Στην επιστολή δεν υπάρχει λέξη ότι δεν είναι δικός του ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δεν είναι του Μητσοτάκη η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Ως τώρα, μόνον η χούντα του Παπαδόπουλου είχε διεκδικήσει «την ιδιοκτησία» της Ελλάδας, ώστε, «οψέποτε, αφαιρεθεί ο γύψος, να δύναται να αποκτήσει αυτοτέλειαν!».
Ελπίζω, να βρει το θάρρος ΕΝΑΣ από τους ογδόντα επτά, αν ευδοκήσει ο Stefanos και τους κάνει τη χάρη να συγκαλέσει άμεσα το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο, τουτέστιν την Κεντρική Επιτροπή, να τον ρωτήσει πόσο είναι βέβαιος ότι, επί των ημερών του, δεν υπήρξε ροή «μαύρου χρήματος», όταν ο Βαγγέλης Αποστολάκης, με τόση άνεση, δήλωσε ότι «πάντα στα κόμματα υπάρχει μαύρο χρήμα».
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Προκειμένου δε να διορθώσει το πρώτο λάθος κατέφυγε σε δεύτερο, μάλλον ως επιβεβαίωση, όπως συνήθως συμβαίνει με τα μπαλώματα: Οταν δίπλα στο ένα βάζεις άλλο, οι τρύπες γίνονται εμφανέστερες: «Δεν υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν στα κόμματα;», αναρωτήθηκε. Και μετά: «Δεν έχω αντιληφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει πάρει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παίρνουν τα κόμματα». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα; Γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέγει: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιωτική εταιρία του Κασσελάκη.
Ας δούμε τα «μπαλώματα». Ο ναύαρχος για να είχε αντιληφθεί ότι «υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν στα κόμματα» θα έπρεπε ένας τέτοιος άνθρωπος που του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη να τον είχε κάνει… «γραμματοκομιστή». Μακριά, βέβαια, από μένα να υποθέσω ότι ο ναύαρχος κάτι περισσότερο ξέρει, αφού ο ίδιος βεβαιώνει ότι κάτι τέτοιο δεν έχει αντιληφθεί. Αλλά όταν δηλώνει πως αυτό «δεν σημαίνει ότι δεν παίρνουν τα κόμματα», γιατί δεν ρωτάει τον αρχηγό του αν βρέθηκε ή βρέθηκαν κάποιοι, κατά την περιοδεία του στη Νέα Υόρκη, που φάνηκαν γαλαντόμοι προς τον ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκι; Αλλωστε, ο ναύαρχος δεν φάνηκε να αισθάνεται κανενός είδους δισταγμό, απορία ή αποτροπιασμό, αν υφίσταται «μαύρη» χρηματοδότηση των κομμάτων. Φυσικό πράγμα τού φαίνεται.
Αλλά κι εγώ αναρωτιέμαι: Πώς πολιτικοί που χαίρουν εκτίμησης στην κοινωνία και στον τόπο όπου πολιτεύονται, επιστήμονες, ακαδημαϊκοί, δάσκαλοι, δημιουργοί, μένουν στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη που -ειλικρινά λυπάμαι που το γράφω- είναι χλεύη και εμπαιγμός για τους πολίτες; Πώς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δέχονται να μετασχηματίζεται το κόμμα τους σε Κασσελάκι και να απέχει από την Αριστερά έτη φωτός;
Το κυριότερο: Πώς δέχεται ο Τσίπρας να τον καταγγέλλει ο Κασσελάκης για μαύρο χρήμα, για οικονομικό χάος στον ΣΥΡΙΖΑ και η δική του σιωπή να είναι εκκωφαντική; Πού κρύβεται; Γιατί τον φοβάται; Η σιωπή του πληγώνει τους οπαδούς του, περισσότερο και από τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, που απεργάζεται ο Κασσελάκης…