκέψη για νομιμοποίηση 300.000 μεταναστών, ώστε να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν λόγω έλλειψης εργατικών χεριών για τη συγκομιδή της αγροτικής παραγωγής ή για την πρόοδο μεγάλων έργων, όπως η 4η γραμμή του μετρό ή η κατασκευή του μεγάλου οδικού άξονα στην Κρήτη του ΒΟΑΞ. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη του νομίσματος, εκτός από τον πολιτικό αντίκτυπο που εικονίζει, έχει και μια δύσκολη πτυχή: τη σύναψη της συμφωνίας με την Τουρκία για το Μεταναστευτικό.

Οι πληροφορίες λένε πως υπάρχει μια κατ’ αρχήν προσέγγιση στην εξής βάση: Η Τουρκία θα ελέγξει πιο αυστηρά τα παράλιά της και τα κυκλώματα των διακινητών και η Ελλάδα θα δώσει βίζα σε ταξιδιώτες που προέρχονται από την Τουρκία. Το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει είναι πως μια τέτοια συμφωνία μάλλον δεν μπορεί να έχει το χαρακτήρα της διακρατικής συμφωνίας. Απαιτεί την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Καθώς αφορά και την υπάρχουσα συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας και την Συνθήκη Σένγκεν. Ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος που φαίνεται να δημιουργεί πρόβλημα, ως προς την έγκριση εκ μέρους της Ε.Ε.; Πέραν του ότι μια τέτοια έγκριση είναι χρονοβόρα (αντίστοιχο πρόβλημα π.χ. υπήρξε και με το Κατάρ), απαιτεί αρκετά χρόνια, υπάρχει και μια μεγαλύτερη δυσκολία. Η λογική και η λειτουργία της Σένγκεν λέει αυστηροί έλεγχοι στα σύνορά της για να μην ταξιδεύουν παράνομοι μετανάστες και εύκολη μετακίνηση εντός της Σένγκεν.

Αν τούρκοι ταξιδιώτες έχουν βίζα για μια χώρα της Σένγκεν, όπως η Ελλάδα, τότε από εκεί εύκολα, σχεδόν ανεξέλεγκτα -όπως υποστηρίζουν ευρωπαϊκοί κύκλοι-, θα μπορούν να πάνε σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε. Οπότε με τα σημερινά δεδομένα μοιάζει δύσκολο να δοθεί τέτοια έγκριση και να προχωρήσει στο άμεσο μέλλον ενδεχόμενη διμερής συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας για το Μεταναστευτικό. Μια «ανακουφιστική» λύση για τις μεταναστευτικές πιέσεις που δέχεται η χώρα από τα τουρκικά παράλια φαίνεται να σκοντάφτει. Ισως γι’ αυτό το Μεταναστευτικό ήταν και το βασικό θέμα που απασχόλησε την προχθεσινή συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ. Οπου αποφασίστηκε η πλήρης επανενεργοποίηση του Λιμενικού, αλλά και η ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων στον Εβρο από την ΕΛ.ΑΣ.

Εκ των πραγμάτων το Μεταναστευτικό γίνεται ξανά «καυτή πατάτα» για την κυβέρνηση, με πολιτικό αντίκρισμα. Και μάλιστα σε μια περίοδο που τα ακροδεξιά κόμματα του πολιτικού τόξου (Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση, Νίκη) τζογάρουν πολιτικά πάνω σε ένα λεπτό και δύσκολο πρόβλημα.

Η βασική ευθύνη για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού δεν πέφτει στον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Δ. Καιρίδη, αλλά στη φύλαξη των συνόρων (φράκτης, Λιμενικό, συνοροφύλακες της ΕΛ.ΑΣ.). Ωστόσο το υπ. Μετανάστευσης έχει την ευθύνη της νομοθέτησης. Ο Δ. Καιρίδης βρίσκεται σήμερα στις Βρυξέλλες προκειμένου να εξασφαλίσει μεγαλύτερα κονδύλια για την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού. Ωστόσο ανακοινώθηκε η λειτουργία του μηχανισμού υποβολής καταγγελιών, παραβιάσεων θεμελιωδών δικαιωμάτων από τον υπάρχοντα υπεύθυνο Προστασίας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στο υπ. Μετανάστευσης και Ασύλου. Ενώ για τη νομιμοποίηση των 300.000 μεταναστών, όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, αρκεί η υπάρχουσα νομοθεσία και δεν χρειάζεται νέα ρύθμιση: Το υπ. Εξωτερικών μπορεί να εκδώσει αποφάσεις για τη νομιμοποίηση συγκεκριμένου αριθμού και συγκεκριμένων προσώπων.

ΑΙΧΜΗ

Ο κ. ΡΑΜΜΟΣ ΤΟ ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ κ. ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ;

Μεγάλο αλλά και αποκαλυπτικό λάθος έκανε χθες ο Ν. Ανδρουλάκης στη Βουλή, προφανώς στην προσπάθειά του να βγει στην αντεπίθεση και να δώσει αντιπολιτευτικό παρών. Αποκάλυψε (πώς το ξέρει άραγε αφού δεν έχει ανακοινωθεί η απόφαση της ολομέλειας της ΑΔΑΕ;) ότι η Ανεξάρτητη Αρχή του κ. Ράμμου προτίθεται να επιβάλει πρόστιμο 100.000 ευρώ στην ΕΥΠ για απροθυμία συνεργασίας με την ΑΔΑΕ (!) και γι’ αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να τη «χειραγωγήσει» με την αντικατάσταση των μελών της. Περίεργα, πολύ περίεργα πράγματα. Καθώς ήδη από την προηγούμενη Πέμπτη στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής ο Κ. Τασούλας ανακοίνωσε ότι σε μια εβδομάδα (σ.σ.: σήμερα) θα γίνει η εκλογή των μελών της ΑΔΑΕ, καθώς η θητεία των νυν μελών έχει λήξει εδώ και πάνω από ένα χρόνο!

Ω του θαύματος, την επομένη της ανακοίνωσης του Προέδρου της Βουλής, την προηγούμενη Παρασκευή, συνεκλήθη η ολομέλεια της ΑΔΑΕ, η οποία κατά τον Ν. Ανδρουλάκη αποφάσισε να επιβάλει το πρόστιμο στην ΕΥΠ. Πώς γνώριζε άραγε ο κ. Ανδρουλάκης, αλλά και ΜΜΕ που πρωτοστάτησαν στην υπόθεση των υποκλοπών, ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την απόφαση της ΑΔΑΕ, η οποία δεν έχει ανακοινωθεί;

Μια λογική εξήγηση υπάρχει: Κάποιο από τα μέλη της ΑΔΑΕ «κάρφωσε» την αόρατη απόφαση, σε μια προσπάθεια να παραταθεί η θητεία των μελών της ΑΔΑΕ, παρότι έχει λήξει εδώ και πάνω από έναν χρόνο. Κάτι που είναι καταφανώς αντιθεσμικό. Πόσω μάλλον, όταν η εκλογή των μελών της Ανεξάρτητης Αρχής γίνεται με την αυξημένη πλειοψηφία των 3/5. Δεν αρκούν δηλαδή οι ψήφοι της Ν.Δ., πρέπει να ψηφίσει κι άλλο κόμμα.

Οι συνειρμοί με τη συμπεριφορά του κ. Ράμμου την περίοδο που μοίραζε χαρτιά για τις υποκλοπές και την τωρινή διαρροή που ενδεχομένως έχει κάνει γίνονται περίπου αυτόματα. Το μόνο που δείχνει διαφορετικό είναι ο αποδέκτης των πληροφοριών. Τότε ήταν ο Α. Τσίπρας. Τώρα είναι ο Ν. Ανδρουλάκης…

Τι κατάφερε ο Α. Τσίπρας

Το αν ο Α. Τσίπρας βρίσκεται ή δεν βρίσκεται πίσω από την εκλογή του Στ. Κασσελάκη σηκώνει πολλή συζήτηση και περισσότερο ρεπορτάζ. Οι ενδείξεις υπέρ της συμμετοχής του είναι μάλλον περισσότερες απ’ αυτές περί της μη συμμετοχής του. Ομως ο Α. Τσίπρας κατάφερε το ουσιώδες, που ήταν η βασική επιδίωξή του ήδη από το 2019 μετά τη βαριά ήττα του από τον Κ. Μητσοτάκη. Μια επιδίωξη που έγινε ακόμα πιο επιτακτική μετά τη διπλή συντριβή του το 2023, με το θλιβερό 17%. Ο «θεός της Αριστεράς» και το 2019 και μετά τις εκλογές του Ιουνίου ήθελε να αποφύγει όπως «ο διάβολος το λιβάνι» τη συζήτηση για τα αίτια των αλλεπάλληλων ηττών του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και το δημιούργημά του. Ηθελε πάση θυσία να μη μείνει με τον «μουντζούρη» της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ήττες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η πολιτική που ακολούθησε και οδήγησε σε αυτές, δεν ήταν αποτέλεσμα «υπονόμευσης». Ηταν καθαρά δική του ευθύνη. Δική του ευθύνη ήταν ο μηδενισμός και η «μαυρίλα» που προσπάθησε να επιβάλει στη χώρα. Δική του εφεύρεση ήταν «η ακρίβεια Μητσοτάκη» και η καταψήφιση όλων των αμυντικών εξοπλισμών και συμφωνιών της χώρας. Δική του επιλογή ήταν να προσπαθήσει να σύρει τη χώρα στο βούρκο των σκανδάλων και της αργκό των αρουραίων του Διαδικτύου. Δική του επιλογή ήταν να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ένα αρχηγικό κόμμα-χύμα, του οποίου θα ηγείτο εφ’ όρου ζωής. Ηθελε να κρυφτεί, όπως κρύφτηκε πολλές φορές και ως πρωθυπουργός και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τις ευθύνες του και να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα. Ελπίζοντας ότι θα χαθεί…