ΤΟ θέμα σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να φαίνεται πως είναι ελαφρύ, πως είναι για να ασχολούνται τα… μεσημεριανάδικα. Δεν είναι, όμως, ακριβώς έτσι.

ΤΑ τελευταία χρόνια οι θαυμαστές της πολιτικής ορθότητας, ανάμεσά τους πολλοί πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, πολιτικοί, δημοσιολόγοι και απλοί πολίτες, έχουν βαλθεί να αλλάξουν ή να απαγορεύσουν βιβλία, κείμενα, τραγούδια, εκφράσεις της καθημερινότητας, λέξεις, ακόμα να βάλουν στη «μαύρη λίστα» αρχαίους και νεότερους συγγραφείς, θεατρικούς δημιουργούς, στιχουργούς.

ΠΡΙΝ από λίγες ημέρες η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, λοιπόν, τραγουδώντας τον «Αδωνι» παρέλειψε τη λέξη «χοντρή» από το στίχο «πάμε στον Αδωνι για καφέ, εκεί που συχνάζει και μια χοντρή νευρικιά Κυριακή να της φύγει το στρες».

Ο δημιουργός του τραγουδιού Σταμάτης Κραουνάκης δήλωσε πως δεν τον ενοχλεί η λέξη «χοντρή», πως το τραγούδι γράφτηκε πριν από 40 χρόνια και είναι… αθώο.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και είναι δικαίωμά της η Πρωτοψάλτη να μην τραγουδάει τη λέξη, αλλά δίκιο έχει και ο Κραουνάκης.

Η πολιτική ορθότητα οδηγεί σε παραλογισμούς. Γιατί με την ίδια στάση αν η λέξη «χοντρή» είναι ρατσιστική, γιατί να μην είναι ρατσιστική και η λέξη «λεπτή» ή «κόκαλο»; Γιατί να μην απαγορεύσουμε και τις λέξεις «ψηλός» ή «κοντός», μήπως και αυτές είναι ρατσιστικές; Και η λέξη «νευρικιά» μήπως… προδίδει το ιατρικό απόρρητο κάποιου πολίτη; Ε, μην τρελαθούμε εντελώς.

ΤΟ γαϊτανάκι δεν έχει τελειωμό. Υπάρχουν χιλιάδες λέξεις που μπορούν να μπουν στο τραπέζι της συζήτησης για το αν είναι ρατσιστικές ή σεξιστικές. Αλλά μην ξεπερνάμε και τα όρια της κοινής λογικής.

ΗΤΑΝ ρατσιστές ή σεξιστές ο Ομηρος, ο Σαίξπηρ, ο Νίτσε; Γιατί κάποιοι στις ΗΠΑ ζητούν να σταματήσει η διδασκαλία τους στα σχολεία. Μήπως ήταν ρατσιστής ο Μάνος Λοΐζος που μελοποίησε το ποίημα του Γιάννη Νεγρεπόντη «Ο γέρο νέγρο Τζιμ»; Ή ο Νίκος Καββαδίας που έγραψε τον «Νέγρο θερμαστή από το Τζιμπουτί», το οποίο ερμήνευσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και όλοι πρέπει να δώσουμε σκληρή μάχη κατά των διακρίσεων και του σεβασμού της διαφορετικότητας, αλλά η τυχόν επικράτηση της πολιτικής ορθότητας μήπως δημιουργήσει έναν νέο παγκόσμιο και άκρως επικίνδυνο αντιδημοκρατικό «ολοκληρωτισμό»;