Αλλά αυτό είναι αμελητέα παρατήρηση για τη μη κυβερνητική οργάνωση της κ. Φωτίου και τα ΦΕΚ ΣΥΡΙΖΑ. Με θύματα χιλιάδες με εκατομμύρια πρόσφυγες, με πόλεις ισοπεδωμένες, με θέατρα και νοσοκομεία γκρεμισμένα, για ποια ειρήνη να τραγουδήσουμε;

«Ειρήνη είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση» είναι ο υπέρτιτλος της αφίσας. Ωραίο σύνθημα αλλά τόσο κενό που να μη σημαίνει τίποτε. Στο βιασμό, στη δολοφονία, στην πολιτιστική καταστροφή η απάντηση είναι: «Να σου πω ένα τραγούδι;» Η ειρήνη δεν είναι η απάντηση! Είναι το ζητούμενο στην Ουκρανία! Και η μόνη απάντηση στον πόλεμο της Ρωσίας από τους Ουκρανούς είναι η αντίσταση!

Ο Πούτιν θα σταματήσει να απειλεί με πυρηνικό όλεθρο τον κόσμο, να σκοτώνει αμάχους στην Ουκρανία, να καταστρέφει τη ζωή, βομβαρδίζοντας όποια υποδομή, να γκρεμίζει τον πολιτισμό επειδή θα τραγουδήσουμε; Αν το πιστεύουν οι Συριζαίοι διοργανωτές, να πάμε όλοι στη συναυλία και να ξελαρυγγιαστούμε.

Η ειρήνη για την Ουκρανία, για την Ευρώπη, είναι το μέγα ζητούμενο. Και αυτή δεν τη διασφαλίζει η συναυλία, ακόμη κι αν έφερνε λαμαρίνες με γεμιστές ντομάτες η κ. Φωτίου, για να θρέψει τους πρόσφυγες Ουκρανούς, από «τις ντομάτες στου κυρ Αντώνη το μανάβικο» του Μίλτου Πασχαλίδη. Απάντηση είναι τα μέτρα που πήρε ομόθυμα η Ευρώπη εναντίον του Πούτιν, μήπως συνέλθει. Η συναυλία είναι μάλλον προσφορά στον Πούτιν. Ενώ εμείς θα τραγουδάμε, οι Ρώσοι στρατιώτες, με εντολή του, γκρεμίζουν σπίτια, χύνουν αίμα αμάχων στους δρόμους της Μαριούπολης, στο Χάρκοβο, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Κίεβο.

Στα δυόμισι χρόνια της πανδημίας είδαμε τους art workers να απαιτούν στήριξη από την κυβέρνηση. Και καλά έκαναν. Την πήραν. Είδαμε ευαίσθητους καλλιτέχνες στους δρόμους για να στηρίξουν τα θύματα του MeToo. Αριστα έπραξαν. Τους χειροκροτήσαμε. Είδαμε και τον Τσίπρα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να απαιτούν από τον Μητσοτάκη να δώσει στον Κουφοντίνα την ευχέρεια της επιλογής του κελιού του. Γελάσαμε πολύ και τους ευχαριστούμε.

Ομως, σαράντα μέρες τώρα που στη Ρωσία διώκονται καλλιτέχνες επειδή καταδίκασαν την εισβολή στην Ουκρανία, φυλακίζονται δημοσιογράφοι επειδή μίλησαν για πόλεμο στην Ουκρανία και όχι για «ειδική επιχείρηση», σπουδαίοι ηθοποιοί, σημαντικοί σκηνοθέτες, πρώτοι χορευτές και διάσημοι μουσικοί εγκατέλειψαν τις θέσεις τους στους κρατικούς ρωσικούς οργανισμούς δηλώνοντας τον αποτροπιασμό τους, η σιωπή των ευαίσθητων καλλιτεχνών, των art workers, των πνευματικών ανθρώπων -πλην εξαιρέσεων!- μας έχει ξεκουφάνει!

Αν το κάλεσμα στη συναυλία ήταν υπέρ των διωκόμενων από τον Πούτιν Ρώσων καλλιτεχνών, υπέρ των Ουκρανών καλλιτεχνών, κατά του αφανισμού του πολιτιστικού αποθέματος της Ουκρανίας, με χαρά να πηγαίναμε. Στο «προπέτασμα καπνού» προς επίδειξη των φιλορωσικών συναισθημάτων προς τον Πούτιν, γιατί;